سایت کارآفرینی میلیاردرهای آینده ایران

ازین حرف قشگ قشنگ ها که بچه ها می زنن من بلد نیستم

خلاصه کلام

(01-18-2013 12:07 AM)مهدی 1 نوشته شده توسط: [ -> ]ازین حرف قشگ قشنگ ها که بچه می زنن من بلد نیستم

خلاصه کلام

آقا مهدی عزیزم باور کنید وقتی مشارکتها و راهنمائیهای شما عزیز را می بینم بعنوان استاد خودم می شناسم. سپاسگزارم از این شکلک و خصوصا مشارکتهای استادانه ات در انجمن.

---

به خود افتخار میکنم که خدامند منان اونقدر دوستم داشته که آشنایی با این انجمن گل و این همه بزرگوار رو سر راهم قرار داده. این دیگه دست خودمه که لیاقت بهره بردن و بهره رساندن رو داشته باشم یا نه!
خدا شکرت به خاطر امکان بهره مندی از اساتیدی همچون جناب قربانیان، جناب نامی، جناب ادمین و ....
سایه همه دوستان مستدام

حامد ، amiryazdani138 ، vahid61 ، مهدی گل محمدی ، iman21 ، parsajoon ، nami ، Haavin ، M3HDI ، mohammadshamosi ، m_sh ، jahanagahi ، m_grate29 ، cold_fear ، maxsoulfly ، sir-mahyar ، mahdi77 ، arsho ، mir abas ، Delta.H ، zoofanoon ، mohajer.my ، mosafer bedar ، من میلیاردرم ، ahmad rezaee ، مهدی 1 ، HadiMahmoodi

پیشانی تک تک شما عزیزانم را پدرانه می بوسم.ممنونم. سپاسگزارم.عاشقتان هستم.

(01-18-2013 12:24 AM)jahanagahi نوشته شده توسط: [ -> ]حامد ، amiryazdani138 ، vahid61 ، مهدی گل محمدی ، iman21 ، parsajoon ، nami ، Haavin ، M3HDI ، mohammadshamosi ، m_sh ، jahanagahi ، m_grate29 ، cold_fear ، maxsoulfly ، sir-mahyar ، mahdi77 ، arsho ، mir abas ، Delta.H ، zoofanoon ، mohajer.my ، mosafer bedar ، من میلیاردرم ، ahmad rezaee ، مهدی 1 ، HadiMahmoodi

پیشانی تک تک شما عزیزانم را پدرانه می بوسم.ممنونم. سپاسگزارم.عاشقتان هستم.

ممنون استاد گرانقدرم
ما هم عاشقتان هستیم
دستتان را می بوسم

سلام
در آخرین بودن حکمتی وجود دارد ....
بنابراین آخرین نفر بودنم را به دلایل خوبتر بگذارید.


برای تشکر تنها یک شعر میگذارم از مردی بزرگ به نام رابرت هیدن:

تقدیم با همه صداقت دخترانه ام:


آن يكشنبه‌هاي زمستاني
نيز يكشنبه‌ها
صبح زود برمي‌خاست پدرم
و در آن سرماي استخوان‌سوز، كت بر دوش
با آن دستان ترك‌خورده از كار طاقت‌فرساي هفته
آتش مي‌افروخت در هيزم ِ خواب آلود ِ بخاري ديواري.
كسي تشكر نمي‌كرد از او.
ميان خواب و بيداري مي‌شنيدم صداي رميدن سرما را
شكستن مقاومتش را در شعله‌هاي آتش.
وقتي گرما اتاق‌ها را پر مي‌كرد،
پدرم صدايم مي‌زد،
و من آرام بر مي‌خاستم و لباس مي‌پوشيدم،
مقهور ِ صلابت ِ غريب ِ آن خانه.
پاسخش را با كلماتي كوتاه مي‌دادم
با لحني سرد
بي‌اعتنا به گرماي خانه
و كفش‌هاي واكس‌زده و براقم در دست‌هاي او.
چه مي‌دانستم من؟ كجا خبر داشتم
از تنهايي ِ ژرف و زهد ِ زلال ِ عشق؟

از خانم هاوین عزیز بابت ارسال متن های زیباشون در مورد عوامل موفقیت تشکر میکنم.