تاپیکی برای تشکر اعضا از همدیگر

[ast0300]

تقدير از ديگران بابت لطفي كه به ما مي‌كنند، آنها را به دوستان واقعي‌مان تبديل مي‌كند
سپاسگزاري؛ اين عادت شيرين
از شما ممنونم كه اين متن را براي خواندن انتخاب كرديد. از شما سپاسگزارم كه وقت‌تان را به ما اختصاص داديد. گفتن اين جملات سخت بود؟ فكر كنيد شما نويسنده اين مطلب هستيد، با خواندن اين دو جمله از بسياري قدرداني كرديد. به همين سادگي در مسائل ديگر هم مي‌توانيم در مقابل لطف ديگران از آنها قدردان باشيم.

اما شايد بسياري از ما هنوز تشكر كردن را بلد نباشيم. شايد غرورمان اجازه نمي‌دهد که با محبت از ديگران قدرداني كنيم، اما اگر بدانيم شکر گزاري چه عادت زيبايي است و چه فايده‌هايي دارد هر چه زودتر به آن عادت مي‌كنيم.

عادت كردن به واژگاني همچون متشكرم، سپاسگزارم، قدرداني مي‌كنم، ممنونم و... اصلا كار سختي نيست. قدرداني به معني شُكر است حالا اگر زير شكر كسره بگذاريم مي‌شود شِكر. تفاوت اين دو كلمه در كسره و ضمه است، اما هر دو يك نقطه مشترك دارند و آن شيريني هر دو واژه است. اگر در زندگي روزمره‌مان به سپاسگزاري در مواقع لزوم عادت كنيم آن گاه است كه زندگي شيرين مي‌شود.

جاي تشكر كردن كجاست؟

اگر به محيط اطرافمان دقت كنيم مي‌بينيم دلايل زيادي وجود دارد تا قدردان باشيم. از مسائل كوچك گرفته تا موردي مانند تشكر از پدر و مادر. مثلا تشكر از كسي كه جايش را در اتوبوس به ما مي‌دهد يا خود را كنار مي‌كشد تا ما رد شويم. تشكر از كسي كه يك ليوان آب به ما مي‌دهد يا براي راه انداختن كارمان نهايت تلاشش را مي‌كند.

در زندگي روزانه با توجه به جمعي بودن نوع زندگي‌مان بسيار پيش مي‌آيد كه ديگران به ما كمك كنند، برايمان كاري انجام دهند يا به هر طريقي باري از روي دوشمان بردارند و البته بالعكس؛ ما براي ديگران سودمند مي‌شويم. در اين شرايط دلمان مي‌خواهد از ما سپاسگزاري شود. اگر از زبانشان نشنويم ممكن است دلخور شويم و همين طور ديگران. ساده‌تر اين كه خيلي به مذاقمان خوش نمي‌آيد بعد از لطفي كه كرده‌ايم بگوييم: يك تشكر خشك و خالي هم نكرد! همچنين دوست نداريم از اطرافيانمان هم در مورد خودمان اين جمله را بشنويم.

طبيعي است هيچ كس انسان متوقع و پررو را دوست ندارد و از ديدن او و ياري رساندنش خوشحال نمي‌شود.

نياز به سپاسگزاري در فطرت انسان

قدرداني يك اخلاق پسنديده است. از نظر فطري هم انسان دلش مي‌خواهد در برابر نعمت و محبتي كه دريافت كرده است قدردان و سپاسگزار باشد. حتي اين رفتار در ديگر موجودات زنده هم واضح است. جانوران زبان تشكر ندارند، اما با تكان دادن سر يا دم قدرداني خود را در ازاي لطفي كه به آنها مي‌شود ابراز مي‌كنند. دكتر مرتضوي، روان‌شناس و رئيس انجمن مراكز خدمات روان‌شناسي ايرانيان در اين باره مي‌گويد: سپاسگزاري از ديگران باعث‌مي‌شود نياز به تكريم در انسان ارضا شود. ذات انسان نياز به گراميداشت دارد، يعني براي او بايد ارج و قرب قائل شد.

وي معتقد است در انسان پنج نياز اصلي وجود دارد ازجمله نياز به قدرت، تفريح، آزادي، نياز به تعلق و بقا. قدرداني از ديگران باعث تامين نياز به تعلق و همين طور نياز به بقا مي‌شود.

مرتضوي در مورد نياز به تعلق توضيح مي‌دهد كه سپاسگزاري باعث مي‌شود فرد نسبت به نزديكانش مهرورزي كند. تشكر از ديگران يك نوع مهرورزي است. گونه‌اي از ابراز تعلق و عشق به همنوع است.

طبيعي است ناسپاسي كردن از ديگران يعني نديدن ديگران و اهميت قائل نشدن براي ديگران، يعني فنا شدن كه متضاد بقاست.

اگر كسي هر كاري كند، اما به چشم نيايد، همين ديده نشدن در او منجر به احساس نيستي مي‌شود.

مرتضوي در اين باره مي‌گويد: اين احساس طبيعي است. وقتي ما از ديگران به دليل كاري كه كرده است تشكر نكنيم كار او جلوه نمي‌كند و همين مساله باعث‌مي‌شود فرد احساس امنيت خاطر نداشته باشد.

ناسپاسي را مي‌توانيم كفران هم معني كنيم. نبايد لطف ديگري را وظيفه‌اش بدانيم. در حالي كه سپاسگزاري يك‌وظيفه براي ماست.

تمام تاثيرات يك قدرداني ساده

مگر سپاسگزاري چه تاثيري دارد؟ باعث عزت و احترام مي‌شود. كساني كه در مقابل كوچك‌ترين محبتي قدردان هستند هميشه از آنها به عنوان انسان‌هايي باشعور و باادب ياد مي‌شود. اين افراد در بين اطرافيان، انسان‌هايي محبوب و باشخصيت شناخته مي‌شوند.

به زبان ساده‌تر قدرداني، يكي از واضح‌ترين علامت‌ها براي تشخيص انسان بودن است. قدرشناسي و قدرداني، گستره ديد ما را بيشتر مي‌كند و باعث مي‌شود در مقابل مشكلاتي كه نااميد و مايوسمان مي‌كند احساس بهتري داشته باشيم و همچنين تصورات باطل نسبت به قوانين طبيعي و جريان واقعي زندگي را كه در ذهنمان به وجودآمده برطرف مي‌كند. به عبارتي قدرشناسي، نشانه‌اي از تربيت صحيح است.

اگر بدانيم قدرداني چه تاثيري در ديگران دارد مسلما از آن بيشتر استفاده مي‌كنيم. تشكر از ديگران به خاطر رفتار، كمك‌ يا حمايت‌شان باعث مي‌شود تا وي ارزش كار خود را درك كند و از خود رضايت داشته باشد. در ضمن دوباره آن رفتار را تكرار مي‌كند. به عبارت ديگر سپاسگزاري باعث مي‌شود كه فرد احساس كند كارش ناديده نگرفته شده است. با تشكر احساس خوبي به ديگران منتقل مي‌كنيم كه شايد خودمان از آن بي‌اطلاع باشيم.

همچنين قدرداني و سپاسگزاري كليد حفظ روابط ميان انسان‌هاست و باعث ترويج فرهنگ كمك‌كردن به همنوع مي‌شود. مرتضوي مي‌گويد با تشكر از ديگران به نوعي مي‌توانيم بهداشت رواني جامعه را تامين كنيم.

انسان‌هاي قدردان چه شكلي‌اند؟

انسان‌هاي قدردان دل بزرگي دارند و از رضايت دروني به خاطر نيروي سپاسگزاري بهره‌مندند. با مردم و اجتماع در ارتباط هستند. كمتر از مشكلات گله‌مندند. آنها هميشه صبور و در مقابل قوانين زندگي انعطاف‌پذير هستند. وقتي مشكلي براي عزيزانشان پيش مي‌آيد اولين نفر در ياري رساندن هستند. آنها معمولا براي معنويات ارزش زيادي قائلند. اين افراد لبخند هرگز يادشان نمي‌رود و بسيار گشاده‌رو و مهربانند. با مهرباني كردن به ديگران و نوعدوستي، اين ارزش‌ها را به ديگران هم ياد مي‌دهند.

نكته: قدرداني و سپاسگزاري كليد حفظ روابط ميان انسان‌هاست و باعث ترويج فرهنگ كمك‌كردن به همنوع مي‌شود. از سوی دیگر با تشكر از ديگران به‌نوعي مي‌توانيم بهداشت رواني جامعه را تامين كنيم

روان‌شناسان در اين مورد مي‌گويند انسان‌هايي كه لطف ديگران را فراموش نمي‌كنند سرشار از نيروهاي مثبت هستند. كساني كه قدرشناس هستند ناشي از توجه آنها به درون خودشان است و بدون توجه به خود و شناخت واقع‌بينانه نمي‌توان به نيروهاي مثبت در زندگي دست پيدا كرد.

مسلما در ميان اطرافيانمان كساني هستند كه چنين عباراتي را به كار مي‌برند. آنها به دليل به كار بردن اين جملات به ظاهر كوچك و كم اهميت به فرصت‌هاي زيادي دست پيدا مي‌كنند.

به طور مثال اگر براي خودشان مشكلي پيش آمد اگر از اطرافيانشان ياري بخواهند به‌دليل قدرشناس بودنشان، ديگران با كمال ميل كمكشان خواهند كرد. چون شايد زماني همان فرد دستشان را گرفته است. آيا اين مشخصات براي شما آشنا نيست؟ شما هم اين گونه هستيد؟

براي پيدا كردن پاسخ اين پرسش بايد سري به رفتارمان در زندگي روزمره بزنيم. بايد به نحوه برخوردمان با ديگران توجه كنيم. براي مثال ببينيم از آخرين رايانه يا پيامكي كه براي سپاسگزاري از دوستانمان يا اعضاي خانواده يا هركس ديگري فرستاده‌ايم چقدر مي‌گذرد؟ آيا لطفي را بدون پاسخ گذاشته‌ايم؟ البته تشكري كه مقدمه درخواست ديگري نباشد. در اين مورد بايد با خودمان صادق باشيم.

راه و روش تشكر

كاملا روشن است؛ يك قدرداني تاثيرگذار بيشتر از آن كه مربوط به ماديات و هزينه باشد به اخلاق برمي‌گردد. با اين حال در اين مورد هر چقدر خلاقيت بيشتري داشته باشيم، جذاب‌تر مي‌شود. به جز تشكر كلامي كه مي‌تواند بسيار دلچسب باشد، يك هديه خاص هم مي‌تواند همان احساس را زنده كند. يك يادداشت كه مضمون اصلي‌اش سپاسگزاري است، هم مي‌تواند كارگشا باشد. البته اگر دست‌نوشته باشد جذاب‌تر و دلنشين‌تر است. به بهترين نحو به كسي كه لطفي در حق شما مي‌كند بفهمانيد كه ارزش لطفش را مي‌فهميد؛ حال به هر روش كه مي‌توانيد.

يادمان باشد از كساني كه در زندگيمان سبب رشدمان شده‌ و حتي تجربه‌هاي شكست و پيروزي‌شان را در اختيارمان گذاشته‌اند تشكر و قدرداني كنيم.

يادمان باشد تشكر كردن از ديگران در قبال زحماتشان يك وظيفه است نه فقط عوضي در مقابل عشق بلاعوض ديگران. پس ما بايد بپذيريم سپاسگزاري از كساني كه بدون چشمداشت به ما كمك كرده‌اند در بهترين نوع ممكن روشي پسنديده است.

يادمان باشد خودمان هم دوست داريم ديگران تشويقمان كنند و از ما ممنون باشند، اما از تشويق و تشكر ديگران نبايد گريزان باشيم.

يادمان باشد قدرداني از كاري هر چقدر هم كوچك تاثيرات بزرگي در زندگي‌مان به جاي خواهد گذاشت و آرامش دروني را به ما هديه خواهد داد.

يادمان باشد لطفي كه ديگران در حقمان مي‌كنند يك نعمت است. مثلا تشكر از خدا به خاطر نعمت سلامتي يا كمك كردن به نابينايي در عبوراز خيابان. اينجا ما نعمتي براي او هستيم. شكر اگر نباشد نعمت‌هاي بعدي هم تعطيل است.

يادمان باشد اگر سپاسگزاري هم مي‌كنيم بايد از ته‌دل باشد تا بر دل بنشيند.

مطمئن باشيم اگر كار مثبتي براي ديگران انجام مي‌دهيم، حتما روزي تاثيرش به خودمان باز خواهد گشت. اگر باور نداريد اين داستان را بخوانيد: كشاورزي فقير از اهالي اسكاتلند بود. يك روز او از باتلاقي كه نزديك مزرعه‌اش بود صداي درخواست كمكي را شنيد. فورا خود را به باتلاق رساند، پسري وحشت‌زده كه تا كمر در باتلاق فرورفته بود فرياد مي‌زد و تلاش مي‌كرد تا خود را آزاد كند. كشاورز با تلاش زياد به‌وسيله طناب و چوب او را از مرگ تدريجي و وحشتناك نجات داد.

فرداي روز حادثه كالسكه‌اي مجلل جلوي منزل محقر كشاورز توقف كرد و مرد اشراف‌زاده‌اي از آن پياده شد و به خانه پيرمرد رفت. او خود را پدر همان پسر معرفي كرد و پس از سپاسگزاري خواست كه كار او را جبران كند، چون كشاورز زندگي تنها فرزندش را نجات داده بود.

كشاورز اما قبول نكرد كه پولي بگيرد. در همين موقع پسر كشاورز وارد خانه شد. اشراف‌زاده گفت:اجازه بدهيد به منظور قدرداني، فرزندتان را همراه خود ببرم تا تحصيل كند اگر همانند خودت شرافتمند و نوعدوست باشد به مردي تبديل خواهد شد كه تو به او افتخار مي‌كني.

پس از سال‌ها پسر كشاورز از دانشكده پزشكي فارغ‌التحصيل شد و همين طور به تحصيل ادامه داد تا در سراسر جهان به‌عنوان الكساندر فلمينگ كاشف پني‌سيلين مشهور شد. سال‌ها بعد پسر همان اشراف‌زاده به ذات‌الريه مبتلا شد و تنها چيزي كه توانست براي بار دوم جان او را نجات دهد، داروي كشف شده توسط فرزند آن پيرمرد كشاورز بود.

لیلا عابد / جام‌جم

منبع

---

زدن دکمه سپاس برای پست هایی که دوستان نه از روی وظیفه بلکه فقط از روی انسانیت ارسال میکنند، کوچکترین کاری است که می توانیم در جواب محبتشان انجام دهیم

[mallarme]

سلام
امروز یک نامه فوق العاده داشتم که واقعا امیدوارم کرد
کسی که به حرفی که زده بودم شک کردند و البته پرسش نکرده بودن از خودم اما تحقیق کردن ...
دلیل پرسیدن که چرا چنین گفتم که از پاسخ در نامه خصوصی امتناع کردم تا جستاری بزنم به احترام ایشان ...

وقتی تنها 19 سال داشتم، کتابی راجع فلسفه میخوندم که پدرم با دیدن آن کتاب چنان متحیر شد که به من گفت اکر تو این کتاب را تا انتها بخونی فلان جایزه را به تو خواهم داد!
خندیدم و پرسیدم یعنی مطالعه این کتاب این اندازه مهم است؟!

گفت کسی که یاد بگیره نسبت به اطرافش شک کنه کسی است که حقیقت را جستجو میکند و نهایت او به معرفت میرسد....برای این است که مشوقتم تا ادامه دهی....

پدرم به من گفت: یاد بگیر هر چیزی را که میشنوی به صرف گوینده اش بلافاصله نپذیری!
پرسش کن یا تحقیق....

لازمه آن این است که به گفته اش شک کنی !

اگر شک نکنی اشتیاقی برای دانستنش پیدا نخواهی کرد.

شک تعریفی پیچیده در فلسفه دارد و به این معنا نیست شخصیت گوینده را زیر سئوال ببری به این معناست که تو در پی کسب معرفت هستی...


بعدها با کسی آشنا شدم که مدرک فلسفه از یکی از کشورهای اروپایی داشت...

یکبار ازمن پرسید اگر بفهمی بالای ابرها هیچی انتظارت رو نمیکشد چه میکنی؟

خندیدم و گفتم محال است...

گفت قاطعانه پاسخ نده و دنبال حقیقت باش

گفتم چگونه؟

گفت شک کن و بپرس! سپس گفت کتاب لطفا گوسفند نباشید را خوانده ای؟

گفتم: چه عنوان توهین آمیزی!

گفت:اشکال تو در همین است که به ظواهر نگاه وقضاوت میکنی بی آنکه تلاش کنی حقیقت باطن را دریابی!

گفتم: مگر آن کتاب راجع چیست؟

برایم بخشهایی را نوشت و داد که هنوز هم دارمش:


آیا تاکنون و در طول تاریخ، گوسفندان یک بار از خود یا از کسی که آن ها را می کشد پرسیده اند که چرا چنین می کنید ؟!

اینکه از خود پرسیده اند یا نه را نمی دانم ولی نشانی ای در دست نیست که ثابت کند یک گوسفند در طول تاریخ اندوهناک اش، یکبار چنین پرسشی را مطرح ساخته باشد که :
ای انسان چرا مرا می کشی؟ آخر من هم می خواهم زنده باشم و زندگی کنم! هنوز آرزو دارم و می خواهم ازدواج کنم و بچه دار شوم و در صحرا بچرم و کیف کنم و ... !


ولی ما انسان ها که می توانیم پرسش گر باشیم. ما که می توانیم برای کارهایی که دیگران یا حتی خودمان انجام می دهیم در پی دلیل باشیم.

هم توانایی اش را داریم هم می توانیم بیان کنیم و دیگران هم بفهمند و وادار با پاسخ گویی شوند. پس چرا چنین نمی کنیم ؟


البته این که بگوییم همه انسان ها چنین نمی کنند نادرست است.

درست اش این است که بگوییم بسیاری از انسان ها در مورد بسیاری از اتفاقات و رفتار ها و سخنان و ... پرسش گر نیستند. چرا ؟


پس بیایید هماره پرسش گر باشیم و دید انتقادی داشته باشیم. به همه مسائل. با هر سخنی روبرو شدیم از خود بپرسیم چرا؟
چرا زمین گرد است؟
چرا سیب گرد است؟
چرا باید غذا خورد؟
چرا نباید دزدی کرد؟
و....

پس سخن امروز من این است: اندیشه ی انتقادی داشته باشید و پرسشگرانه به مسائل نگاه کنید. هر سخنی را نپذیرید. برای هر ادعایی دلیل و مدرک بخواهید.


و در انتها من چون تمایل داشتم در شمایل یک مرد فعالیت کنم نام مالارمه را برگزیدم

استفان مالارمه شاعر و قدیس مرد فرانسه است و من با تاکید میگفتم "زن" و تنها یک نفر به گفته ی من شک کرد و تحقیق کرد و پرسش....

باعث شد به خودم ببالم.

جناب Peanut شما را نمیشناسم حتی نمیدانم خانم هستید یا آقا ... اما به احترام دقت ، شک و پرسش و به چالش کشیدن من در نامه شخصی، از جای بلند میشوم و سپاسگزارم از دقتتان....

[Peanut]

دوست عزیز و متفکر، خوشحالم که مسج من شمارو ناراحت نکرد و بلکه باعث شد شما به خودتون ببالید. در عوض من هم میگم که از پیدا کردن دوستی‌ مثل شما به خودم میبالم.

همونطور که گفتم تا مدتها بعد از خوندنِ اسم (سخته ) شما فکر می‌کردم که این اسم به مربا یا مارملاد مربوط می‌شه که من ازش سر رشته ندرم.

تا اینکه اونو سرچ کردم، و..

من به دلیل داشتن روحیه منطقی‌ و دلیل و برهان خواستن برا همچی‌ هیچ چیزی را بدون اینکه راجبش تحقیق کنم و بتونم بعد از جمِع اطلاعاته دقیق راجبه اون قبول نمیکنم. در مدرسه هم همیشه همینطور بودم بخاطر همین هم همیشه در ریاضی‌ و فیزیک اول بودم.

صورت مسله را میخونی، با دقت داده هارا مطالعه میکنی‌، فرمولهأی را که بلدی در نظر میگیری، یکی‌ را که در کوتاهترین راه جواب صحیح را بدست میاره انتخاب میکنی‌. داده هارا میذ‌اری تو فرمول، جواب را بدست میاری.

این جوریه که مغز من عمل میکنه و این راه‌ برا حل همه چیز استفاده می‌کنم. چون عمر ما کفاف نمید که تو همه چیز و همه علوم اول بشیم و متخصص بشیم، من راه خودم را علوم منطقی‌ انتخاب کردم که بیشتر با عداد سر و کار دران در مقایسه با علومی که فکری و احساسی‌ و ادبی‌ هستن. این در مورد بسیاری موقع تصمیم گیری به ضررم تموم شده چون تصمیم گیری‌های احساسی‌ را منطقی‌ انجام دادم، ولی‌ از نتیجه کار خودم راضیم

به خطر همین هیچوقت تو زندگیم یک کتاب ادبی‌ (چه فارسی چه انگلیسی‌) نخوندم، یه کتاب روانشناسی‌ یا تاریخی‌ یا رمان یا جامعه شناسی‌ و اینا نخوندم و از نخوندنشون هم ناراحت نیستم.
---------------------------------------------------------------
راجبه اینکه ماللارمه زن بود یا مرد ...و اینکه مرد بود ولی‌ شما میگفتید که زنه..

چیزی بفکرم رسید...در انجمن‌های اینترنتی تا از بیوگرافی خودمون حرفی‌ نزده باشیم، کسانی‌ که پست‌های مارو میخونن فقط دیدشون از ما از رو پست‌های ما و مسجی که اون پست‌ها میدن سر چشم میگیره.

به محض اینکه چیزی شخصی‌ از خودمون بگیم، سریعا میریم زیر اون لیست هایی که از قبل تو مغز مردم رده بندی شده و ناا خود آگاه ملت مارو دارای صفت و خصوصیتی می‌کنن که همه کسان زیر اون لیست دارن (حتا اگه ما اون صفت را نداشته باشیم) و کلیشه کردنِ اون شخص. دیگه نوشته‌های مارو با دیدِ دیگه‌ای که دست بندی شده میخونن.

به طوِر مثال: اگه ینفر بیاد بگه من یه مردم از اصفهان با تحصیلاتِ دیپلم که ۲۰ سالمه و ماشینم بنزه

سریعا میذاریمش زیر این گروه ها -و کلیشه کردنِ اون شخص:

مرده جوونه!!! پس میره زیر لیست کسانی‌ که "روحیه خشمگین، عصبانی‌، خودخواه، هیچی‌ از دنیا نمیدونه(ولی‌ فکر میکنه میدونه)، یه قرون پول نداره، از دردِ زن و بچه و وام‌های مختلف بیخبره)

ماشینش بنزه تو سنّ ۲۰ سالگی!!! پس میره زیر لیست کسانی‌ که " بابا ننه پولدار دارن، یه روز عرق نریخن واسه ۲۰ تومن، ننور و بدر نخور و بی‌ دست و پا.."

اصفهانیه!! پس میره زیر دسته "کسانی‌ که .....(هر چی‌ از اصفهانی‌‌ها میدونین اینجا خودتون بنویسیید )"

در صورتی‌ که اگه ندونین اون شخص کیه، جنسیتش چیه، مال کدوم شهره، چند سالشه، تحصیلاتش چیه..؟

فقط و فقط راجبه ایشون از رو پست‌هاشون قضاوت می‌کنین بدون اینکه اونو بذرید زیر مجموعه گروهی که از قبل میشناسید.

آسون‌ترین راه برا ما آدما اینه که زودی مردم را بذاریم تو گروهبندی هایی که از قبل تو ذهنمون داریم - کلیشه کردن چون این کمترین نیروی فکری را میبره ...اگه بخوایم از رو نوشته‌های کسی‌ به واقعیت شخصی‌ و فکری اون طرف پی‌ ببریم لازمه اش تجزیه تحلیلِ هر پست‌ای که اون طرف میذاره هست و این واسه مغز ما یک عالمه کاره.

خانومِ ماللارمه می‌بخشید که زیر پست شما خیلی‌ نوشتم ولی‌ این چیزی بود که خیلی‌ وقت بود می‌خواستم بنویسم جای خوبی‌ براش پیدا نمیکردم

موفق باشید

[goldmen]

زندگي زيباترشد

[jahanagahi]

چند عزیز که مطالب بیشتری دارند معرف حضور همگان هستند و مورد لطف شما هستند.
ولی افرادی هستند که با جان و دل تجربیات و تخصص خود را در طبق اخلاص گذاشته و همراه یک لبخند به ما تقدیم میکنند و در میان مدیران نیستندو آن چنان قدر دانی از آن عزیزان نمی شود . بیائید این عزیزان را معرفی کنیم باور بفرمائید نیاز به تشویق و تمجید ندارند ولی بزرگترین انفجار انرژی مثبت است.

[jahanagahi]

عزیزی با نا کاربری مهدی 1 تا کنون در تمام تایپیکها مشارکت داشته و به بهترین نحو عزیزان را راهنمائی میکند .هیچ ادعائی هم ندارد.
تجربیات و معلومات ایشان واقعا در حد سپاس و قدر دانی است.

[maxsoulfly]

استاد قربانیان!

در این انجمن بسیارند دوستانی که صادقانه دست یاری به سوی سایرین دراز می کنند و بی هیچ چشم داشتی برای کمک به عزیزان می کوشند.

یک نکته را هم اکنون متوجه شدم. من مدیران انجمن را نمی شناسم! لوول!

به قدری فضای انجمن زیبا و دوستانه و بی ریا است که به جز آقای کاظمی و شما هیچ مدیر دیگری را نشناختم. که آن هم به دلیل زحمات و الطاف تمام نشدنی و حضور بسیار پررنگ شما عزیزان است. واقعا همه دست در دست هم حرکت می کنند. برای خودم خیلی جالب است که تاکنون متوجه نشدم که مدیران انجمن را نشناخته ام!!!

عاشق نگاه تیزبین و ریزبین شما هستم. واقعا به موضوعات جالب و ظریفی توجه می کنید.

عاشقتان هستم.

[jahanagahi]

Delta.H
آقای حمزه سلماپور
زیبا می نویسد. مشارکت زیادی دارد. خصوصا در تایپیک اگر بمن اعتماد داری واقعا کمک زیادی متحمل شدند.دوست داشتنی و قابل احترام.

[soltan_sal]

ممنون از آقای قربانیان به خاطر این تاپیک خوب در ابتدا از شما و آقای کاظمی و دیگران دوستان که برای این انجمن زحمت می کشند و این انجمن را فعال نگه میدارند سپاسگذاری میکنم امیدوارم همیشه موفق باشید.

[jahanagahi]

در این انجمن هیچیک از ما برتری بر عزیزان دیگر نداریم.
و نظر این تایپیک نیز نشان دادن برتری نیست بلکه معرفی عزیزانی است که بیشتر مشارکت دارند.