اتصال به روح های بزرگ

[رها7]

حیرت...........................................................وین دایر


بریس بین،،،بریس بین جایی که خدا برمن و توآشکار می شود. تنها ما دونفر جادو وحیرت آن حضور را می شناسیم. دربرابر رویدادهای غیرممکن پیوندما با ابدیت ازگذشته محکم تر است. باوجود این،تضاد وتقابل پیوسته پابرجاست. گاه تحت کنترل هستیم وگاه نه. محکوم هستیم که انتخاب کنیم. اما به طورحتم عشق ما برای همیشه پایدار است. وین دایر

وین دایر،روحی بیکران،شوهر،پدرهشت فرزند،نویسنده وسخنران،مؤلف هفده کتاب،ازجمله این کتاب وسه کتاب درسی است.

این کتاب بیشتر درباره بکارگیری عقل وحکمت پیشوایان وفرزانگان عالم است تا درباره تقدیر ازشعروفلسفه. مقاله های آن حاوی پیام های افراد فوق العاده خلاق و سازنده ای است که روزگاری چون من وشما در سیاره خاک زندگی می کردند.گنجاندن مقاله خودم را درمجموعه باشکوهی ازآثار شعرا،نویسندگان و فلاسفه بزرگ اقدامی جسارت آمیز می دانم."بریس برن" برای من پیامی سرشار از نور و روشن بینی است،نمونه ای از پیام شعرگونه که از قلب فردی معمولی برای همسرش در لحظه ای سرشار از الهام وحیرت ناب به رشته تحریر درآمده است.بنابراین،من این مجموعه را با نوشتن شعری برای همسرم،مارسلین به پایان می رسانم وامیدوارم که شما نیز قلم به دست گیرید و باغلبه برترس،تمسخر یا قیاس غیرعادلانه باشعرای بزرگ،ژرف ترین احساسات خویش را به افرادی که دوستشان دارید ابراز کنید.
"بریس برن" نام شهری درشمال استرالیاست.روح من دراین شهر درسال1989ازایده های آسمانی سرشار شد.آن واقعه،سرآغاز شناخت عمیق من درباره خدا بود وسبب شد که خدا را به گونه ای عینی و ملموس حس کنم.
به طورکلی زندگی من با ماجراها وحوادث گوناگون توأم بوده است. در فوریه سال 1981 به اتفاق همسر و دو فرزندم که یکی یک سال ونیم ودیگری سه سال ونیم داشتند،برای ایراد سخنرانی به استرالیا رفتم. پس از آنکه درآن روز به یادماندنی برای جماعت بزرگی به مدت چند ساعت سخنرانی کردم،خسته و وکوفته به هتل بازگشتم وبقیه روز را برای رفع خستگی درآنجا ماندم. آن شب یکی ازبچه ها درتخت من و فرزند دیگرمان درکنار مارسلین به خواب رفتند.
درساعت چهاروپنج دقیقه اتفاقی غیرمنتظره مرا به گونه ای غیرقابل وصف حیران وشوکه کرد. همسرم،سراسیمه از خوابی عمیق برخاست وپس از مرتب کردن اتاق دخترمان را که کنارمن خفته بود برداشت و درکنار پسرکوچک مان که در تخت خودش خوابیده بود قرار داد.سپس درکنارم خوابید وخودش را به من نزدیک کرد.حرکات مارسلین برایمبسیاربعید وغیرمنتظره بود؛بخصوص که او مدام از پسرمان پرستاری می کرد وهرگز از او جدا نمی شد. به هرحال من درحال خواب و بیداری مات و مبهوت بودم وتصورمی کردم که خواب می بینم. همسرم به مدت هشت سال یا حامله بود ویا بچه شیر می داد و درنتیجه عادت ماهانه اش به کلی متوقف شده بود. بعلاوه او با عمل جراحی یکی از تخمدان هایش را برداشته بود واطمینان داشت که دیگر حامله نخواهد شد. ما برای محکم کاری،از سایر ابزارهای جلوگیری از حاملگی هم استفاده می کردیم. اما به رغم تمام این اقدامات وپیش گیری ها، درساعت چهاروپنج دقیقه بامداد،در بریس بین استرالیا،همسرم کوچکترین دخترمان، ساج آی کیس دایر را حامله شد ودر نوابر1989 او را به دنیا آورد. چه عاملی مارسلین را درآن لحظه بیدار کرد؟ این رفتارعجیب از سوی زنی که همواره برخود تسلط داشت و وسواس گونه از حاملگی اش جلوگیری می کرد،چگونه شکل گرفت؟ چه نیرویی درآن شب مؤثر بود؟ چه کسی مسئول این قضیه است؟ امیدوارم پاسخ به این پرسش ها در باز کردن سطح فکر وافق دیدتان مؤثر باشد. به هرحال وقتی دریافتم که همسرم حامله است مانند مارسلین از ذهنم گذشت که یک عشق الهی مستقل از اراده ما سبب شد که آن فرشته کوچک، به رغم عدم تمایل هردوی ما به داشتن فرزندی دیگر،پا به عرصه وجود گذارد. عمل جراحی،وسایل جلوگیری از حاملگی،فقدان عادت ماهانه و برخورداری از خوابی عمیق در سرزمین بیگانه هیچ کدام نتوانست در برابر یک نیروی زندگی که مقدر بود متجلی شود مقاومت کند، این رویداد دیگر بار سبب شد که من در هرچیز و هر رویداد تنها الوهیت را ببینم.
در روز مادر سال 1989من "بریس بین" را نوشتم وآن را درقابی مزین به نشانه هایی از سفرمان به استرالیا قراردادم. اما صرف نظر از تعداد کلمه هایی که برای نوشتن این مقاله استفاده کردم وتلاش هایی که برای انتقال ویژگی آن تجربه بزرگ به خرج دادم،همان طور که پیش از این گفتم:"تنها ما دونفر،جادو وحیرت آن حضور را شناختیم." از آن روز تا بحال حتی یک لحظه هم درباره حضور خدا در زندگی ام تردید به دل راه نداده ام. پس از این ماجرا دیگر بار روح من با حقایق ابدی همراه شد و با قدرت لایزال عالم هستی تماس برقرار کرد. هرگز باکسانی که این رویداد را باور ندارند مباحثه و مجادله نمی کنم و یا نیازی به متقاعدکردن آنان درباره آنچه می دانم حس نمی کنم. صرفاً درباره این ماجرا می نویسمفسخنرانی می کنم و گاه با زمزمه این پیام شعرگونه خطاب به همسرم،به آن لحظه باز می گردم تا با حضور در مرتبه برتری از هشیاری،اتصالم را به قدرت بی کران هستی تقویت و مستحکم کنم. بعد از این تجربه دانستم هر روحی که به صورت انسان متجلی می شود مقدر است که در نمایش الهی نقشی به عهده داشته باشد. گرچه مایلم تصور کنم که مسئول ومسبب چنین اموری هستم؛اما بخش عمده وجودمنیک می داند که هیچکس نمی تواند روحی را که مقدر است در کالبد خاکی ظاهر شود،از حضور باز دارد. و درنتیجه مفهوم دوگانه ومتضاد عبارت" ما محکوم به انتخاب کردن هستیم." برای همه عصر ها و نسل ها بدیهی وآشکار است. به بیانی دیگر ما همیشه و در همه وقت هم می توانیم برامورمان کنترل آگاهانه داشته باشیم و هم این امور می تواند مستقل از اراده ما متحقق شود. باید بیاموزیم که بخش بزرگی از شناخت خدا در این راز زندگی نهفته است.
شما نیز با سناریو اعجاب انگیز مشابهی پا به عرصه وجود گذاشتید. قلب تان تنها چند هفته پس از تشکیل جنین در رحم مادرتان به تپش درآمد، واین راز درمورد تمام افرادی که تاکنون به سیاره خاک گام نهاده اند مصداق دارد. راستی چگونه چیزی ازهیچ چیز به وجود می آید؟ این انرژی پیش از تشکیل جنین درکجا متمرکز است؟ در لحظه خلقت چه اتفاقی روی می دهد؟ همه ما راه می رویم،نفس می کشیم،سخن ضدونقیض می گوییم، وضمن اطمینان از پایداری عشق مان برای همیشه، برای جلوگیری از کشمکش ذهنی و پذیرش با قلبی سرشار ازعشق،بیشترین کوشش را به خرج می دهیم.
اکنون با تمام قوا به دامن حیرت چنگ بیندازید؛از هرلحظه زندگی و هر ملوکول خلقت قدردانی کنید. در عین حال در نقطه ای از ژرفای وجودتان و در ذره ای از گوشه هشیاری تان،یقین بدانید که آفریدگاری که خالق هر الکترون،هر اتم و هرذره عالم هستی است و دریکایک یاخته های تن ما حضور دارد،هرگز به خطا نمی رود. هریک از ما عضوی از این نظام هوشمند است. به همین دلیل ما در تعیین دقیق زمان ورودمان به این سیاره و خروج ازآن دست داریم. به هرحال من آخرین مقاله این کتاب را به انتقال پیام خویش و احترام به آن لحظه آگاهی بخش در سال1989 اختصاص دادم. درباره درستی نکته ای که در کتاب " تعالیم معجزات" وآخرین بخش این کتاب مورد تأکید قرارگرفت تردید به دل راه ندهید.
درحالی که به پایان این کتاب نزدیک می شویم مایلم شخصاً این توصیه ارزشمند را به شما تقدیم کنم:
" اگر می دانستید در راهی که انتخاب کرده اید،چه کسی درکنار شما گام برمی دارد،ترس و تردید را ناممکن می دانستید." وین دایر
پایان