به آنها بگوئید که من یک انسانم...

[mallarme]

کتابها یا ذهن شما را تحریک میکند و باعث روشنگری شما راجع دنیای پیرامون میشود یا تنها برای مقطعی تنها وقت شما را پر میکند....

گاهی مطالبی از کتابهایی میگذارم که از چگونه پول درآوردن حرف نمیزنند یا از چگونه شاد زیستن

بلکه از مسائلی میگویند که حقیقت را از واقعیت متمایز کرده است:




گزیده ای از Ernest J. Gaines,، به آنها بگوئید که من یک انسانم، انتشارات Liana Levi، پاریس، ۲۰۰۴‌(۱۹۹۳).


در سال های دهه ۱۹۴۰ «جفرسون»، جوان سیاه پوستی که ناحق به اتهام قتل پیشه وری سفید پوست، به اعدام محکوم شده بود واپسین روزهای زندگی خویش را در زندان می گذراند؛ او در آنجا با آموزگار آفریقائی تباری آشنا شد که می خواست سواد خواندن به وی بیاموزد.




– گوش کن "جفرسون" این آدم ها بهتر از ما نیستند. بدتر هم هستند.



به همین خاطر دائم دنبال کسی می گردند تا گناهانشان را به گردن او بیاندازند، کسی دیگر تا ملامتش کنند.



دلم می خواهد فرق بین آنچه از تو در ذهن خویش می پندارند و آنچه تو می توانی باشی را نشان شان بدهی.



به خیال آنها تو فقط زنگی سیاهی هستی در میان زنگیان دیگر: نه شأن و شرفی داری، نه قلبی، و نه [حتی] مهری به مردم خویش در تو هست.




تو می توانی ثابت کنی حق با آنها نیست.


از تو کاری بیش از همه آنچه هرگز از عهده من ساخته بود بر می آید. من همواره همان چیزی که از من خواسته اند کرده ام، آموختن خواندن و نوشتن و حساب کردن به کودکان. نه هیچ چیز دیگر؛ نه چیزی در باره عزت و کرامت، نه چیزی در باره هویت، نه چیزی در باره عشق و احترام متقابل. آنها هرگز باور نداشته اند که ما توان یادگیری این جور چیزها را داریم.



«به این زنگیان بیاموز که نامشان را بنویسند و روی انگشتان دست بشمارند.» و من اطاعت کرده ام، اما با نفرت از انجام آن در طول تمام این مدت.



ما به سوی میز بازگشتیم. نشستگان دور آن خاموش شده و گوش هایشان را تیز کرده بودند تا از گفتگوی ما سر درآورند. پیش از آنکه از جلوی آنها رد شویم به صحبت نیآغازیدم.



– از او پرسیدم "جفرسون" آیا تو معنی افسانه را می دانی؟



افسانه دروغی دیرینه است که مردم آنرا باور کرده اند.



سفید پوستان خیال می کنند که از همه دیگرانی که روی زمین اند بهترند؛ و این یک افسانه است.



آخرین چیزی که در زندگی می خواهند ببینند اینست که یک سیاه پوست جرأت کند روبرویشان بایستد، و بیاندیشد و انسانیتی که در هریک از ما هست را به رخ شان بکشد.


این، همه افسانه آنها را بر باد می دهد. آنها دیگر توجیهی نخواهند یافت که چرا ما را برده خویش کردند و در وضعیتی که گریبانگیرمان است نگه داشتند.


تا وقتی هیچیک از ما سر بلند نکند، آنها ایمن اند. آنها با من ایمن اند، با پدر مکرم روحانی Ambrose ایمن اند. نمی خواهم که با تو هم خود را ایمن احساس کنند.