اخبار بورس + آموزش

[alma]

سلام
سپاس از وقتی که برای پاسخ اختصاص میدید.

فکر میکنم تاکید شما بر اهمیت و ارزش مدیریت سرمایه است .یکی از دوستان تحلیلگر نظرش بر این هست که اگه30%توانایی درست تحلیل رو یاد داشته باشیم کافیه و نیازی به رسم انواع نمودارهای متفاوت و مشکل نیست

70%مابقی مدیریت سرمایه است که به زعم ایشان بهترین تحلیلگران نیز در بسیاری از مواقع از ان غافلند و در نتیجه انچنان که باید گین خوبی را در بازار کسب نمیکنند.

همچنان منتظر راهنمایی های ارزنده ی شما هستیم.

[hkhosravi]

تدارک زمانی در بازار مالی

در طول روز در میان تورقم در فروم های بورسی، شخصیت های مجازی زیادی با هم بحث میکنن. یکی تحلیل دستشه، یکی رانت، یکی هیچ کدوم. یکی سوار موجه یکی فقط خواننده ست. یکی تازه وارده یکی کهنه کار. یکی به دانشش مینازه یکی به تجربه ش. خلاصه مثل هر جای دیگه ، توی این فروم ها هم ، همه جور آدمی هست. خدا نکنه یه سهمی یکمی تو چشم اومده باشه. باید بیای ببینی چه خبره تو فروم. یکی میگه من گفتم اینجوری میشه دیدین شد؟ یکی فحش میده به سازمان بورس و کارمنداش. یکی دعا میکنه بدبخت نشه. هی جواب پشت جواب.
من نمیگم رانت وجود نداره. من نمیگم بی عدالتی و فساد تو بورس ما نیست. هست خیلی هم بیشتر از همه جای دنیا. حرفی که میخوام بگم و بهش ایمان دارم اینه:
هر بازاری در بلند مدت به سمت ارزش ذاتی خودش حرکت میکنه.
هیچ وقت با وسوسه های اغوا کننده سرمایه تون رو به کار نبندبد. شمایی که شنیدید شتران تو شش ماه هزار و چهارده درصد رشد داشته. شمایی که شنیدید شبندر تو یه سال هزار و چهار صد درصد رشد داشته. آیا از سهمهایی هم شنیدید که یک سال یا بیشتر بسته بودن و سرمایه های یه عده انسان رو بلوکه کردن؟ سرمایه هایی که گاها سرمایه نبودن. وام بودن. قرض بودن. پول نزول بودن. پشتوانه یه زندگی بودن. بیایید یه نقطه بهینه ای بین انتظارتون ازسود و میزان توانایی هاتون ایجاد کنید. و سپس سعی کنید برای انتفاع از سود بیشتر، توانایی هاتون رو افزایش بدید.
از هر کهنه کار بازار که بپرسی، با قطعیت بهت میگه که دیدت باید توی بورس حداقل شش ماهه باشه. یعنی به امید اینکه بخواید هر ماه از سودتون توی بورس، قسط پرداخت کنید نباشید. به امید شهریه دانشگاه و یا درآمد ثابت ماهیانه و ... نباشید. این چیزیه که برای سرمایه گذاری تو بورس، به نظر من از هر چیز دیگه ای مهمتره.سرمایه به معنای واقعی کلمه بیارید و نگران هیچ چیزی نباشید. هیچ بازاری تو کل دنیا نسبت ریسک به ریواردش به اندازه بورس ایران ارضاکننده نیست به دو شرط: آوردن سر مایه و دید بلندمدت.
قائله آمریکا و روسیه ، توهمی بود که خیلی هارو تحت تاثیر منفی خودش قرار داد. این خیلی ها خیل عظیمی بودن که با تبلیغات بی در و پیکر قبل از قائله ، بدون هیچ دانشی وارد شدن. متاسفانه باید بگم پولهای زیادی به باد رفت که میشد جلوشو گرفت.( یکی از دلایلم برای نوشتن همینه) . ولی توی همین بحران، افرادی رو دیدم که به صرف داشتن دید بلند مدت، و بدون سرمایه های آنچنانی، با چراغهایی کاملا خاموش، خریدهایی تاریخی انجام دادن که حتی ممکنه تا آخر عمر، از خاطرات خوش آنروزها لذت ببرن.اینها بخشی از سودشون رد مدیون فروشنده های دست پاچه آنروزها هستن. قانون بازی تو بازارهای مالی همینه. با یه سری تبلیغ و چه چه و به به وارد میشی. ولی همیشه تو قله. به محض ورودت بازار میفته تو سراشیبی و هر لحظه و ثانیه میبینی که سرمایه ت داره آب میره. تو همین فکرای چه کنم چه کنم هستی که قیمت میرسه به کف. و این دقیقا همون زمانیه که شما دیگه طاقتت تموم شده. میفروشی. تو اکثر موارد بین یک روز تا یک هفته بعد ، قیمت شروع میکنه به تثبیت و کم کم یه رشد جدید رو شروع میکنه. میبینی که قیمت داره میکشه بالا، میگی بخرم تا زیانم یه کم جبران بشه. و دقیقا باز هم نزدیکی های قله میخری. و بعضی ها انقدر این چرخه رو تکرار میکنن تا ناخودآگاه با بازار رگوله میشن. ولی افسوس که کلی از سرمایه بازحمت به دست اومدشون رو از دست دادن. تازه بعد از یک سال میبینن که اگه همون خریدهای اول رو نگه میداشتن، الان چهارصد درصد تو سود بودن. به جای این هول بودن ها، اگر فقط شش ماه قبل از ورود، روزی دو ساعت وقت میذاشتن، شاید به این همه گرفتاری دچار نمیشدن. بعضی ها دچار افسردگی میشن. به قرص و خدای نکرده چیزهای دیگه رو میارن، ولی خوب ، برای شروع تازه همیشه وقت هست. اول از همه باید مسئولیت کارهایی رو که کردیم قبول کنیم و از اونها درس بگیریم و سپس سریعا به تصحیح راه بپردازیم و شروع کنیم به جبران ولی اینبار با دانش و تجربه.

[hkhosravi]

شاید راهی برای شروع کردن
تمام اصرار این دنیا، در کمال سادگی به ما رخ نشون میدن، و ما اغلب به خاطر سادگی بیش از حد اصلا متوجه اونها نمیشیم. این پست رو برای جوونایی میزنم که پرانرژی و تلاشگر، با انگیزه و بلندپرواز، اما بی پشتوانه بال باز میکنن تا میلیاردر شن. برای اونایی که زندگی رو از درون منشور رنگی خودشون میبینن. اونایی که پونصد تومن و یه میلیون تومن رو پول نمیدونن. اونایی که زندگی کارمندی و صادقانه پدرشون و یه عمر نون حلال درآوردن رو ( هر چند کم) قبول ندارن. اونایی که فکر میکنن بیشتر از پدرانشون میفهمن. اونایی که اول راه ایستادن و رویایی دور از قله در سر دارن و به این فکر میکنن که اگه اینطور بشه و اونطور بشه چطور میشه. عزیزای دل بدونین و یقین داشته باشین که هیچ چیزی تو این دنیا بدون هزینه بدست نمیاد و هزینه یافتن و لذت بردن از ثروت و کیف پرپول، زمان هست. ثروت و دارایی ای که به مرور زمان بدست میاد، موندنی میشه و باعث شادی و لذت شما تو این دنیا میشه. پس دنبال ثروت یک ساله و دو ساله نباشید. به ثروتی فکر کنید که برای قطره قطره اون از نیروی ذهنتون و از تلاشتون استفاده کرده باشید. این ثروتیه که مال شماست. بیایید و آهسته و آرام و بی دغدغه شروع کنید.
در صندوقچه اسرارتان چیزی بخوابانید بنام سرمایه. سرمایه در حال رشد. اگر پانصد، هفتصد، هشتصد، یا یک میلیون تومان سرمایه داشته باشید، در هر چهار حالت، در یک سال مشخص اولین میلیارد را خواهید داشت. اگر دو یا سه میلیون داشته باشید، یک سال زودتر. اگر چهار یا پنج میلیون، یک سال زودتر. اگر هشت، نه و یا ده میلیون، یک سال زودتر. چگونگی ش رو بعدا توضیح میدم ولی ببینید که بین پانصد هزار تومن و ده میلیون تومن سرمایه اولیه، در پایان راه چهار سال اختلاف وجود داره. این تصمیم رو باید شما بگیرید که آیا همین الان با حداقل سرمایه شروع کنید و یا صبر کنید تا میزان سرمایه بیشتر شود.
آرکاد میگفت یک دهم از درآمدت را به خودت اختصاص بده و آن را در جایی نگهدار. این یک دهم سهم تو از این دنیاست. نه مال بقال، نه کفاش، نه لباس فروش، و نه هیچ کس دیگری. مال خود خود تو. و وقتی این مقدار بزرگ شد و ارزش سرمایه گذاری پیدا کرد، آن را به کار بگمار و بگذار برایت کار کند و بچه کند و سپس بچه هایش را به کار بگمار تا آنها نیز برایت کار کنند و بچه کنند و در آخر ارتشی عظیم از طلا را در پشت خود خواهی یافت که همواره نگهبان و مراقب توست تا از زندگی لذت ببری.( مفهوم سود مرکب)
به نظر من با هر میزان سرمایه که حداقل آن ( بر اساس ارزش سرمایه گذاری داشتن) از پانصد هزار تومان کمتر نباشد، بهترین مکان برای نگهداری و سرمایه گذاری شما بورس است. همین حالا شک نکنید و با یقین بروید و حساب باز کنید. اما....اما فقط گفتم برید و حساب باز کنید. فقط همین. بورس رو( بورس های ارز و جمع صفر بیشتر و بورس ایران کمتر) اقیانوس ببینید و خودتون رو بچه ماهی. پس هر لحظه به این فکر کنین ممکنه دچار بلایای مختلف مثل کوسه ها و ماهیگیرا و... بشید. و همه این بلاها فقط با بالا بردن ضریب امنیت از شما دور میشن. پس مهمترین اصل در بقای شما در یه بازار مالی، حفظ امنیته. یعنی خیلی وقتا اگه اصلا هیچ کاری نکنید بهتره. خیلی وقتا باید نظاره گر باشید تا بزرگان بازی رو انجام بدن. باید آهسته و پیوسته ناظر باشید و سهم خود را( که البته کم هم نخواهد بود) به موقع از این اقیانوس دریافت کنید. درغیر اینصورت یا اسیر تور ماهیگیرا مییشید یا شکار کوسه ها. یا با پره کشتی ها اصابت میکنید.
افقی ده ساله برای خودتون در نظر بگیرین. این، زمان مناسبیه برای یه جوون بیست تا سی ساله با پونصد هزار تومن سرمایه و یه درآمد ماهیانه ثایت، برای بدست آوردن تمام لذتهای مادی این دنیا. ممکنه خیلی زودتر از این زمان به نتیجه برسید ولی اگر اصول رو رعایت کنید و بازی رو خوب یاد بگیرید، در این ده سال حتما به نتیجه خواهید رسید. به نتیجه ای دلچست و به دور از ریاضت کشیدن.
خوشبختی دقیقا همون لحظاتیه که اونهارو به امید رسیدن به خوشبختی سپری میکنیم.
یادتون باشه از تمام لحظات زندگی لذت ببرین.

[alma]

بعضی حرفا رو در هیچ منبع و مرجعی نمیشه پیدا کرد مثل فرمایشات جناب قربانی و جنابعالی بنابراین یه لایک کم بود اینجوری خواستم تشکر کنم.

بیصبرانه منتظریم

[hkhosravi]

چرا بورس بهترینه؟

تو چند تا پست اعلام کردم که بورس بهترین مکان برای سرمایه گذاریه. میخوام در مورد چرایی این مطلب یه چند خطی بنویسم. البته قبلش به خاطر قولی که هر شب به خودم میدم و نتونستم تا حالا بهش عمل کنم یه دو خطی در مورد بازار امروز مینویسم.
دوستانی که پیگیر بازار هستن میدونن که این روزا یه نمونه نیمه کلاسیک از یه بازار فرسایشی رو شاهد هستیم. بازاری که داره افراد کوچیک با پولهای کوچیک و غیرسرمایه ای رو تحت فشار فروش میذاره. بازاری که اندیشه های متحجرانه بازارگردانانش مثل خوره به جون تازه وارد ها میفته و گاهی تا مرز خداحافظی همیشگی از بورس اونهارو پیش میبره. و این ذات بازاره. اقیانوس رو فراموش نکنید. به هرحال باز هم اونایی که اصول بازی رو خوب یاد گرفتن باقی میمونن و این روزها میگذره. فقط خواستم بگم فروش تو این روزها مثل آتیش زدن سرمایه ست، و لذت بخشیدن به خریدارهای امروز که تو آینده ای نزدیک سودشون رو مدیون فروشنده های امروز هستن.
میرم سر مطلب اصلی. هزاران صفحه تا حالا در مورد مزایای سرمایه گذاری در بورس تو فضاهای مجازی و کتابها و مجلات نوشته شده. ولی لازم میدونم یکم در موردش صحبت کنم. بورس در واقع محلی برای تجمع خریدارا و فروشنده هاست.افرادی با انگیزه های متفاوت. فروشنده هایی که سود شناسایی میکنن و میفروشن و خریدارایی که معتقد به رشد بیشتر هستن و میخرن. تعادلی جبری ولی واقعی که بین عرضه و تقاضا برقرار میشه. گاهی وقتا در مشاهده بازار موجودی زنده و غول آسا رو میبینم که داره به آرومی زندگی میکنه. این موجود از عناصر زیادی تشکیل شده. خریدارا، فروشنده ها، ناظران، کالاهای مورد معامله و ... این بازار با تمام پیچیدگی هایی که داره جای خوبیه برای سرمایه گذاری. دلایل این قضیه رو میشه به شرح زیر توضیح داد:
دلیل اول میزان سرمایه ای یه که میشه با اون وارد این بازار شد. با حداقل سرمایه معقول پانصدهزار تومن تو هیچ جای دیگه ایی نمیشه سرمایه گذاری کرد( با در نظر گرفتن نسبت ریسک به بهره).
دلیل دوم و یکی از زیباترین دلایل: شما برای شروع یه کسب و کارشخصی باید در یه رشته خاص دانش و مهارت به دست بیارید و در نهایت باید در همون رشته به کسب و کار بپردازید. و فرض میکنیم شما این مراحل رو با موفقیت کامل گذروندید و در اون رشته شروع به کار کردید. به هر دلیلی ، به هر دلیلی اگه اقبال تقاضا از فیلد شما برگرده، شمایی که شاید سالها وقت و انرژی برای شروع اون کار صرف کردید، باید حداقل به چند پله عقبتر برگردید و دوباره شروع کنید. ولی توی بورس اینطور نیست و شما ازموهبتی بنام تنوع سرمایه گذاری بهره مند هستید. و نیازی هم نیست که در همه صنایع استاد باشید. شما با یادگیری مفاهیم اساسی هر صنعت و آموختن دانش بورس، به راحتی میتونید در مواقع لازم فیلد سرمایه گذاریتون رو عوض کنید. به راحتی میتونید بسته به شرایط موجود، سرمایه تون رو از صنعتی به صنعت دیگه شیفت بدید. از قند به پتروشیمی، از لاستیک به پالایشگاه، از خودروسازی به انبوه سازی و... به نظر من این مزیتی بزرگه که کمتر بهش پرداخته شده و جای بحث و آموزش زیادی داره.
دلیل سوم: برای استخدام در هر جایی، یه گزینش وجود داره که شما باید تو اون شرکت کنید. توی این مصاحبه ها، علاوه بر مهارت و سواد در اون کار، بدون اینکه خودتون بدونید، رنگ پوست، زیبایی چهره، لهجه، روابط اجتماعی، کار تیمی، قد، وزن، نوع پوشش، اعصاب و روان و خیلی چیزای دیگر شما مورد آزمون قرار میگیره. موارد دیگری هم هست مثل عدم سوءپیشینه و وجود معرف(بند پ) و.... در بورس اما اینطور نیست. کسی به رنگ پوست و نژاد و اصلیت و لهجه و چهره و .... شما کاری نداره. واقعا یکی از اسرارآمیزترین مزایای بورس همینه که در بحث روانشناسی بیشتر در موردش صحبت میکنم.
دلیل چهارم : برای شروع یه کسب و کار، شما باید مکانی در اختیار داشته باشید و افرادی رو به استخدام در بیارید. باید از هزار جور اداره و سازمان مجوز بگیرین. اقساط وامها هم کاری به سود و زیان و خواب سرمایه شما ندارن، باید تولید کنین، بازاریابی کنین، با خریدار چونه بزنین، کلی اسناد دریافتنی و پرداختنی در دست دارید که واقعا کلافه تون میکنه و گاها نمیتونین حسابهای دریافتنی رو وصول کنین. قبوض آب و برق و گاز و تلفن و حقوق کارمندا و کارگرا، مالیات، عوارض، حق حساب( خدای نکرده) و هزار تا معضل دیگه که برخلاف همه جای دنیا، اینجا فقط یقه تولید کننده رو میگیره، طوری که فکر میکنی گناهکار تر از این قشر تو جامعه ما پیدا نمیشه. در کسب های خدماتی هم به یه شکل دیگه. ما در بورس یه نفر هستیم با یه نفر کارمند به نام کارگزار و هزینه یک و نیم درصدی به ازای هر معامله. من اینجوری به صنعت مملکتم کمک میکنم. پولم رو در اختیار اون تولید کننده زحمت کش میذارم که توانایی برخورد با این همه بلایا رو پیدا کرده و اون با سرمایه من کار میکنه و من رو تو سود خودش سهیم میکنه.
هزاران دلیل دیگه مثل عدم مواجهه با دود و ترافیک و ریسک تصادف، عدم نیاز به طی مسیر برای رفتن به سر کار، تعداد ساعات کاری کمترو
کلاسیک ترین دلیل: شما کسبی راه میندازید که شما چه سر کار باشید، چه مسافرت، چه خواب و چه هر حالت دیگه ای، جریانی از ثروت به سمت جیبتون منحرف کردید و اون براتون همیشه در حال جمع آوری لذت و خوشحالیه.
اینها مزایای کاملا اغواکننده بورس بود که هرکسی رو که مدعی شعور هست، تسلیم میکنه. خیلی ها با شنیدن همین دلایل و بعضا تیزرهای مسخره تلویزیونی( مثل اون دو تا پت و مت که یه زمانی همش تو تلویزیون در مورد بورس با هم صحبت میکردن) سریع عزمشون رو جزم میکنن و کار و زندگیشون رو ول میکنن و میان سراغ بورس. ولی کمی صبر کنید. پست بعد مربوط میشه به آلام و گرفتاری هایی که ممکنه با ورودهای هیجانی به بورس نصیب یه نفر بشن.

ثروت واقعا داره زیر ارزش ذاتیش تو این دنیا دست به دست میشه
به این موضوع بیاندیشید

[mardin-b]

با سلام خدمت دوستان گرامی
و تشکر فراوان از خسروی عزیز
من میخواهم بدون مراجعه به بورس ،کارگذار پیدا کنم آنهم کارگزاری که خودش تجربه و تخصص خوبی داشته باشد
آیا امکان دارد بدون مراجعه به تهران و یا مراکز استان کارگزار پیدا کرد و از طریق اینترنت شروع به خرید و فروش سهام کرد؟

[goldmen]

اكثر كارگزاري ها اقدام به اراع خدمات مجازي كرده اند
ميتوانيد با مقايسه بين شركت هاي كارگزار اقدام به افتتاح حساب در بورس ودريافت كد معامله آنلاين كنيد

[hkhosravi]

(10-28-2013 01:37 PM)mardin-b نوشته شده توسط:  با سلام خدمت دوستان گرامی
و تشکر فراوان از خسروی عزیز
من میخواهم بدون مراجعه به بورس ،کارگذار پیدا کنم آنهم کارگزاری که خودش تجربه و تخصص خوبی داشته باشد
آیا امکان دارد بدون مراجعه به تهران و یا مراکز استان کارگزار پیدا کرد و از طریق اینترنت شروع به خرید و فروش سهام کرد؟

سلام دوست من
ممنون از لطفت
متاسفانه یا خوشبختانه تو کشور ما فرقی نمیکنه با کدوم کارگزار کار کنی. این رو به لحاظ میزان خدماتی که به لحاظ قانونی میتونن بهتون بدم میگم. ولی دوستانه عرض میکنم به هیچ وجه روی تخصص و تجربه کارگزارتون حساب باز نکنید. اون کارمند شماست. بخصوص در معاملات آنلاین که شاید اصلا سالی یک بار هم نیاز به برخورد باهاش رو نداشته باشین. کارگزار فقط موظفه در چهارچوب قوانین اردرها رو وارد کنه و یه سری خدمات اعتباری( به نظر بنده سم اقتصاد) ارایه بده.
شما میتونید تو کرج به میدون هفت تیر ، ضلع شمالغرب میدون، بورس اوراق بهادار کرج، طبقه سوم مراجعه کنید و از یکی از بیست سی تا کارگزاری موجود تو اون طبقه درخواست افتتاح حساب معاملات آنلاین کنید. به همین راحتی. البته باید قبلش قوانین معاملات آنلاین رو فراگرفته باشین تا به مشکل برنخورین.
نکته آخر اینه که مشتریان برای کارگزاران به طور ذاتی بر اساس میزان سرمایه شون شناخته میشن چون اونها ارتزاقشون بر اساس کمیسیونیه که شما پرداخت میکنید. بنابراین به صورت ذاتی و شاید گاها ناعادلانه ای ممکنه بین مشتریانشون فرق قایل بشن که البته عرض کردم این مساله خاصی نیست.
بعد از افتتاح حساب هم میتونید هرجا که هستید با یه خط اینترنت متوسط سرعت تو جلسات معاملاتی شرکت کنید.
هر وقت نیاز به راهنمایی داشتید در خدمتگذاری حاضرم

[hkhosravi]

بورس چطور میتونه ما رو له کنه؟(قسمت اول)
قسمت تلخ ماجرا

مرسی از mardin و alma عزیز و همه اساتیدی که پستهای این حقیر رو قابل میدونن. و اما ادامه ماجرا.
بسیاری از مواردی که تو بخش مزایای بورس گفتم میتونن بالقوه برای بورس عیب محسوب بشن. عرض کردم بالقوه. و شما میتونید با مطالعه و تمرین و ممارست جلوی اونها رو بگیرید.
یکی از این معایب میتونه در واقع همون تنهایی شما باشه. شما برای شرکت در یک جلسه معاملاتی نیازمند این هستید که پشت کامپیوتر بنشینید و تمرکز بالایی داشته باشید. اینجا جاییه که هیچ کس نمیتونه کمکتون کنه. لحظه لحظه های تصمیم گیری شما میتونه سرنوشت جدیدی رو برای سرمایه تون بسازه. یه جور تنهایی اسرار آمیزیه. انگار هم تنهایی هم نیستی. از یه طرف بازاری زنده با چند میلیون شرکت کننده حقیقی و حقوقی جلوی شماست. از یه طرف سایتهای خبری ، فروم ها، و شما در طول یه جلسه معاملاتی به صورت تقریبا یک طرفه با چند میلیون آدم در ارتباط هستی. ضمن اینکه اگه با دقت نگاه کنی، تناقضات فاحشی تو این ارتباط پیدا میکنی که گاها میتونه برای تصمیم گیری کاملا فلجت کنه. در عین وجود این ارتباط، زمان تصمیم گیری تویی و خودت و خلا عجیبی که سراسر وجودت رو متاثر میکنه. میخری میاد پایین، میفروشی میره بالا. نگاه میکنی ثابت میمونه. در واقع در سکوت کامل، فشار روانی بسیار زیادی رو باید متحمل بشی. فکر میکنی اگه نخری از کسب سود جا میمونی و فکر میکنی اگه یه کم بیشتر نگه داری شاید از ضرر خارج بشی. هزاران فکر توی سرت و هزاران کانال ورودی جلوی چشمت. اوضاع وخیمیه نه؟ بعد سعی میکنی یه کم از بیرون تر به قضیه نگاه کنی. میری با افراد خبره صحبت میکنی، کتاب میخونی، جلسات معاملاتی مجازی رو پیگیری میکنی. هزینه میکنی. کتاب میخری و ... و یه کم احساس بهتری میکنی. این مساله ای یه که خیلی از تریدرها تا سالیان سال باهاش درگیر هستن و هیچگاه هم نمیشینن صادقانه با خودشون خلوت کنن و دردشون رو ریشه یابی کنن. یه روز سود، یه روز ضرر و همه چیز کاملا تصادفی. دقیقا نودوپنج درصد مردم.
این درد که باعث در جا زدن خیلی ها میشه چند تا دلیل اصلی داره :
1- ترس از تنهایی.( واقعا اگه هر کودکی رو از بدو کودکی با علوم انسانی و مالی آشنا کنن، سعادت مند میشه.) همه ما به نوعی از تنها موندن، جدا موندن، و چیزهایی با این مضامین میترسیم. و این ریشه ش جایی نیست جز دوران کودکی. نمیخوام زیاد وارد مسائل تخصصی و پیچیده بشم. فقط به ذکر مثال توی بازار بسنده میکنم. یکی از معظلات موجود تو بازار بورس ما صف نشینی هست. البته این خصلتی چندین و چند ساله تو جامعه ما شده که بعضا لطیفه هایی هم در موردش ساخته شده. ولی من به شخصه وقتی عمیق بهش فکر میکنم و به مشکلات مردم که باعث ایجاد این قضیه شده نگاه میکنم، از ته دل میمیرم برای هموطنانم.بگذریم. بسیاری از ما وقتی میبینیم که تقاضا برای چیزی زیاد شده، ناخودآگاه و بدون هیچ توجیهی با اون جماعت متقاضی همراه میشیم. یه جور حس امنیت بهمون میده. با خودمون میگیم اگه این همه آدم دنبال این چیز خاص هستن، پس حتما باید کالای خوبی باشه. فکر نمیکنیم که خرید این چیز خاص در حال حاضر و با این قیمت آیا برای ما توجیهی داره یا نه. فقط به دنبال ارضای حس عدم تنهایی خود هستیم. نمونه های بیشماری رو میشه هم تو جامعه و هم تو بورس مثال زد که البته افراد شرکت کننده تو بورس هم، نمونه ای از این جامعه هستن.
در بورس ما به خاطر وجود محدودیت دامنه نوسان قیمت در طول یک روز، بعضا صف تشکیل میشه. بطور ساده بگم اگه قیمت پایانی روز قبل صد تومن باشه، امروز خریدارها و فروشنده ها میتونن سهم رو بین قیمتهای نود و شش تومن و صد تومن بخرن یا بفروشن( بین مثبت چهار و منفی چهار درصد قیمت پایانی روز گذشته) حالا فرض کنید که به هر دلیلی اقبال خرید به سمت این سهم رو بیاره.چه اتفاقی میفته؟ تقاضا برای خریدش بالا میره و قیمتش بالا میره و در نهایت قیمت به سقف مجاز روز میرسه و از اونطرف فروشنده ها هم در ولع سود بیشترتمام اردرهای فروش رو بر میدارن و در نهایت هیچ فروشنده ای در سقف مجاز روز باقی نمیمونه و همینطور به صف خریدارا افزوده میشه. صف بزرگ و بزرگتر میشه. افراد با دیدن صف به طمع میفتن و بیشتر و بیشتر به صف اضافه میشه. شاید بیشتر از نصفی از صف به خاطر رهایی از حس تنها موندن تشکیل شده باشه. خیلی ها به این میگن بازار بدون تحلیل ولی با مطالعه روی رفتارهای خودم و خیلی های دیگه میگم این بی تحلیلی بازار نیست. چون طرف بارها قبل از معامله میشینه و بالا پایین میکنه ولی وقتی صف رو میبینه انگار کل ایمانش رو از دست میده. ادامه له کننده های بورس رو بعدا میارم بالا.
نتیجه امروز اینه که باید برای کار تو بورس بر حس تنهایی خودمون غلبه کنیم. و این راهمارهای زیادی داره که خودش یه پروژه ست و میشه هزاران صفحه در موردش صحبت کرد. میبینید که کار تو بورس اونقدرها هم ساده نیست البته اگه نخواید یویو باشید.
واقعیت اینه که موفقیت از هر راهی که بخواد به دست بیاد، باید تو اون راه سعی بر بهترین شدن کرد.

موفقیت در روزمرگی بدست نمیاد

[hkhosravi]

بورس نمیتونه برای ما مساله ای درست کنه(قسمت دوم)

آره دوستای گلم عنوان پستم رو عوض کردم چون احساس کردم شاید با این پست حالا حالاها کار داشته باشم نخواستم عنوانش ضمیر ناخودآگاهمون رو اذیت کنه.
تو پست قبلی در مورد ترس از تنهایی صحبت کردم که یکی از عوامل ناکامی تو بورس ها حساب میشه. تو این پست میخوام در مورد یه عامل دیگه به نام " شانس تازه کار" صحبت کنم. البته این عاملیه که بیشتر برای افراد تازه کار اتفاق میفته. ولی خوب اتفاق افتادنش ممکن باعث رقم خوردن بزرگترین ضرر محتمل برای یک تریدر در کل طول دوران تریدش باشه. یه کم توضیح میدم. تا حالا دیدین افرادی رو که برای اولین بار دست به یه تجارت یا فعالیت اقتصادی جدید میزنن و سود خیلی زیادی میکنن؟ فرد با یک دهم سرمایه ش وارد میشه و در عرض مدت کوتاهی سود خیلی زیادی از اون تجارت میگیره. همون موقع میشینه با خودش فکر میکنه. افکاری که این جور مواقع به سر آدم میاد: جانم چه سودی کردم. به همین راحتی. من با یک دهم سرمایه م وارد شدم، اگه با همه سرمایه م وارد میشدم چی میشد؟ اگه با کل سرمایه می اومدم الان تمام آرزوهای مالی م برطرف شده بود. یه بار دیگه بشینم حساب کتاب کنم ببینم چه قدر سود کردم. خوب اینقدر گذاشتم الان اینقدر تو حسابمه. از فردا شروع میکنم. چه تجارتی تو دنیا از این کار سود ده تره؟ چه نیازی هست که آدم سخت کار کنه؟و ... و فرد احساس خود موفق بینی کاذب میکنه. اما چیزهایی که باید منطقا در اینجور مواقع بهشون بیاندیشیم: چگونه سود کردم؟ چرا سود کردم؟ عکس العمل سود، در برابر کدام عمل من عاید شد؟ آیا این سود در اثرتلاش، سواد و تخصص من به دست اومده؟و... و فرد باید احساس ترس و هوشیاری بیشتری داشته باشه. طبق یه قانون ساده احتمال، اگه شما مثلا با چشمان کاملا بسته هم در یک سهم پوزیشن خرید بگیرید، با یه درصدی ممکنه که سود زیادی به دست بیارید. البته برعکسش هم ممکنه پیش بیاد. ولی خوب بحث ما الان روی " شانس تازه کار" هست. این سود زیاد یا متفاوت( متفاوت از این نظر : بسیاری از افرادی که وارد بازار مالی میشن، در حال کار کردن برای دیگران هستن مثل کارمندا و کارگرا و یا شغل ثابتی دارن مثل دکترا یا وکیلا. و اگر این افراد دچار " شانس تازه وارد" بشن، حتی اگه سود کمی بدست آورده باشن، بیش از حد نرمال خوشحال میشن. مثلا به این فکر میکنن که از صبح تا شب کار میکنن و فلان قدر در میارن و در عوض اینجا تو بورس بدون هیچ زحمتی در یه زمان کم دو برابر به دست آوردن.) دقیقا به خاطر خاص بودنش تمام درب های عقل رو میبنده و احساس رو فرمانروای وجود فرد میکنه و وای به این لحظه. دوستان یه چیزی اینجا میگم خواهش میکنم با تک تک سلولهای مغذتون بهش فکر کنید. شیطان بازارهای مالی ، احساسه. دقیقا مقایسه ش کنید با دنیا. شیطان تو دنیا مقابل تمام خوبی ها، نیکی ها و خیرها می ایسته. و احساس هم تو بازار مالی مقابل سود، کامیابی و لذت شما می ایسته. یادم میاد تو اولین ساعات معامله تو بازاری که تازه توش وارد شده بودم، پنجاه درصد سود کردم. بله اولین ساعات کاری. فرداش همه همه سرمایه م رو از دست دادم. سرمایه ای که با یک سال زحمت جمعش کرده بودم. این قضیه مال سالها پیشه. چندی بعد که از بالاتر به قضیه نگاه کردم دیدم علت از دست رفتن سرمایه ای که به دست آوردنش یک سال طول کشید، چیزی نبود جز عدم آگاهی نسبت به " شانس تازه کار" به همین راحتی.
یه نکته برای افرادی که ازمشاغل عادی وارد بازار مالی میشن : درآمد خاصی که شما خیلی راحت اینجا بدست میارید درآمدی مثل حقوق ثابت شما نیست. درآمدیه که ممکنه امروز باشه و چند روز نباشه. فقط درصورتی هم زیاد میشه و پایدار که شما توانایی تون رو بالا ببرین و این هزینه ای داره بنام گذشت زمان.
نتیجه اینکه این موضوع تو بورس ما هم اتفاق میفته و افراد زیادی باهاش درگیر میشن. باید دید سود به دست اومده واقعا در اثر توانایی های فردی به دست اومده و یا بواسطه احتمالات(بحث داشتن استراتژی در معاملات که بعدا در موردش زیاد صحبت خواهم کرد). دوستان تو بازارهای مالی باید روراست بود. باید واقعیت ها رو دید. با چشمانی کاملا باز. لمس و پذیرفتن واقعیتهای موجود تو دنیا به نظر من نعمتیست بسیار ارزشمند که کمتر بهش فکر میشه. البته نمیخوام منکر ایمان و اعتقاد انسانها بشم. خدای نکرده سوتفاهم نشه. عرضم اینه که بیاییم همه چیزی رو که موجود هست ببینیم و بپذیریم و سپس بریم سراغ اینکه چطور میشه با کمترین هزینه این وضعیت رو ارتقا داد. و صد البته هیچ تکیه گاه، محرک و پشتوانه ای محکمتر از خدای رحمان برای پیشرفت یک انسان تو این دنیا وجود نداره. ببخشید آخر صحبتم یه مقدار از موضوع خارج شدم.