از کوتهی توست که دیوار بلند است!

[نرگس فیاض]

کسی که به پشتکار خود اعتماد دارد،
ارزشی برای شانس قائل نیست. << مثل ژاپنی>>


پشتکار را پیشه سازید


<<کتی میلر>> که دونده ای سرشناس بود ودر سنین نوجوانی بهترین عناوین را از آن خود کرده بود، با ماشین تصادف کرد.ناگهان ، دختری که سراسر شوق واشتیاق بود از تحرک وفعالیت باز ماند ،چند هفته در حال اغما فرو رفت ،بدون اینکه کمترین امید به بهبود حال وخیمش باشد.
یازده هفته بعد بهوش آمد تا در سخت ترین جبهه ی زندگی اش شرکت کند. تصادف فعالیت مغزش را مختل کرد. او مانند کودکی لازم بود که خوردن ،نوشیدن ، حرف زدن و راه رفتن را از دیگران بیاموزد.عاقبت وقتی که توانایی کافی برای برگشت به زندگی را بازیافت ،سخت نا امید شد.
دوستانش به اندازه ی کافی رشد کرده و خود را به سطوح بالا رسانده بودند.اما او نه تنها رشد نکرده بود که هر روز یک قدم به عقب نهاده بود.او به دوران کودکی برگشته بود ،وزنش را از دست داده بود ،مشتی استخوان بود که نه می توانست درست حرکت کند ونه سخن بگوید.وقتی خود را با دیگران مقایسه می کرد،سخت احساس حقارت می کرد ،همه از او پیش افتاده بودن .روزهایی سخت انتظار او را می کشیدند.
اما <<کتی>> آرزو داشت دویدن را ادامه دهد.رویای او این بود که یک بار دیگر مسافت 10000 متر را بدود.
او حتی قادر نبود قدم بردارد و چنین آرزویی از جانب او محال به نظر می رسید.
اما کتی تصمیمش را گرفته بود. او سخت به تمرین مشغول شد تا خود را برای شرکت در مسابقه ی دوی ده هزار متر آماده کند،او می خواست تمام این مسیر را بدود . رسیدن به خط پایان برای او به منزله ی پیروزی بود.
روز مسابقه ، همه دونده ها به راحتی <<کتی >> را پشت سر گذاشتند و خیلی زود همه از نظر او ناپدید شدند.او تک وتنها شروع به قدم زدن کرد.تمام بدنش درد می کرد ،قلبش سخت می تپید.چندین بار به زمین خورد.اما با سختی از روی زمین بلند شد ولنگان لنگان مسیر مسابقه را طی کرد.
بارها ،او نقش بر زمین شد .اما هر بار که به زمین می خورد ،با امیدی بیشتر ی می ایستاد. او به تلاش وکوشش خود ادامه داد ومیدان مسابقه را ترک نکرد.خورشید در بلندای آسمان بود ،وقتی <<کتی>> به خط پایان نزدیک می شد، خورشید هم در حال غروب بود.کم کم نا امیدی او را در بر می گرفت.دل دل می کرد. می خواست میدان مبارزه را خالی کند ،اما ناگهان چشمش به دوستانش افتاد که همه یک صدا فریاد می زدند:<< کتی بدو.کتی ادامه بده ،موفق می شوی!>>
<< کتی >> تلاش کرد ومسابقه را به پایان رساند.او اول نشد،حتی ساعت ها بعد از آخرین نفر به خط پایان رسید .اما اویک برنده و پیروز و سربلند بود.روزنامه نگاران به خاطر این عمل جسورانه ی وی هدیه ای گرانبها به او اهدا کردند. در واقع او هدیه را از خود دریافت کرد .او پی برد که اگر چه ضعیف و ناتوان شده است ،اما ضعفش قادر نیست بر او غلبه کند.
خبرنگاران پرسیدند:<< اگر فردی هرچه از دستش بر آید انجام دهد ،ولی به موفقیت نرسد ،باید چه کار کند؟>>
او گفت: << به نظر من موفقیت به معنی اول شدن یا بهتر شدن نیست.وقتی برای رسیدن به مقصودی همه ی توان خود را به کار می بندی ،پیروز هستی .به نظر من پیروزی یعنی : تلاش کردن ودر راه رسیدن به هدف بیشترین سعی را انجام دادن ،حتی اگر سعی وتلاشت از دیگران بیشتر وبهتر نباشد.>>

دورباره از او پرسیدند:<<اگر فردی با مشکلی یا مشکلاتی روبرو شود ،باید چکار کند؟>>
او گفت:<< تلاش کند ودر میدان تلاش ومبارزه چون کوه پا برجا بماند، برای حل کردن مشکلات ورسیدن به هدف خود ، دست به هر خس وخاشاک بزند، ولی به کنج عزلت نخزد ، خدا همواره با ماست ،او همه جا هست ، هر وقت صلاح بداند ، موفقیت را به ما ارزانی خواهد داشت.>>
نکته: ثمره ی تلاش وکوشش ، فقط زمانی بطور کامل حاصل می شود که کوشنده تا حصول مقصود ،از تلاش باز نایستد.در این دنیا هیچ چیز جای پشتکار ومداومت را نمی گیرد.نه استعداد،نه تحصیلات، ونه هیچ چیز دیگر .زیرا جهان پر از انسانهای با استعداد وتحصیلکرده ای است که به توانگری وکامیابی نرسیده اند.آنچه در واقع به درد می خورد ،پشتکار و مداومت است ،هرگاه دلسردی به شما فشار می آورد واحساس می کنید تلاش هایتان به ثمر نمی رسد ،این عبارت را به خاطر آورید:

<<در این دنیا هیچ چیز جای پشتکار ومداومت را نمی گیرد.>>

پشتکار یعنی گرایش از <<می توانم >> به جای <<نمی توانم>>.

هر اندازه ظاهر امر در کاری مخالف بنماید،در دلتان بگویید:
<< می توانم و بی شک پیروز می شوم.>>





ا

[نرگس فیاض]

b]نوح تویی ،روح تویی ،فاتح ومفتوح تویی
سینه ی مشروح تویی ،بر در اسرار مرا
نور تویی ،سور تویی ، دولت منصور تویی
مرغ که طور تویی خسته به منقار مرا << [/b]مولوی>>


کرم خاکی

روزی روزگاری در یک روز زیبای تابستانی ،کرمی خاکی لا به لای علف ها می خزید. او تنها بود، همانگونه که روی زمین می خزید و جلو می رفت فکر کرد: <<چه می شد اگر من همسری می یافتم که می توانستم با او خوشبخت شوم!>>
ناگهان سربلند کرد ومقابل خود کرم خاکی دیگری دید که اغوا کننده وزیبا بود .در یک چشم به هم زدن یک دل نه صد دل عاشق او شد.به او گفت:<< عزیزم بالاخره تو را یافتم ،بیا به پای هم پیر شویم.>>
اما کرم به او گفت:<<ساکت شو .من که فقط دم خودت هستم!>>
نکته:
خودمان نیمه ی گمشده مان هستیم .سرچشمه ی آن عشق وآرامشی هستیم که از دیگران می طلبیم .همان نوری هستیم که با آن می خواهیم دنیای مان را روشن کنیم.همان گنجی هستیم که در جست وجوی آنیم وهمان مقصدی هستیم که برای رسیدن به آن گام در راه گذاشته ایم ورنج سفر را به جان خریده ایم.

<<مولوی>> با نگاهی ژرف می سراید:
پس به صورت عالم اصغر تویی
پس به معنی عالم اکبر تویی
ظاهر آن شاخ اصل میوه است
باطناً بهر ثمر شد شاخ هست
پس به صورت آدمی فرع جهان
وز صفت اصل جهان این را بدان

[نرگس فیاض]

ما اشتباه نمی کنیم ، فقط می آموزیم << ویلسون شف>>

علاج گناه

روزی <<شبلی>> نزد طبیبی رفت .آن طبیب مشغول مداوای دیوانه ای بود .
شبلی به طبیب گفت:<< ای طبیب ، گناه را چه علاج داری؟>>
طبیب در جواب فرو ماند.
دیوانه آواز برآورد:<< یا شبلی ، اگر داروی گناه همی جویی بیا تا دارو به تو آموزم!>>
شبلی به نزدیک دیوانه شد .دیوانه گفت:
برو ریشه ی << نیازمندی>> و برگ << پشیمانی >> وتخم << شکیبایی >> بیار،ودر هاون <<توبه>> کن وبه <<آب چشم>> وبه <<دعا>> مرهم کن ،واندر پاتیله ی << پرهیزگاری>> کن، سپس برگیر وبه باد <<ندامت>> سرد کن ،واندر قدح<< امید >> کن وبه وقت سحر برخیز وبگو <<یارب ،بد کردم!>>
آنگاه ،اندر وقت، گناه تو فرو ریزد وپاک گردی !

شبلی با حیرت پرسید : <<این چنین نه سخن دیوانگان است!>>
دیوانه گفت:<< من دیوانه در دوستی خلقم ،در دوستی خداوند دیوانه نی ام!>>

[نرگس فیاض]

دیوانه می گوید: من آبراهام لینکلن هست وفرد عصبی می گوید :کاش من آبراهام لینکلن بودم وآدم سالم می گوید: من منم وتو تویی . <<فردریک پرلز>>


من ،من هستم !

من معمار هستم ،بنایی استوار بنا نهاده ام،وهرسال که به آن مدرسه می روم ،طبقه ی دیگری از خرد و دانش به آن اضافه می کنم.
من پیکر تراش هستم ،عادت ها واصول فکری ام را با گل درست ونادرست شکل داده ام.

من نقاش هستم ،با هرنظریه ی جدیدی که ارائه می کنم،پرده ی رنگ جدیدی به انبوه رنگ های دنیا اضافه می کنم.

من دانشمند هستم ،هر روز که می گذرد اطلاعات جدیدی به دست می آورم ،مشاهدات مهمی کسب می کنم ومفهوم ها ونظرات جدیدی را به آزمایش می گذارم.

من فضانورد هستم ،پیوسته در حال کاوش و گسترش افق هایم هستم.

من پزشک هستم،افرادی را که برای مشورت و توصیه نزد من می آیند شفا می دهم ونیروی افرادی را که فاقد زندگی به نظر می رسند،هویدا می کنم.

من وکیل هستم ،از پشتیبانی از حقوق مسلم و اساسی خودم ودیگران نمی هراسم.

من افسر پلیس هستم ،همیشه مراقب آسایش دیگران هستم وهمیشه در صحنه جدال ها جلوگیری و آرامش را حفظ می کنم.

من معلم هستم،با مثالهای من دیگران اهمیت اراده ی استوار ،از خود گذشتگی وسختکوشی را در می یابند.

من ریاضی دان هستم ، اطمینان حاصل می کنم که برای هریک از مشکلاتم راه حلی درست پیدا می کنم.

من بانکدار هستم ،دیگران اطمینان واعتبارشان را با من تقسیم می کنند وهرگز ضرر نمی کنند.

من دونده ی ماراتن هستم ،پر از نیرو،همیشه در تحرک و آماده برای مبارزه بعدی هستم.

من کوهنوردهستم، آهسته اما پیوسته راهم را به سوی قله می پیمایم.

من میلیونر هستم ،سرشار از گنجینه ی عشق ،صمیمیت ومهر هستم ودارای ثروت علم ،خرد ،تجربه وبصیرت که بسیار گرانبهاست.

از همه مهمتر ،من ،من هستم.

align=center]نیم کیلو باش ،ولی <<خودت>> باش! [/align]

[نرگس فیاض]

موفقیت یعنی داشتن هدف ودیگر هر چه هست اضافه گویی است. <<برایان تریسی>>

هدف

در یک روز برفی مدیر یک مدرسه تمام دانش آموزان را صدا می کند وبه همه می گوید:چه کسی می تواند از این سمت حیاط تا آن سمت را روی یک خط راست حرکت کند.در ظاهر کار آسانی می نمود وهمه قادر به انجام این کار بودند ،اما در پایان کار تنها یک نفر بود که روی یک خط راست حرکت کرده بود.بقیه ی دانش آموزان مسیرهای پیچ در پیچ را طی کرده بودند.دلیل موفقیت این دانش آموز این بود که درختی را آن سوی حیاط نشانه کرده بود وفقط به آن نگاه می کرد وبه این ترتیب توانسته بود از روی تمام موانع گذر کند.اما بقیه ی دانش آموزان به جلوی پای خود نگاه کرده وزمانی که به مانعی برخورده بودند،مسیرشان را کج کرده بودند.

<<اندرو کارنگی >> می گوید:
اگر می خواهید شاد باشید ،هدفی برای خود تعیین کنید که به افکار شما دستور بدهد،انرژی تان را آزاد کند والهام بخش امید و آرزوهای شما باشد.

[نرگس فیاض]

خوشبخت ترین انسان کسی است
که بهترین فکرها را در سر می پروراند. <<ویلیام لیون>>

نگرش مثبت


مردی صاحب دو فرزند پسر دوقلو بود.این دو پسر از بسیاری جهات شبیه یکدیگر بودند.اما دیدشان متفاوت بود.پسر بزرگتر همواره به جنبه ی منفی هر چیز نگاه می کرد،در حالیکه پسر کوچکتر همیشه مثبت اندیش بود. روزی پدر به آنها وعده داد که یک هدیه ی تولد بسیار خوب برای هر دوی آنها خواهد خرید.در روز تولدشان، پسر بزرگتر دوچرخه ای نو هدیه گرفت که به تازگی وارد بازار شده بود.با این وجود، از این هدیه خوشش نیامد وگفت:<<این دوچرخه هم خیلی قشنگ است ،هم گران ،مجبورم چهار چشمی مواظبش باشم ،چون هر لحظه ممکن است یک نفر آن را بدزدد.مراقبت از این دوچرخه مسئولیت سنگینی است.>>

هدیه ی پس کوچک تر را در جعبه کادو پیچ کرده بود.وقتی کادویش را باز کرد، بسیار خوشحال شد.داخل جعبه چند پهن اسب بود ! سپس شروع به گشتن خانه کرد.پدر که به عکس العمل پسرش با تعجب والبته با زیرکی خاصی نگاه می کرد ،از او پرسید که چرا به همه جا سرک می زند.
پسر کوچکتر جواب داد:<<پدر من می دانم که اسبی را همین اطراف قایم کردی ، کادوی روز تولد من همین اسبه ، مگه نه !>>

ملاک موفقیت یا شکست ،نگرش است. <<جان ماکسول>>

[m-jalalvand]

سلام
سر تعظیم فرو می آورم بابت این همه محبت در نگارش متن ها
کلاس درس بزرگی است برای تک تک اعضا.امیدوارم دوستان دیگر نگاه ویژه ای به این مطالب داشته باشند و با کمی دقت مطالب را بخوانند
باز هم سپاس و باز هم سپاس

(آقای کاظمی عزیز : یه زحمت.یه کلید سپاس چندتایی هم بذارید.برای بیان سپاس زیاد ، فکر نمیکنم زدن یک کلید سپاس کافی باشد)

[نرگس فیاض]

برادر بزرگوارم
جناب آقای جلالوند
از اظهار لطف ومحبت شما بی نهایت سپاسگزارم ،امید آنکه همه ،در عمل کردن به این پندو نصایح بزرگان در مسیر زندگی از یکدیگر پیشی بگیریم.برای شما وتمامی دوستداران علم ودانش آرزوی موفقیت وسعادت جاودانه دارم.
تمام گلهای زیبای جهان تقدیم همه ی شما دوستان وخوبان انجمن باشد.
دلی شاد ولبی پرخنده داشته باشید.

[نرگس فیاض]

فرزندان شما مانند گل ها ودر خت ها
هستند که برای تعلیم وتربیت نیاز به آفتاب وسایه دارند. حضرت محمد(ص)

چراغ افروز

تعدادی از والدین در ورودی سرپوشیده ی خانه ی همسایه نشسته بودند ودر مورد زندگی وآینده ی فرزندانشان گفت وگو می کردند.آن ها درباره ی نامناسب بودن محیط زندگی واین که فرزندانشان مجبورند در محیطی آکنده از مواد مخدر ،خشونت وناامیدی زندگی کنند ،بحث می کردند وسوال های بسیار جالبی مطرح می کردند،حال که تاریکی و نا امیدی بر جهان مستولی شده آیا والدین می توانند به نحوی بر زندگی آنان نور امید بتابانند؟ آیا والدین می توانند چنان اثرات مثبتی در فرزندان خود بر جای بگذارند که آنها نه به بقای زندگی ،که به تغییر جهان بیندیشند؟
یکی از والدین که معلم بود ،گفت: <<من فکر می کنم ما قادر به ایجاد تغییر در زندگی فرزندانمان هستیم به شرطی که نقش یک چراغ افروز را بازی کنیم.>>
دیگران گفتند: <<چی؟ چراغ افروز ؟یعنی چه؟
معلم توضیح می دهد: << در آغاز این قرن چراغ افروزهایی داشتیم که در خیابان ها راه می افتادند وچراغ های گازی کنار خیابان ها را روشن می کردند.
چراغ افروزها تیرک بلندی با خود حمل می کردند که در انتهای آن شمع کوچکی وجود داشت که چراغ افروز به کمک آن اقدام به روشن کردن چراغ های نفتی خیابان ها می کرد.
از دور که نگاه می کردی خود چراغ افروز دیده نمی شد ،چون نور شمع به قدری ضعیف بود که قادر به راندن تاریکی مطلق شب نبود.>>
معلم به سخنان خود چنین ادامه می دهد:<<چراغ افروز همین طور است که می گویید!از این پس همه ی ما چراغ افرور فرزندانمان خواهیم بود.ما سرمشق آنها خواهیم شد و خواهیم کوشید با شعله ی روشنایی خود،چراغ عقل ودل آن ها را نیز روشن کنیم وبا ابراز عشق وعلاقه به آنها غذای لازم برای روشن نگه داشتن چراغ های آنان را تامین کنیم .ما با این کار به آنان غذای لازم برای روشن نگه داشتن چراغ هایشان را می دهیم .ما با این کار به آنان کمک خواهیم کرد چنان نور زندگی را شعله ور نگه دارند که بتوانند بر تاریکی و نومیدی دنیایشان پیروز گردند.>> (برایان کاوانو)

[نرگس فیاض]

خوردن برای زیستن وذکر کردن است
نپندار که زیستن از بهر خوردن است <<سعدی>>

هنر صرفه جویی

روزی مردی ثروتمند قصری زیبا وعظیم بنا نهاد وپادشاه را به طعام دعوت کرد.شاه به گردش در عمارت پرداخت وگوشه وکنار آن را به تماشا نشست،تا به مطبخی رسید که بسیار کوچک بنا شده بود.پادشاه با تعجب پرسید:
<<مطبخ بدین کوچکی وتنگی ،خانه ای بدین وسعت وبزرگی را نشاید!>>
مرد ثروتمند با لبخند گفت:<< قربان ،تنگی مطبخ سبب وسعت خانه شده!>>

<<فرانسوا ولتر >> می گوید:
سعادت مثل هر فضیلت از دو چیز به وجود می آید،صرفه جویی و کوشش.


صرفه جویی ،به خودی خود هنر ومنبع در آمد است. <<سه نه ک >>