خاطرات روزانه اعضا از قانون راز

[safire mehrabani]

آخرين باري كه دوباره قانون راز برام تداعي شد يه روز سرد و ساكت بود ، مشغول كار بودم - پيرمردي وارد اطاق كارم شد و خيلي اروم سلام كرد ، درخواست كردم بشينند - قبض تلفني رو كه در دست داشتند نشونم دادند و تقاضا كردند براشون تقسيط كنم
مبلغ قبض رو كه نگاه كردم بهشون گفتم طبق قوانين ميتونم براشون 2 قبض تقسيط صادر كنم ، با پرداخت اولين قسط تلفنشون رو وصل يكطرفه و پس از وصول كل بدهي وصل كامل ميكنم
نگاه اندوهباري كردند و گفتند نميتونند نصف اين مبلغ رو هم پرداخت كنند - اما به شدت نياز دارند تلفنشون وصل بشه چون منتظر تماس همسرشون بودند
قبض رو ازشون گرفتم وقتي اسم ايشون رو كه مالك تلفن بودند روي قبض ديدم يادم افتاد كه همسرشون رو ميشناسم
چندين بار براي تقسيط پيشم اومده بودند ، بهم گفته بود پسرشون سرطان داره و بيمارستان اميد مشهد بستري بود
در چند ثانيه كوتاه همه اين افكار از ذهنم گذشت - پيرمرد منتظر پاسخ من بود
ميدونستم منتظر تماس همسرشه تا احوال لحظه به لحظه پسرش رو جويا بشه
با اين وجود خلاف قوانين بود كه تلفنش رو وصل كنم ، آخر ماه بود - باقيمانده حقوقم رو همونروز براي كاري در نظر گرفته بودم
به چشمان پيرمرد نگاه كردم و بهش توضيح دادم كه نميتونم خلاف قوانين عمل كنم
ازشون خواستم مبلغ قبض رو از من بپذيرند و خواهش كردم اينكار رو توهين تلقي نكنند ، تنها در اين صورته كه ميتونم بهشون كمك كنم
نگاهي به من انداخت و بي هيچ حرفي مبلغ رو پذيرفت و رفت ...
...
صبح روز بعد بي هيچ دليل خاصي بيشتر از دو برابر اون مبلغ رو از مديريت پاداش گرفتم ، اين اولين باري بود كه رئيسمون فقط به يك نفر از كارمندانش پاداش ميداد
...