از کوتهی توست که دیوار بلند است!

[نرگس فیاض]

گر بر سر نفس خود امیری ،مردی
ور بر دگری نکته نگیری ،مردی
مردی نبود فتاده را پای زدن
گر دست فتاده ای بگیری ،مردی <<پوریای ولی>>

نیم کیلو باش ،ولی مرد باش!

در طایفه ای از عرب ،جوانی شیفته ی دختر یکی از بزرگان قبیله شد.کسی را برای خواستگاری فرستاد.اماپدر دختر که به این ازدواج راضی نبود،گفت:<< مهریه ی دختر من،اسب گرانبهای یکی از بزرگان عرب است. اگر آنرا بیاوری ،دخترم را به ازدواجت در می آورم وگرنه ، ازدواج ممکن نیست.>>او می پنداشت محال است جوان به آن اسب دست یابد.
جوان عاشق وقتی این قصه را شنید،برای بدست آوردن اسب ،حیله ای اندیشید.رفت وسر راه مردی عرب ایستاد،هنگامی که وی با اسبش می گذشت ،اظهار درماندگی کرد واز او یاری طلبید،صاحب اسب ،از روی دلسوزی خواست او را بر پشت خود سوار کند.
جوان گفت :<< ای بزرگوار !پایم درد می کند ،نمی توانم سوار اسب شوم!
مرد از اسب پیاده شدکه نخست جوان را سوار کند وسپس خود سوار شود.وقتی جوان روی اسب نشست ،پا به شکم اسب زد وگریخت.مرد عرب فریاد زد:<<ای جوان! اسب را بردی
،ولی باعث شدی راه خیر به رویت بسته شود!>>
جوان عاشق با خود اندیشید که این ،به آن ارزش ندارد.از کار خود پشیمان شد، بازگشت واسب را تسلیم کرد.صاحب اسب در شگفت ماند وسبب آن کار را پرسید.
گفت :<< من به این اسب طمعی نداشتم ،ولی موضوع ازدواج ،مرا مجبور کرد.>>
وسپس ماجرای پدر دختر وشرط او را باز گفت.
آن بزرگمرد دست جوان را گرفت ،با همان اسب به در خانه ی پدر عروس آمدند ودر زدند،پدر دختر آمد،مالک اسب به او گفت :<< شنیده ام که اسب مرا ،کابین دختر خود قرار داده ای ،اکنون اسب را تقدیم می کنم!>>
پدر دختر شگفت زده شد وعلت را پرسید.اونیز تمام ماجرا را شرح داد وافزود:<<من به پاس مردانگی وهمت بلند این جوان ،از اسب خود گذشتم.>>
پدر عروس گفت:<< این جوان یک مردانگی از خود نشان داده که پس از دست یافتن به مقصود ،برای آنکه راه خیر در زندگی به رویش بسته نشود ،از هدفش چشم پوشیده است،تونیز مردانگی به خرج داده ای که از چنین اسب با ارزشی گذشته ای.یک مردانگی نیز ،من باید به خرج دهم :پس اسب را به تو باز می گردانم ودخترم را به عقد این جوان در می آورم.>>

<<چارلز دیکنز>> می گوید:
برترین ویژگی بشری ،مردانگی است.


از درویشی پرسیدند :<<جوانمرد به چه داند که جوانمرد است؟>>
گفت:<< بدان که اگر خداوند هزار کرامت با برادر او کند وبا اویکی، آن یک نیز ببرد وبر سر آن نهد تا آن نیز برای برادر او بود!>>