از کوتهی توست که دیوار بلند است!

[نرگس فیاض]

دستهایی که در راه خدمتند ،مقدس تر
از لب هایی هستند که دعا میخوانند.

کمک به دیگران

در سال 1974 مجله ی گاید پست ، گزارش مردی را نوشت که برای کوهپیمایی به کوهستان رفته بود ،ناگهان برف وکولاک او را غافلگیر کرد ودر نتیجه راهش را گم کرد .آز آنجا که برای چنین شرایطی پوشاک مناسبی همراه نداشت، میدانست که هرچه سریعتر باید پناهگاهی بیابد. در غیر اینصورت یخ می زد و می مرد . با وجود تلاش هایش دست ها وپاهایش بر اثر سرما کرخت شدند.می دانست وقت زیادی ندارد . در همین موقع پایش به کسی خورد که یخ زده بود ودر شرف مرگ بود .او میبایست تصمیم خود را می گرفت .دستکش های خیس خود را در آورد،کنار مرد یخ زده زانو زد ودست وپاهای او را ماساژ داد. مرد یخ زده جان گرفت وتکان خورد وآنها به اتفاق هم با کمک به دیگری ، در واقع به خودشان کمک می کردند. کرختی با ماساژ دادن دیگری از بین می رفت.
به محض اینکه کاری در جهت منافع کسی انجام میدهید نه تنها او به شما فکر میکند، بلکه خداوند نیز به شما فکر میکند.