از کوتهی توست که دیوار بلند است!

[نرگس فیاض]

مایه ی هر نیکی واصل ونکویی راستی است
راستی هرجا که باشد نیکویی پیدا کند << ناصرخسرو>>

صداقت

نقل می کنند <<بایزید بسطامی>>وقتی می خواست برای تحصیل علم به بغداد برود ،مادرش به او سفارش کرد که در تمام شوون زندگی راستی وراست گویی را پیشه کند وبه هیچ عنوان دروغ نگوید واز او خواست عهد ببندد که به سفارشش عمل کند.بایزید قبول کرد ،مادر چهل دیناری را که تمام میراث پدرش بود ،به او داد تا خرج سفر کند.
بایزید به قافله ای که راهی بغداد بود،پیوست. پس از طی مسافتی دسته ای از راهزنان به آنها حمله کردند وقافله را محاصره وغارت نمودند.
سپس به تفتیش افراد قافله پرداختند ودار وندار مسافران را تصاحب کردند ،وقتی نوبت به بایزید رسید،یکی از دزدان گفت :<< از قیافه اش معلوم است که چیزی ندارد .لباسهایش کهنه وپاره پاره است واگر چیزی داشت به سر ووضعش می رسید .>>
دزد دیگری گفت:<< تو ای جوان ، وقت ما را با تفتیش خودت ضایع مکن .آیا پول همراه خود داری؟>>
بایزید پاسخ داد:<<بله>>
دزدان خندیدند وقهقهه شان در فضا طنین انداخت .یکی از آنان پرسید :
<<چقدر پول داری؟>> بایزید پاسخ داد: << چهل دینار>>
دزدان او را مسخره کردند.یکی از آنان گفت: << رهایش کنید ،وقت خود را با او هدر ندهید ،رییس منتظر است.>>
دزدان به نزد رییسشان رفتند .او از آنان پرسید:<< آیا تمام اموال قافله را گرفتید وآن ها را خوب گشتید؟>>
ودزدان حکایت بایزید را بر رییس خود بازگو کردند .رییس گفت :<< او را نزد من بیاورید تا ببینم چرا چنین گفته است.>>
دزدان ،بایزید را نزد او آوردند. رییس دزدان از اوپرسید : <<آیا با خودت مالی داری ای جوان؟>>
بایزید گفت : << بله ،چهل دینار دارم.>>
رییس گفت : << آیا تو دیوانه ای جوان ؟ چطور پولهایت را با اختیار خود به من میدهی ومیدانی که من آنها را به تو بر نمیگردانم؟>>
بایزید گفت:<< من با خود عهد بسته ام که به هیچ عنوان دروغ نگویم .>>
رییس گفت :<< به خدا قسم زندگی ام را در مردم آزاری ضایع کردم وتو جوان ،میترسی که عهدی را که با خود بسته ای بشکنی ، وما نمیترسیم که عهد وپیمان خدا را می شکنیم.
به خدا قسم دیگر دست به دزدی نمی زنیم .>>
دزدان پس از شنیدن سخنان رییسشان گفتند : << ما در معصیت ازتو تبعیت کردیم ،پس در توبه کردن نیز تو را تنها نمی گذاریم ،پس همانطور که در راهزنی بزرگ ما بودی ،در بازگشت به سوی خدانیز بزرگ ما هستی وما نیز دست به دزدی نمی زنیم.>>
دزدان تمام آنچه را که دزدیده بودند به قافله برگرداندند واموال مردم را به آنها پس دادند وتوبه کردند وقافله را ه بغداد را در پیش گرفت و رفت.

<< ناصرخسرو>> می سراید:
دلت را راست کن از راستکاری که هست از راستکاری رستگاری