از کوتهی توست که دیوار بلند است!

[نرگس فیاض]

بهترین دوست وهمراه من کسی است که از من بهترین را بسازد .<<هنری فورد>>

دوست وهمنشین مناسب
در سرزمین روم ،جوانی می زیست وباغی بسیار سبز وخرم داشت.او با بوزینه ای دوستی ورفاقت میکرد ومیانشان صمیمیتی برقرار بود. از طرفی، میان جوان باغبان با ماری خصومت ودشمنی افتاده بود وعلت دشمنی آن بود که وی زخمی دردناک بر مار وارد آورده بود ومار ،کینه ی جوان را به دل گرفته ودر پی انتقام بود .جوان باغبان نیز از ترس انتقام مار زهرآگین ،آسایش وراحتی را از دست داده وحتی با خواب نیز وداع کرده بود.
سرانجام روزی خستگی بر او چیره گشت واز کار کردن ورسیدگی به درختان باغ عاجز ماند.از این رو، بیل خود را زیر سر خود گذاشت وخوابید.مار،این فرصت را غنیمت شمرد وبر بالین او حاضر شد وبا خود اندیشید که اگر من زخمی بر اوبزنم که کشته نشود ،بر میخیزد وبا یک ضربت مرا میکشد.پس حمله کردن ناگهانی به او طریق عقل نیست. باید چنان نیش بزنم که نتواند از جای حرکت کند.
پس از مدتی تفکر ،پیش خود گفت:<< هیچ چیز در بدن ،نازکتر از حدقه ی چشم نیست.بهتر آن است روی سینه باغبان بروم وبرچشم او نیشی بزنم که دیده باز نکند وبی درنگ هلاک گردد.>>
همین که خواست بر روی سینه باغبان برود؛ جوان از صدای حرکت مار بر روی زمین ،از خواب بیدار شد ،بیل رابرداشت ومار به هزار زحمت ،در سوراخ گزید.
جوان باغبان چون از این ورطه رهایی یافت ،با خود گفت :<< ای نفس!جان است وخواب ،اگر خواب را میخواهی ،ترک جان کن واگر جان میخواهی ،ترک خواب کن.>>
مدتی گذشت وباغبان نمی توانست بخوابد واز خواب نیز چاره ای نداشت.این ماجرا را با بوزینه ای که دوست مخلص بود ،در میان گذاشت واز وی چاره جویی کرد.
بوزینه گفت :<< چاره ی این امر آسان است .هرگاه تو را خواب فرا گیرد ،به اعتماد من بخواب که من بر بالین تو بنشینم واگر مار بیاید ،چون پنبه او را پاره پاره کنم وسرش را به سنگ بکوبم.>> جوان ،بدین سخن ایمن شد وبه خواب عمیق فرو رفت وچنان بخفت که با صور اسرافیل نیز بیدار نمی شد.
در این احوال،مگس های زیادی بر گرد وی آمدند وبوزینه ،آنها را می راند که دوستش را آزار ندهند .اما مگس ها دوباره باز می گشتند.بوزینه خشمگین شد وگفت:<< اکنون همه ی شما را نابود میکنم.>>
پس از جای برخاست ودر باغ به جستجو پرداخت وسنگی پهن ،قریب ده من ، به دست آورد تا برمگس ها زند وهمگی را بکشد .بوزینه بدین خیال ،سنگ را بالا برد وبا قدرت تمام فرود آورد. مگس ها جان سلامت به در بردند ،ولی جوان باغبان دیگر برنخاست.
آری ،جوان بیچاره ،از مار که عاقل بود ونیش بی حساب نزد ،جان به سلامت برد ،اما از بوزینه که دوست نادانش بود وبه اواعتماد کرد،دید آنچه دید!
پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: << از دوست تو بر تو حکم میکنند.>>

ادامه دارد..........