از کوتهی توست که دیوار بلند است!

[نرگس فیاض]

هنگامی که ذهن شما آزاد وتهی از هرگونه نفرت است،کاری را که باید بکنید ،بهتر انجام می دهید.

نفرت

آرش هفت ساله است .او عاشق بادبادک بازی است .یک روز عصر مثل همیشه بادبادکش را بیرون آورد ودر محوطه ی بیرون از خانه شان آن را هوا کرد.بادبادک به قدری بالا رفت که دیگر دیده نمیشد.عابری که از آنجا می گذشت او را دید که نخی در دست دارد.از او پرسید چه میکند.آرش پاسخ داد:<<بادبادک هوا میکنم.>>
عابر که هیچ بادبادکی نمی دید ،هاج وواج شد .از اوپرسید:<<از کجا میدانی بادبادکت هنوز آن بالاست؟>>
آرش گفت:<< از آنجایی که میتوانم بادبادک را احساس کنم که من را به دنبال خود
می کشد.>>
نکته : شما بادبادک نفرت چند نفر را در آسمان زندگیتان هوا کرده اید وآنها شما را به دنبال خود میکشند؟
قاعده زندگی ما انسانها این است ،در صورتیکه از اطرافیان ودوستان خود رنجیده خاطر وآزرده شویم برای جلوگیری از صدمات روحی با آنها قطع رابطه میکنیم وحاضر به دیدن آنها نیستیم.درحالیکه به واقع ما فکر می کنیم نخ خود را از آنها بریده ایم وبا یادآوری خطاها وتقصیرات آنها وپروراندن احساس نفرت وخشم به آنها اجازه میدهیم همچنان در زندگی روانی ما حضور داشته باشندوهرچند آنها را نمی بینیم ولی آنها کماکان دارندما را به سمت خود می کشند.