آشنایی با بنیان گذار برند سیر و سفر

[کوروش بزرگ]

اتوبوسى در جاده موفقیت
سیر و سفر در خاطرات مردى، که «سیر و سفر» را راه انداخته، جذاب است . اوبیش از 4 دهه در این بخش فعالیت کرده است و هنوز هم عاشق اتوبوس است به طورى که خانواده اش هم کیک تولد ۶۰ سالگى او را شبیه اتوبوس ساختند تا او همیشه با آرزویش هم آ وا باشد.
خودش مى گویداز موقعى که محصل بوده مشق شب را روى میز شرکت مسافربرى انجام مى داده است.

نام : حسن، نام خانوادگی : مؤمنى، محل تولد : نائین، تاریخ تولد : 1326

« ...در مردادماه سال ۶۹، با توجه به شرایط بد اتوبوس های بین شهری، تصمیم گرفتم شرکت اتوبوس رانی با استانداردهای بهتر تاسیس کنم. بعد از تصمیم و چهار ماه و تلاش ، نهایتاً توانستم مجوز راه اندازى «سیر و سفر» را بگیرم . ولى شهردارى به ما جا نمى داد. سر انجام یک مغازه میوه فروشى با دو، سه متر جا در ترمینال شرق ، پیدا کردم و خواستم تا پیش از اینکه اینجا راه بیفتد آن را برا یشروع کار اجاره کنم .به ما خندیدند و گفتند با دو متر جا مى خواهى چه کار کنى؟ گفتم: مى خواهم ثابت کنم که اگر کسى بخواهد کارى انجام بدهد با دو متر جا هم مى تواند انجام بدهد.

ما در تجهیز اتوبوس ها سعى کردیم از امکانات مناسب تر و بهترى استفاده کنیم، در عین حال نظم و انضباط خاصی هم به کار بردیم. بعدها به ترمینال بیهقی رفتیم و اولین سرویس های نوروزی با ۱۰ دستگاه اتوبوس که به پلاک هم نرسید و با پلاک موقت کار می کرد در مسیر های مشهد، شیراز، اصفهان، رشت و تبریز آغاز بکار کرد....»
حسن مؤمنى در حال حاضر صاحب شرکت مسافربرى «سیر و سفر» و «رویال سفر ایرانیان» و همچنین سیر و سفر فرودگاه امام(ره) و سازنده اتوبوس هاى VIP است.

«مى شود گفت رمز موفقیت ما علاقه و پشتکار بوده است. در کارى که هدف و علاقه نباشد پیشرفت به وجود نمى آید. هر کسى در فعالیتى که انجام مى دهد باید هدفش این باشد که ایده تازه اى را به جلو ببرد و کار را به روز کند و کیفیت کارش را افزایش بدهد. در ضمن اگر در این سفره اى که پهن می شود ۱۰ نفر هم دعایمان کنند کافى است.»

منبع: روزنامه ایران

[jahanagahi]

گفت رمز موفقیت ما علاقه و پشتکار بوده است. در کارى که هدف و علاقه نباشد پیشرفت به وجود نمى آید. هر کسى در فعالیتى که انجام مى دهد باید هدفش این باشد که ایده تازه اى را به جلو ببرد و کار را به روز کند و کیفیت کارش را افزایش بدهد. در ضمن اگر در این سفره اى که پهن می شود ۱۰ نفر هم دعایمان کنند کافى است.»