آیا چشم ندارید پیشرفت همسرتان را ببینید؟

[MARYAR]

ایراد از زنان است یا مردان؟

چطور در گذشته ای نه چندان دور، زنان به پیشرفت همسرشان دلخوش بودند و به دنبال پیشرفت شخصی به شکل امروزی نبودند؟ این سوال یا شاید بهتر بگوییم این اعتراض برخی از مردان است. راستی، شما در پاسخ به این سوال چه می گویید؟ شاید بگویید آن زنان انگیزه ای برای پیشرفت نداشتند یا اینکه فرهنگ عمومی و انتظارات اجتماعی چنین اقتضا می کرده و یا اینکه آنها کمتر از زنان امروزی خودخواه بودند اما به این ماجرا می توان به صورتی دیگر نیز نگاه کرد.

واقعیت این است انتظار اینکه زنان امروز مانند زنان پنجاه یا شصت سال قبل موفقیت خود را تعریف کنند، اشتباه است. همانطور که مردان امروزموفقیت خود را با معیارهای امروز تعریف می کنند، زنان نیز از این امر مستثنی نیستند.

در گذشته، زنان توفیق همسران خود را موفقیت خود می دیدند و به آن راضی بودند، اما امروزه زنان تعریفی متفاوت از موفقیت دارند و پیشرفت فردی خودشان اولویت پیدا کرده است.

امروزه زنان بسیاری را می بینیم که دیگر مانند گذشته بچه داری برایشان ارضاکننده نیست؛ زنانی که دنبال تحصیل و کسب مدارج علمی بالاتر هستند و پیشرفت شغلی برای آنان به اندازه مردان اهمیت دارد.

شما می توانید به این تعریف از پیشرفت انتقاداتی داشته باشید. واقعیت هم این است که این تعریف از پیشرفت تعریفی کامل و مطلوب نیست اما چاره چیست؟ جلوگیری از پیشرفت زنان و یا همراهی نکردن و یاری نرساندن به آنها قطعا نمی تواند تغییری در این تعریف ایجاد و تنها شاید بتواند اثری نامطلوب بر روابط همسران داشته باشد.


به نظر شما، چرا انگیزه کافی برای کمک به پیشرفت همسرم نداریم؟می دانم بهتر است اما ...

اگر به همسر به عنوان همسفری نگاه کنید که قرار است سال هایی را در کنار هم باشید و مسیری را با هم طی کنید، دیگ ربه نظر شما اینکه همسران با هم پیشرفت کنند، بدیهی خواهد بود.

اگر قرار باشد تنها یکی از همسران مدارج پیشرفت را طی کند و دیگری درجا بزند و مشغول امور روزمره و تکراری شود، قطعا بعد از مدتی عوارض خاصی می تواند رابطه آنها را تهدید کند.

آشنایی با این عوارض یکی از مهمترین قدم ها برای کنار گذاشتن عادت های گذشته است اما واقعیت را بخواهید، تنها ناآشنایی با این عوارض نیست که باعث می شود افراد نتوانند همراهی لازم را در این زمینه با همسرشان داشته باشند، بلکه همیشه پای عوامل دیگری در میان است.

اگر از برخی مردان بپرسید چرا همسران آنها نتوانسته اند به اندازه آنها پیشرفت کنند، احتمالا پاسخ خواهند داد که آنها مانع پیشرفت نبوده اند، بلکه همسرشان توانایی بیشتر از این نداشته و بر فرض، اگر می خواسته به فکر ادامه تحصیل باشد، احتمالا دیگر نمی توانسته به کارهای خانه برسد، بچه ها را بزرگ کند و یا اصلا خسته می شده و توانایی جسمی لازم را نداشته.

به صورت کلی، باور نداشتن به توانایی های همسر یکی از موانعی است که می تواند به صورت غیرمستقیم بر تمایل همسر به تلاش برای پیشرفت و کسب موفقیت های جدید تاثیر بگذارد.

واقعیت این است که اگر هر کدام از همسران بخواهند ادامه تحصیل دهند، پیشرفت شغلی داشته باشند و یا موفقیت های جدیدی کسب کنند، ناچارند از زمانی که برای زندگی مشترک خود صرف می کردند، کم کنند و انرژی بیشتری صرف پیشرفت های شخصی خود کنند.

در این میان، تفاوتی نمی کند که خانم بخواهد پیشرفت کند و یا آقا، هر چند معمولا کم شدن زمان و انرژی صرف شده در زندگی مشترک از طرف خانم ها بیشتر دیده می شود. زمانی که همسران تمایل نداشته باشند در اینه مورد با همدیگر همراهی کنند، در واقع به صورت غیرمستقیم در راه پیشرفت همدیگر سنگ اندازی می کنند.


منبع:برترین ها