من شکست خوردم چون....؟

[پرواز]

من شکست خوردم چون به آدم ها اعتماد کردم! فکر کردم خنده هاشون واقعیه. فکر کردم مثل خودم و نزدیکانم از خوشی دیگران خوشحال میشن. "من شکست خوردم چون منتظر اقدام یه آدم دیگه موندم". این چشم دوختن به اقدام یه نفر دیگه من رو از هدف اصلیم دور کرد. دنیای منو کوچیک کرد. منو به حاشیه کشوند. و در حساس ترین لحظات زندگیم زمانی که برگشتم و به اصل نگاه کردم، دیدم اون آدم هیچ قدمی برنداشته.
این بزرگترین و آزاردهنده ترین شکست و تجربه ی تلخ زندگی من بود. برا همین همیشه به همه توصیه میکنم به وعده ی هیچ کس دل خوش نکنید و خودتون برای خودتون قدم بردارید.
از سال 86 تا اواخر 90 در این اشتباه بودم. اهداف دیگه ی زندگیم رو فدا کردم. و نهایتا فهمیدم به این مورد هم نمیرسم.
درس هایی که گرفتم: منتظر کمک هیچکس نمی مونم/ استقلال در بدترین شرایط مالی به وابستگی در رفاه می ارزه/ نمیدونم بده یا خوب. اما غیر از نزدیکان درجه 1 خودم نمیتونم محبت کسی رو باور کنم/خدا خیلی خوب صلاح بنده هاش رو میدونه. در خواستن و اجابت عجول نباشیم.
تصمیماتم: در زمینه ی همین هدف از همون فردی که منو عقب انداخت جلو خواهم زد. دیگه منتظر کمک هیچکس نمی مونم. حتی در اوج حمایت دیگران، به فکر ساختن روزهای بعد توسط خودم خواهم بود
(من نمیتونم توضیح دقیقتری بدم)