در گذر تاریخ و فرهنگ ملی

[Alireza_Kh]

ریشه و تبار مردم آذربایجان (بخش سوم)
--------------------------------------------------




ريشه‌هاي گروه‌هاي پان ترك

در گذشته‌اي نه چندان دور، دولت عثماني، از زمان صفويان تا جنگ جهاني نخست در انديشه چپاول ايران زمين و برپايي امپراتوري اسلامي و سپس امپراتوري ترك، لشگركشي به ايران و استان آذربايجان را آغاز كرده، ولي هر بار اين آذربايجانی ها بودند كه از پيوستن به ترك‌ها دوری جستند و با دادن خون و جان خويش، بيگانگان متجاوز را از كشور خود بيرون ريختند.

تركيه با هزار گرفتاري اقتصادی، سياسی كه گريبان‌گيرش است، براي برآوردن خواست‌هاي سياسي و سود اقتصادي خود در پی كوچك نمودن جايگاه ايران در خاورميانه و ايجاد اختلاف دروني در آن برآمده است. اين كشور همسو با دولت باكو با پايه‌گذاری، تحريك و تقويت «پان تركيسم»، تنها و تنها به برآوردن خواست‌های سياسی و اقتصادي خود میانديشند.

تركان پس از چندين بار يورش به آذربايجان و كشتار و چپاول فراوان، با ايستادگي مردم دلير آن سامان روبرو گشتند و نتوانستند از راه مستقيم مردم آذربايجان را به سوی خود كشند، از اين رو بر آن شدند نخست اران- سرزميني كه امروزه به جمهوري آذربايجان شناخته مي‌گردد، در زمان ساسانيان آلبانی و بعد از يورش تازيان اران نام گرفت، ناميدن آذربايجان اين بخش را، در سال 1917 به وسيله سران حزب مساوات با خواست‌های پيش‌بينی شده روی داد، تا در آينده با نام بردن از آذربايجان شمالی و آذربايجان جنوبی، غوغای دو پارگی اين سرزمين‌ها را برپا و خواهان يكپارچگی اين دو بخش گردند. در حالي كه درهيچ نقشه و كتاب پيش از سال 1917، هيچ گاه به سرزمين‌های شمال ارس نام آذربايجان گفته نشده و تنها نام آذربايجان، از آن سرزمين جنوبی ارس بودی، و در اين ميان نيك است يادی كنيم از شيخ محمد خيابانی بزرگ‌مرد آذربايجانی كه در هنگامه اين توطئه با هوشياری، درخواست دگرگونی نام آذربايجان ايران به آزادستان (به سبب كار بزرگ آذربايجان در نهضت مشروطه) را كرد، تا در آينده از اين توطئه شوم دور بمانيم، كه به درخواست او جامه عمل پوشانيده نگرديد- و آذربايجان را زير نام آذربايجان يكپارچه نموده، آن گاه اين دو سرزمين را بخشی از خاك خود سازند، كه اين نكته را سردمداران اين جريان‌ها خود بارها گفته‌اند. (محمد امين رسول‌زاده بنيانگذار حزب مساوات و كسی كه نخستين‌بار اين نام را براي اران به كار برد، در جستاری كه پيرامون «تاريخ جمهوري مستعجل آذربايجان» نوشت به آشكارا گفت كه «آلبانيا (جمهوری آذربايجان)‌ از آذربايجان (آذربايجان ايران) متفاوت است»، از اين گذشته او در نامه‌ای به سيد حسن تقی زاده اشتياق خود را برای «انجام هر كاري كه از ناخشنودی بيشتر بين ايرانيان جلوگيری كند» بيان داشت.

سران آنكارا و باكو نيز خود بازيچه سياست غربند، چرا كه اگر به نكويی به تاريخ سده‌های اخير خاورميانه بنگريم، مي‌بينيم استعمارگران غربی هماره در پی برپايی كشورهای كوچك در خاورميانه‌اند و از ايران بزرگ با تمدن كهن كه دارای نيروی شگرف درونی در بهم زدن معادلات جهانی را دارد، هراس دارند، بدين روی است كه در پی فراهم آوردن ايرانستان‌اند، تا بتوانند برای هميشه در خاورميانه يكه‌تازی كنند و بدين گونه است كه در اين ميان يك نظريه پرداز پان تركيست به نام «صدري بدرالدين» تئوری ختنه كه مبتنی بر برانگيختن احساسات تركي و دگرگوني تاريخ و ريشه زبان و مردم‌شناسي مردم آذربايجان است را پيش می كشد تا انديشه آن‌ها را برای جدايی از كشور مادر فراهم كنند.»

اين‌گونه است كه ما «پان تركيست»‌هاي داخلي را بازيچه سياست آنكارا و باكو و اين دو را نيز بازيچه سياست غرب مي‌دانيم.




----------------------------
همراه باشید, ادامه دارد ...