در گذر تاریخ و فرهنگ ملی

[Alireza_Kh]

پورپیرار، تحریف یا واقعیت تاریخ؟ (بخش پنجم)
--------------------------------------------------




عهد عتیق چه؟ در هرجایی که سخن از شاهان ایرانی آمده، به نیکی آمده. پورپیرار میگوید برای یهودیان نیک بودند و برای دیگران شر. چنین چیزی از عهد عتیق بدست نمی آید. ضمن اینکه اگر مثلا در کتاب عزرا، ادعا میشود که کوروش هرچه کرده برای قوم یهود کرده و برای خوشنودی یهوه، پژوهشگران تاریخ مدرن از کشورها و فرهنگهای متفاوت، آنرا رد کرده و نوعی خودستایی از سوی یهودیان باستان دانسته اند. داستان پوریم که در کتاب استر و مردخای وجود دارد هم به شدت مورد تردید واقع شده و اتفاقا از دید پژوهشگران، افسانه ای ترین بخش، همین بخش پوریم است. درحالیکه پورپیرار، پوریم را در بست پذیرفته و بخشهای دیگری که سودش نبوده را افسانه پنداشته!!.

بماند که در همان عهد عتیق که قرار است به سفارش استاد پورپیرار! آنرا یگانه سند محتوم ما برای هخامنشی شناسی بدانیم، نیز نمیگوید که نسل کشی روی داد و مردمان نابود شدند و نتیجتا کسی وجود نداشت که شاهنشاهی ایران ادامه یابد. پس فرمانروایی هخامنشی پس از پوریم به پایان رسید!! بلکه در همان عهد عتیق، در همان کتاب عزرا، اصلا سخن از اردشیر است!!. اردشیر کیست؟ مگر قرار نبود، هخامنشیان پس از کوروش و کمبوجیه و داریوش و خشایارشا به پایان برسند؟! اردشیر از کجا آمد؟! چه اردشیر یکم باشد چه دوم و چه سوم، یعنی تا مدتها پس از پوریم همه چیز سرجای خودش بوده و نه تنها نسل کشی روی نداده، بلکه اصلا اتفاق مهمی نیوفتاده. چون هنوز یهودیان با هم مشکل دارند و میانجی آنان شاه ایران اردشیر و خدمتکار یهودی او نحمیا است.

چه کنیم؟ اگر بگوییم عهد عتیق و بیستون هم دروغ است که نمیشود، چون چیزی باقی نمیماند. مگر اینکه به تفسیرهایی بی پایه روی بیاوریم که پورپیرار هم همین کار را میکند و میدانیم که تفسیر فایده ندارد. چون هرچه قدر هم خوب تفسیر کنید. باز تفسیر کردید و هر انسانی آزاد است که تفسیر شما را نپذیرفته و تفسیر خودش را ارائه بدهد.

پس خوشبختانه یا بدبختانه حتا با پذیرش آنچه پورپیرار از ما خواست یعنی نادیده انگاشتن دستاوردهای باستانشناسی و همه آثار یونانی، و فقط تگاه کردن به بیستون و عهد عتیق، باز هم محض رضای خدا حتا یکی از سه تئوری بنیادین او (ایرانی نبودن هخامنشیان، ویرانگر و ضد تمدن بودنشان و همچنین پایان کار آنها در دوران خشایارشا) اثبات که نمیشود هیچ، بیشتر ضرر میزند.

کتیبه بیستون و عهد عتیق بهترین سیما را برای هخامنشیان به تصویر میکشند. چراکه یکی را بزرگترین شاه یعنی داریوش و دیگری را یهودیان که زندگی و آزادی و هویت خود را مدیون ایرانیان بودند، نوشته اند. درحالیکه تاریخ یونانی که پورپیرار آنرا حذف میکند، به دست دشمنان ایران که چشم نداشتند ما را ببینند نگاشته شده. ولی ما از پورپیرار سپاسگزاری نمیکنیم. چراکه کلیت کار او دشمنی با تاریخ است و نه دشمنی با ایران.

اکنون شما با بُعد نخست و مهم پدیده پورپیرار یعنی تئوری های بنیادینش که در مهمترین کتابش 12 قرن سکوت مطرح شده آشنا شدید.




----------------------------
همراه باشید, ادامه دارد ...