در گذر تاریخ و فرهنگ ملی

[Alireza_Kh]

پورپیرار، تحریف یا واقعیت تاریخ؟ (بخش نخست)
--------------------------------------------------




پورپیرار در نخستین کتابش 12 قرن سکوت تئوری هایی را بیان میکند:

1- هخامنشیان، ایرانی نبودند.

2- هخامنشیان نه دادگر و آبادگر، که بیدادگرترین و ویرانگرترین فرمانروایانی بودند که جهان بشر به خود دیده است.

3- هخامنشیان نه در سال 330 پ.م به دست اسکندر که 140-150 سال پیش از آن بر افتاده بودند. اسکندر تا بابل آمد و دلیلی برای جلوتر آمدن نداشت چون چیزی در ایران وجود نداشت.

پورپیرار برای اثبات این سه تئوری نخست میگوید که هیچ مدرکی و سندی درباره هخامنشیان به جز کتیبه بیستون داریوش و عهد عتیق یهودیان را به رسمیت نمیشناسد. او میگوید تاریخهای یونانی در عصر جدید به نامهای دروغینی چون هرودوت و گزنفون و پلوتارک و ... به منظورهای سیاسی جعل شده است. و اصلا چنین تاریخهایی در گذشته وجود نداشته است. استنادش تنها به این است که اگر این تاریخها وجود داشته چرا تا پیش از چند سده پیش خبری از آنها نبود و ناگهان گفتند این تاریخها وجود دارد و آنها را ترجمه کردند؟

پورپیرار پر بیراه نمیگوید. چون بدبختانه در قرون وسطا تاریخهای یونانی در اعماق کتابخانه ها خاک میخورد و کسی بدانها توجهی نداشت. چرا که عصر دین بود و فقط سخن از خدا و مسیح وجود داشت. مسلمانان که پژوهشگرتر و کنجکاوتر از مسیحیان بودند هم دسترسی به این آثار نداشتند. به همین جهت پس از رنسانس ناگهان پژوهشگران به یادگیری زبان یونانی پرداخته و آثار یونانی را به زبانهای دیگر اروپایی ترجمه کردند که از این زمان بیش از 300 سال نمیگذرد. پیش از این چون چیزی به نام باستانشناسی هم وجود نداشت، یگانه سند عهد عتیق (کتابهای مقدس یهود) بود و بس. پژوهشگران رنسانس و عصر روشنگری دیدی منتقدانه به عهد عتیق داشته و برخی آنرا افسانه میپنداشتند. به همین جهت برخی چیزی به نام حکومت جهانی هخامنشیان و دیگر امپراتوری های پیش از مسیح را افسانه یا استوره میدانستند. حتا تاریخهای یونانی که دیر ترجمه شده بود هم میخ محکمی برای اثبات امپراتوری های کهن نبود. تا اینکه باستانشناسی سده 19 میلادی (150 سال گذشته) چهره ای حتا شکوهمند تر از آنچه در عهد عتیق و تاریخ یونانی دیده بودیم را نمایان کرد.




----------------------------
همراه باشید, ادامه دارد ...