معرفی میلیاردرهای ایرانی

[MARYAR]

می خواهم یک داستان واقعی را که گوش های خودم شنیدم برایتان بنویسم...
روز پنج شنبه 19 اسفند ماه 1389 در گردهمایی اساتید و مدرسین کارآفرینی در دانشگاه صنعتی شریف تهران شرکت کرده بودم. آنجا با خانم دکتر شیرزادی، کارآفرین موفق زن ایرانی آشنا شدیم.
ایشان برای ما سرگذشت زندگی خودش را گفت و اینکه از کجا به کجا رسید و چرا و چگونه؟
خانم دکتر شیرزادی در سال های دهه 50 در حالی که شش کلاس سواد داشت، به کار معلمی مشغول شده بود و به گفته خودش بسیار به این کار علاقه داشت. ایشان متولد شهر گیلان غرب و از ایرانی های کرد تبار هستند. متاسفانه در دهه 60 بنا به برخی از سیاست ها، ایشان و بانوانی مانند ایشان را از آموزش و حتی حق تحصیل محروم می کنند. اما همین جاست که گفته اند: «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد...»
خانم دکتر شیرزادی که راه ادامه تحصیل در ایران را بر خود بسته می بیند و از کار مورد علاقه خود نیز محروم شده است، در آن سال های جوانی با خود می اندیشد: که زمان دارد می گذرد و او چه کار می تواند بکند؟ تصمیم می گیرد و برای ادامه تحصیل، راهی کشور آلمان می شود. اما به قول خودش با این اندیشه:
«رفتم تا دانشی را کسب کنم که دیگر کسی نتواند به من بگوید چه بکنم چه نکنم؟ رفتم تا باز گردم و کشورم را بسازم. رفتم چیزی بخوانم و بیآموزم که جدید باشد و کسی بیهوده در آن نظر ندهد. رفتم تا به جایی برسم که برای خودم کار کنم...»
خانم دکتر می گوید: «خوب یادم هست که در آن موقع ما تراکتور را جایگزین گاو کرده بودیم اما در مدیریت هیچ تغییری نداده بودیم. چون دانش این کار را نداشتیم و من رفتم تا دانش جدید را بیآموزم و به کشورم بازگردم برای خدمت و ساختن این مملکت که دوستش دارم...»
خانم دکتر پس از رسیدن به کشور آلمان متوجه می شود که مدرک تحصیلی قابل قبولی ندارد و نمی تواند راهی دانشگاه بشود. یک نفر به او می گوید: «چرا از اول دیپلم نمی گیری؟» و او با خود می اندیشد که زمان دارد می گذرد چه حرکت بکند چه نکند. پس می رود و از اول دیپلم می گیرد و بعد راهی دانشگاه می شود. لیسانس می گیرد و با بحث محیط زیست و کشاورزی نوین آشنا می گردد. با ارتباط میان بازیافت زباله و کشاورزی پایدار آشنا می شود.
به ایران باز می گردد و پیشنهاد طرح بازیافت زباله را در ایران می دهد. اما با استقبال مواجه نمی شود. مسئولان به او در چشم یک زن می نگرند و حرف اش را گوش نمی دهند. اما عشقی که به وطن دارد و هدف اش او را در راه از میان برداشتن موانع یاری می کند.
خانم دکتر شیرزادی می گوید: «من شیرزنم، تو روبهک...» من ایرانی ام و آمده ام برای بحث و کار...
ایشان متوجه می شود که دانش کافی را برای بحث و متقاعد کردن مسئولان ندارد. پس دیگر بار به آلمان باز می گردد برای گرفتن مدرک دکتری و تخصص و کسب اعتماد به نفس و توان مبارزه و جلب اعتماد دیگران و مسئولان.
خانم دکتر می گوید: «مبارزه کردم و موفق شدم... جهانی فکر کنید، منطقه ای عمل کنید.»
خانم دکتر شیرزادی دوباره به ایران باز می گردد اما این بار با تخصص کامل و با بسیاری از شهردار ها صحبت می کند و تنها شهرداری کرمانشاه با طرح او موافقت می کند: طرح بازیافت پسماند (به گفته ایشان بهتر است بجای واژه عربی زباله، از واژه ایرانی پسماند استفاده کنیم.)
کار به جایی می رسد که امروز 100% پسماند شهر کرمانشاه بازیافت می شود. دیگر دفن زباله در این شهر وجود ندارد. دیگر شیرابه ای وارد زمین پاک نمی شود. از بازیافت این پسماند ها نیز سوخت کارخانه سیمان کرمانشاه تامین می شود، کود کشاورزی مناسب برای کشاورزان در دسترس آنان قرار می گیرد و... و بیش از 700 شغل ایجاد می شود...