در گذر تاریخ و فرهنگ ملی

[Alireza_Kh]

با من هرچه كرد آن آشنا كرد!
------------------------------

امشب در راه برگشتن به خانه متوجه نوشته ای بر روی درب کتابفروشی شدم. دو قدم جلوتر میخکوب شدم, برای اطمینان از آنچه دیده بودم دوباره برگشتم و نوشته را مجددا خواندم. , روی کاغذ نوشته بود "در حریم سلطان رسید". آنجه می دیدم درست بود. اسم کتاب بسیار شبیه به فیلمی است که از یکی از شبکه های م/ا/ه/و/ا/ر/ه ای پخش می شود. فیلمی که شوربختانه خانواده های ایرانی با اشتیاق آن را دنبال می کنند. چه بسا این اشتیاق از دو حال خارج نیست. یکم ممکن است از ناآگاهی حکایت داشته باشد که اینک گریبانگیر این مردم شده است زیرا که نمی دانند این فیلم تاریخی تحریف شده و غیر واقعی را به خرد آنان می دهد و آنان برای فیلمی لحظه شماری می کنند که نقش اصلی آن یعنی سلطان قصه اش همانی نیست که با این مظلومیت نمایش داده می شود. دوم ممکن است از بی تفاوتی این مردم باشد که این دومی شاید به مراتب دردآورتر باشد چرا که بی تفاوتی به مانند سرطانی است که امروز در تمامی سولول های این مردم ریشه دوانیده است.

به هر روی از این بگذریم می خواهم شما را در جریان امر قرار دهم. یکی دو دقیقه ای جلوی درب کتابفروشی به نوشته خیره شده بودم تا اینکه تصمیم گرفتم به داخل مغازه بروم.
ابتدا برای اطمینان از فروشنده پرسیدم:
- این کتاب حریم سلطان در مورد چیه؟
- همین سریالی که شب ها پخش می شه.
- از م/ا/ه/و/ا/ر/ه؟
- بله
- قیمتش؟
- بیست هزار تومان
بعد از لحظه ای تامل پرسیدم:
- ببخشید, می تونم بپرسم آیا تا به حال کتابی در مورد کورش بزرگ آوردید؟
- بله
- داریوش چی؟
- بله
- تاریخ ایران؟
- بله؟
- تبلیغشون رو هم روی شیشه زدید؟
اینجا کمی چهره اش رو در کشید و گفت: اقا امرتون؟ می خواید بخرید یا نه؟
من: شما کتابی که داستانی غیر واقعی رو به خرد مردم می ده رو می فروشید, چطور انتظار دارید من این کتاب رو بخرم.
در حالی که فروشنده کمی جا خورده و در حالی که تعدادی مشتری هم وارد مغازه شده بودند ادامه دادم: این کتاب از سلطانی حکایت می کنه که هیچ روی خوشی به ایران نداشته و حتی به این کشور هم حمله کرده. اون کسی که این فیلم رو ساخته در پی نشان دادن تمدنی برای مردم و کشور خودش بوده, حالا چطور از ایران سر در میاره و کتاب و فیلمش در خانه ها ی ایرانی مورد تمجید قرار می گیره جای بحث داره.
فروشنده گفت: دست من نیست, اینجا فقط یه فروشنده ام. من: متوجه هستم, اما این کار زیبایی نیست و بدونید خیلی ها تنها به فکر جیب خودشونند و بیگانه تر از بیگانه ها برای کشور خودشونند و هیچ اعتقادی به این آب و خاک ندارن. و ما هر چی ضربه خوردیم از همین هاست.
او اینک کمی عصبانی شده بود و گفت: من از این حرف های سیاسی سر در نمیارم. لطفا برید آقا.
در این لحظه که تعدادی درون مغازه بودند دیگر جایی برای ادامه ی این گفتگو نبود. گفتم: بسیار متاسف شدم. سپس از مغازه خارج شدم.

در راه بازگشت با خود می اندیشیدم آخر چرا به این کشور با این همه تمدن این همه بی اعتنایی شده؟, چرا این همه ناآگاهی و بی تفاوتی در این مرز و بوم موج می زند؟, چرا عده ای حاضرند برای پر کردن جیب های خود از همه چیز بگذرند و همه چیز را در زیر پای خود له کنند؟, چرا آنان این اندازه با تاریخ خود آشتی هستند که حتی از ساختن فیلمی نه بر واقعیت بلکه برای تمدنی ساختگی پرهیز نمی کنند, اما در کشور ما که تمدنی به بزرگی تاریخ را در خود داریم با آن قهر کرده ایم و هنگامی که ایراندوستی برای کورش بزرگ در صدد ساختن فیلمی بر می آید به اندازه ای کارشکنی می کنند که تنها مایه ی تاسف و بسیار دردآور است و حتما سرزنش و حسرت آیندگان را از این نابخردی به همراه دارد.
و یک بار دیگر یاد این جمله افتادم و باز مهر تاییدی بر آن که: من از بیگانگان هرگز ننالم كه با من هرچه كرد آن آشنا كرد!


دوستان یادمان باشد باید از خود شروع کرد, که درد ما از ناآگاهی و بی تفاوتی است. ابتدا از خود و خانواده خود شروع کنیم و سپس دوستان و آشنایان. بیاییم با خود عهد بندیم که احساس مسئولیت را در زندگی خود نهادینه کنیم و به راحتی از کنار هر چیزی نگذریم.