در گذر تاریخ و فرهنگ ملی

[Alireza_Kh]

با درود به همگی دوستان گرامی
تصمیمی که به دنبال تغییراتی می رود که رنگ واقعیت بگیرد, البته از چندی پیش آغاز شده بود اما اینک دیگر حتمی شده است, به همین روی خواستم با شما گرامیان درد و دلی داشته باشم.

دوستان این تاپیک شاید با اهداف انجمن هم سو نباشد, این را خوب می دانستم ولی یکی از دلایلی که باعث شد این تاپیک در اینجا قرار گیرد نخست تنوعی بود که وجود آن لازم است, اما بیشتر از همه علاقه خود من بود که به این وسیله شاید کمی از دردی که روی دلم سنگینی می کرد را مرهمی باشد, علت آن که این را درد می نامم شاید کم توجهی و عدم آگاهی و سطحی نگری باشد که در مردم ما موج می زند, به خصوص بعضی از جوانان این سرزمین که آینده ساز و آینده دار مرز های فرهنگ و تمدن و سازندگی ایرانشهر خواهند بود. از این روزن خواستم نگاهی داشته باشم به ایران امروز را که همچنان افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، پاکستان، آذربایجان، ارمنستان و یا عراق و بخش های بزرگی از ترکیه، که یک کشور ساختگی و یک پیکر از هم گسیخته است و دنباله های آن فرای مرزهای سیاسی امروز به سر می برند. همچنین این غنای فرهنگی و تاریخ باشکوه ایران بزرگ که همچنان به مانند برگی زرین با خود دارد و میبایست به آن افتخار کرد. از این رو به این باور داریم، ایران امروز به همان اندازه برای ما ارجمند است، که دیگر پاره های سرزمین مادر: ایرانشهر.
بی شک همزبانی، هم تیرگی نمی آورد، اما تیره های گوناگون آریایی، فرای هم زبانی، هم تیره و هم تاریخ نیز هستند. در کل، گستره ی تمدنی نوروز، بیشترین همپوشی را با مفهوم ایرانشهر دارد. باید به این توجه شود در صد و اندی سال گذشته، کوشش های فراوانی شده است تا همبستگی تیره ای و زبانی و دینی ایرانشهریان از میان رود و امروز اما بیداری و کوشش فرزندان زرتشت و کوروش را می طلبد تا از خلق گرایی های چپی تا نیرنگ های ناسیونالیسم را از این سرزمین اهورایی برکنند. این رستگاری مینویی پدید نخواهد آمد مگر همه با هم و در کنار هم از پارس و کرد و آذری و بلوچ و تاجیک گرفته تا هر تیره ی دیگر ایرانشهر که همه زیر این آسمان معنوی قرار گیرند و بار دیگر ایران جاویدان را سربلند و سرافراز سازند.
...
اما دوستان, شوربختانه از مدتی پیش فعالیت من در انجمن کاهش یافته بود و آن هم به دلیل فرصتی اندک که برایم می ماند تنها به پوشش دهی این تاپیک محدود شده بود زیرا تلاشم این بود که این تاپیک را زنده نگه دارم, اما اینک نیز این فرصت گرفته شده و ناچار, ... هدفم در اینجا بسیار فراتر از این موضوع های محدودی بود که در این تاپیک به آنها اشاره داشتم, اینجا باید پوزش مرا از این کوتاهی که داشتم پذیرا باشید چرا که نوشته ها اغلب یک سویه شده بودند و از تنوع کمی برخوردار بودند.
در آخر باید سپاس بگویم به دوستانی که به این تاپیک توجه داشتند. همچنین جناب آقای کاظمی, مدیر گرامی انجمن که از توجه ایشان به این تاپیک سپاس و درود فرستم. امید دارم فرصتی دست دهد تا باز در جمع شما دوستان گرام باشم ...

آرزو دارم ایران به دوران شکوه خود باز گردد و باز ایران سربلند باشد و ایرانی سرافراز ... به امید ایرانی آباد, آزاد و مترقی ...


نیک خو, ... نیک گو, ... نیک رو و نیک کردار باشید ...

بدرود تا درودی دیگر ...