تو یک عقابی پس به پرواز بیاندیش

[SAMIRA]

دکتر وین دایر در کتاب "عظمت خود را دریابید!" میگه :

آدم ها دو دسته هستند: غازها و عقاب ها.

هرگز نباید عقاب ها رو به مدرسه غازها فرستاد و نباید افکار دست و پا گیر غازها فکر عقابها رو مشغول کنه. کسی که مثل غاز هست و تعلیم داده شده، نمی تونه درست پرواز کنه و به خار و خاشاک گیر می کنه که مانع پروازش می شه؛ ولی عقاب رسالتش اوج گرفتنه. عقابی که مثل غاز رفتار می کنه از ذات خودش فرار می کنه...

بدترین چیز ندونستن قوانین عقاب هاست. این که ندونیم چطوری عقاب باشیم :

غازها همه مثل هم فکر می کنند و همیشه هم ادعا می کنند که درست فکر میکنند. افکارشون کپی شده هست و اصلاً خلاقیت نداره. اکثر مواقع هم همگی با هم به نتایج یکسان می رسند؛ چون دقیقا مثل هم فکر می کنند .

عقاب ها میدونند زمانی که همه مثل هم فکر می کنند، در واقع اصلا کسی فکر نمی کنه .

غازها همیشه می دونند غاز دیگه چطوری زندگی کنه بهتره! هر کسی جای کس دیگه تصمیم می گیره. برای همین اکثراً یا دیر به بلوغ ( فکری – جنسی – احساسی ) می رسن و یا اصلاً بالغ نمی شن.

عقابها به خلاقیت ذهن هر کس اعتقاد دارن و در زندگی، ماهیگیری به فرد یاد می دن و نه ماهی. در محله عقاب ها هر کسی جای خودش باید فکر کنه و کسی مسوولیت زندگی کس دیگه رو به عهده نمی گیره.

غازها از جسمشون بیش از حد کار می کشن و تمام توان داشته و نداشته رو به کار می گیرن؛ ولی به نتایج دلخواه نمی رسن .

عقابها اول تمام جوانب کار رو در نظر می گیرن، باتوجه به تجارب قبلی و برنامه ریزی های ذهن خلاقشون تصمیم می گیرند و بعد شروع به کار می کنند. عقاب ها ایمان دارند که تلاش جسمی به تنهایی اصلا برای کار کافی نیست...
غازها حریم شخصی ندارند و بارها و بارها وارد حریم خصوصی عقاب ها می شن؛ چون حرمت ندارند .

عقاب ها به حریم شخصی هر فردی احترام می ذارن و قاطعانه به افرادی که وارد حریم خصوصی اونها می شن تذکر می دن.

غازها باید همه رو راضی نگه دارند و تمام تلاششون رو در روابط می کنند که همه انسان ها، تک به تک از اونها راضی باشند. به جای انجام وظایف و رسالت خودشون، رضایت همه اطرافیان رو با هر زحمتی شده به دست می یارن؛ چون اگر به دست نیارن احساس خلا می کنند .

عقابها می دونند که به دست آوردن رضایت همه افراد امکان نداره و نیمی از مردم همیشه با نیمی از افکار اونها مخالفند و این وظیفه یک عقاب نیست که مخالفانش رو راضی نگه داره.

غاز نه نمی گه و همش شاکی هست که چرا باید اینهمه به دیگران توجه کنه .

عقاب در مواقعی که لازم هست ، به راحتی نه می گه .

غاز شرط اول ارتباط رو صمیمیت بیش از حد می دونه .

عقاب شرط اول ارتباط رو احترام متقابل می دونه .

غاز نمی خواد باور کنه که دشمنی داره .

عقاب می دونه که باید دشمنش رو ببخشه؛ ولی بهش اعتماد نمی کنه .

غاز از تجربیات درس نمی گیره و فقط آزار می بینه .

عقاب بعد از گذروندن سختی مسئله، به فکر پذیرش مسئله و درس های ممکنه هست...