انتقاد از اعضای تهرانی ها

[کامیار کاظمی]

دیگر باید دانسته باشید که، مهم ترین مسئله جلب اعتماد بین اعضاست و از همان ابتدا هم سعی کردیم با جلسات حضوری این اطمینان را بیشتر کنیم.
شخصا خود من شاید هر هفته بیش از سه جلسه 2 ساعته با اعضای همین سایت دارم و زمانی که یک کار مشترک را شروع می کنیم باور کنید که ساعت ها بر روی آن فکر و صحبت شده است.
باید به این موضوع پی برده باشید که با یک پست 3 خطی نمی توان کسی را جلب کرد، زمانی که اعضا برای یک جلسه حضوری هزار بهانه می آورند، چطور انتظار حرکت دارند؟
برای مثال من اگر اقا محمدشموسی را نمیدیدم شاید این اعتماد میانمان ایجاد نمیشد.
دوستان عزیز انجمن تنها استارت و شروع کار است و انتظار بیجایست که فکر کنیم با یک مطلب سیل پیشنهادات سرازیر میشود!
و بارها گفته ام، اگر کسی نبود خودت شروع کن! اگر منتظر فرصت ها و افراد مناسب و شرایط بهتر باشید شاید اصلا نتوانیم کاری را شروع کنید.
خیلی ساده، بخدای واحد زمانی که این انجمن شروع بع رشد کرد، شش ماه تمام فقط خودم پست میگذاشتم و هر روز و هر ساعت روی آن کار میکردم چون به آن ایمان داشتم.
زمانی که ماهنامه را شروع کردم،4 یا 5 شماره را تنهای تنها آماده کردم!
غر نزدم، شکایت نکردم! چون بکارم ایمان داشتم!
نمیدانم دیگر چطور باید بگویم لطفا شروع کنید، این ها بهانه است!بهانه!
برای ما خدا بس است و اگر کسی هم کمکان شد، چه بهتر!
لطفا به انجام کار متعهد شوید، بقیمت همه چیز!
برای همین همایش 29 اردیبهشت شاید بهتر باشد بدانید که نزدیک به 5 میلیون هزینه کرده ایم! (بله، 5 میلیون تومان! برای یک روز)
اما اصلا امیدی به شرکت هیچ کدام از این 5000 عضو ندارم!
اما اگر 1 نفر هم برای شرکت پیش قدم نشده بود هم، من کارم را انجام می دادم، خودتان میدانید استرس این هزینه کم نیست اما می دانستم که میشود!
پس از راه های زیادی شروع به جذب افراد و اسپانسر کرده ایم! زیرا امیدم فقط بخداست نه بنده خدا! که خدا را شکر مثل همیشه لطفش با ما بود.
لطفا متعهدانه با کمک خدا شروع کنید.