در گذر تاریخ و فرهنگ ملی

[Alireza_Kh]

هنگامی که دارالخلافه به دست ایرانی ها فتح می شود


در قرن چهارم اوضاع و احوال خلافت به هم ریخته بود و دچار هرج و مرج غریبی بود و در همین زمان قسمتی غربی و مرکزی ایران در دست آل بویه بود. قسمت جنوبی ایران در دست پسر سوم بویه ماهیگیر با نام احمد بود و او به خوبی خود را ثابت کرده بود و مناطق بیشتری را زیر فرمان خود می گرفت.

در سال 334 هجری بدون جنگ به بغداد دست می یابد اما با خلیفه با احترام برخورد می کند. اما از این تاریخ خلفای عباسی مطیع سلطان های آل بویه بودند. اما به علت گرایش دیالمه به تشیع در این مورد هیچ گونه احترامی به خلیفه نمی گذاشتند و گاه به سختی و اهانت با ایشان برخورد می نمودند.

یک ماه و نیم بعد از گرفتن دارالخلافه مستکفی را از خلافت بر می دارند و به زندان می اندازند. حتی احمدبن بویه می خواست خلافت عباسی را از میان بردارد اما عده ای به او فهماندند که این کار مصلحت نیست.
او از سال 334 تا 356 که سال وفاتش بود کاملا بر عراق مسلط بود. عراق تا سال 448 در دست این خاندان بود.