نمیدونم مغازه ی "چی" بزنم

[Delta.H]

دوست عزیز شما اولاً باید دیدگاه خودتان را نسبت خیلی چیزها تغییر دهید مثلاً وقتی فکر میکنید که کسی که وارد بازار می شود باید صفات شیطانی داشته باشد هیچگاه در این محیط"شیطانی" رشد نخواهید کرد و به جایی نخواهید رسید چون یا به تصور شیطنت دیگران خود را پیشاپیش بازنده می دانید یا با همین تصور و استدلال خدای نکرده خودتان دست به کارهای شیطانی از نوع مثالهایی که در بالا آوردید می زنید.
آقای رضایی اشاره خوبی به اعتماد به نفس شما داشتند به نظر می آید شما افرادی که اعتماد بنفس بالایی دارند را قالتاق می دانید در حالی که آنها فقط توانسته اند بر ترس ها و ضعف های خود غلبه کنند و از قابلیتهای خود استفاده بیشتری بکنند شما هم اگر بخواهید می توانید مثل آنها باشید و از آن حالت لذت ببرید.
در مورد موسیقی هم با این عشق و علاقه ای که دارید ممکن است آینده درخشانی داشته باشید اما به قول معروف عشق کافی نیست!
به قول حافظ " تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی" شما راه زیادی تا رسیدن به ستاره موسیقی شدن دارید و در این راه باید آمادگی هر کاری که به پیشرفتتان کمک می کند داشته باشید تصور کنید یک نفر در آرزوی دریانوردی و سوار شدن در کشتی باشد ولی هزاران کیلومتر از دریا دور است حالا او برای رسیدن به دریا باید سواره و پیاده و روی شتر و الاغ و گاری و دوچرخه و قطار و پشت کامیون برود در این میان ممکن است پول کم بیاورد و مجبور شود در شهری در میانه راه، در رستورانی ظرف بشوید، در یک ساختمان کارگری کند و یا در مغازه ای پادویی کند تا خرج ادامه سفر را دربیاورد او استعداد کمی در کشتی رانی و ملوانی دارد و شنا هم بلد نیست! اما با پشتکار به سوی هدفش می تازد.
حالا فرد دیگری را تصور کنید که همین وضعیت را دارد اما او دوره های مختلف دریانوردی را گذرانده و همچنین شناگر ماهری است ولی چون فعلاً مخارج سفر را نمی تواند تأمین کند و حاضر نیست دست به کاری بزند که با رؤیای وی(دریانوردی) همخوانی ندارد پس همیشه در حسرت رسیدن به هدف خویش می ماند و از طرف دیگر هیچگاه از اوضاع زندگی احساس رضایت نمی کند!
استاد قربانیان همیشه می گویند داشتن پول به تنهایی باعث خوشبختی نمی شود اما نداشتن آن به تنهایی می تواند باعث بدبختی باشد! پس شما تصور اینکه یک موزیسین معروف و مشهور و بی پول بودن باعث رضایت خاطر و خوشبختی تان خواهد شد را کنار بگذارید چون تصوری نامعقول است.
در سفر شمال در کنار دریا بحثی در آخر شب داشتیم درباره رسیدن به اهداف و در آنجا بنده عرض کردم هر کس منتظر فرصتی است که در زمان مناسب در مکان مناسب قرار بگیرد در اشتباه به سر می برد و وقت خود را هدر می دهد ما خودمان باید یکی از این دو آیتم را به دست بگیریم و بر آن سوار شویم و آن را جهت تلاقی با دیگری به سمت و سوی مورد نظر هدایت کنیم البته بحث مفصلی بود که از حوصله این تاپیک خارج است اما منظور همان "اسباب بزرگی است" که برای تکیه بر جای بزرگان باید آن را مهیا کرد و این اسباب را هیچگاه در یک زمان و مکان، یکجا نمی توان یافت.
پیشنهاد می کنم کتاب "توانگران چگونه می اندیشند" اثر چارلز آلبرت پویسانت را حتماً بخوانید یا حداقل تاپیکی هایی که درباره زنگینامه "کنراد هیلتون" ، " سوئیشیرو هوندا" و "والت دیزنی" در این انجمن موجود است را مطالعه بفرمایید و بعد نظرتان را در این تاپیک بگذارید.
موفق باشید.