ادامه "تکنیک های موفقیت استادشاهین فرهنگ"

[مرتضی الهی]

کلیدهای موفقیت / جلسه چهل و پنجم/ چرا زندگی سخت است؟

دوستان عزیز در جلسه گذشته پیرامون نماز صحبت هامون رو تمام کردیم.
خب در این جلسه قرار شد در مورد فلسفه رنج و سختی صحبت کنیم.

تا حالا دندون پزشکی رفتید ؟
اول دکتر چند تا سوزن میزنه تو لثه تون ، بعد اون مته رو میگیره ، بعد دندون رو میکشه ، بعضی وقتا از شدت درد دسته های صندلی رو محکم فشار میدیم ، اشک تو چشمامون جمع میشه ، آخرش هم پنبه ها رو می چپونه تو دهنمون !

خب ، چرا نمیزنین تو گوشش ؟ چرا داد و هوار نمی کنید ؟ این همه درد رو تحمل کردید ، این همه سوزن و آمپول و مته و انبر و ... خب اعتراض کنید بهش ! چرا اعتراض نمی کنیم ؟
تازه میخوایم بیایم بیرون میگیم ، آقای دکتر ببخشید وقت بعدی کی هستش ؟!

برای اینکه درسته که ظاهر کار درناکه ولی باطن کار خوبه ، باطن کار شفا و سلامت است ، ظاهرش درده.
نمی خوایم خیلی موحد و خداشناس بشیم ، خدا رو به اندازه "دندانپزشک" قبول داشته باشید.
به دکتر اعتراض نمی کنیم چون می دونیم این درد فلسفه داره و منجر به بهبود میشه ، میدونیم یه حکمتی داره ، خب خدا هم حکیم است ، اصلا قبلا هم به دکتر می گفتند حکیم. یعنی کارهای او از روی حکمت است.

وقتی درد و رنجی رو در زندگی ما فرستاد ، ازش تشکر کنیم ، بگیم نوبت بعدی کی هستش ؟ رنج بعدی ؟
چرا انقدر اعتراض می کنیم ؟ مدرک خدا رو قبول نداریم ؟ خدا رو به اندازه دندانپزشک هم قبول نداریم ، خیلی بده ، خیلی بده واقعا.

رنج ها و سختی هایی که وارد زندگی ما میشه 6 دلیل داره :

1- بی عقلی و بی تدبیری
2- بیدار شدن از خواب غفلت
3- ترفیع درجه
4- امتحان الهی
5- کارما و عقوبت
6- خیر و مصلحت الهی
پس همه رنج ها یکسان نیست.

• بی عقلی و بی تدبیری :
از خونه رفتم بیرون ، شیر گاز رو نبستم ، خونه میره روی هوا ، خب من میام خونه رو میبینم ، عیبی نداره امتحان الهی بود ، خدا بلا رو برای بنده های خاصش می فرسته ، خونه مون منفجر شد خودمون هم بترکیم عیبی نداره ، راضی ام به رضای خدا ...
پرت و پلاهایی میگیم ! چه ربطی به خدا داره ، بی عقلی توست که شیر گاز رو نبستی و این بلا سرت اومده ، حواست رو جمع می کردی و شیر رو می بستی.
بهش میگن با فلانی ازدواج نکن ، این پسره به 60 تا دختر گفته شما شریک زندگی من هستید ، میگه نه ! این از برگ گل پاک تره ! میره ازدواج می کنه بعد اون 60 تا دختر رو می بینه ، بعد میگه عیب نداره امتحان خداست ! نه عزیزم امتحان خدا نیست ، این بی عقلی و بی تدبیری توست.

• بیدار شدن از خواب غفلت
2 نصفه شب دارم تو جاده رانندگی می کنم ، خوابم می گیره ، ماشین کم کم میره تو حاشیه جاده ، حاشیه مثل آسفالت نیست ، خاکیه ، پر از دست اندازه ، ماشین میره اونجا ، ماشین هی تکون میخوره ، من یهو بیدار میشم ، من چرا اینجا اومدم ، سریع ترمز می کنم ، متوقف میشم ، از ماشین پیاده میشم ، یه آبی به صورتم میزنم ، چند قدمی راه میرم و دوباره پشت فرمون میرم و راه رو ادامه میدم.
خوابم برد ، داشتم میرفتم تو دره ، افتادم تو خاکی تکونم دادن ، بیدار شدم متوقف شدم ، هشیار کردم خودم رو و برگشتم سر راه اصلی.
بعضی سختی ها برای همینه ، اگر تکانهای کنار جاده نبود ، جای من تو دره بود ، پس این رنج و سختی لطف خداست.
یه سری از رنج ها و سختی ها برای بیدار شدن و هشیار شدن ماست.

• ترفیع درجه :
من تو جاده دارم رانندگی می کنم ، مسیر مستقیم ، اصلا منحرف نشدم ، ولی سرعتم کمه ، 40 کیلومتر دارم میرم ، یه تعمیرگاه می بینم ، یه 2-3 ساعتی اونجا معطل میشم ، وقتم گرفته میشه ، بچه ها کلی غر میزنن حالا یه سفر اومدیم بریم ها ، کلی پول میدم برای تعمیر ... همه ی این سختی ها درست ، ولی وقتی ماشین درست شد دیگه با سرعت 40 تا نمیرم ، با سرعت خوب و مناسب که به موقع منو به مقصدم برسونه میرم. گاهی وقتا سختی ها و رنج ها برای اینه ، تو مسیر هستیم ولی سرعتمون کمه.
میدونید جنس ذغال سنگ از چیه ؟ میدونید جنس الماس از چیه ؟ هر دو از کربن.
میدونید الماس رو در دنیا از کجا استخراج می کنن ؟ اصل ما معدنی به نام معدن الماس نداریم ، الماس از معدن ذغال سنگ استخراج میشه ، معدن رو میشکافن میرن جلو ، همینجوری میرن میرن میرن ، بالاخره اون آخرا میرسن به الماس ، خب اونجا محیط کربن بوده ، چطور شده یه مقداریش شده الماس یه مقداری شده ذغال سنگ ؟ ارزش الماس کجا و ارزش ذغال سنگ کجا؟
کربنی که اون جا بوده بیشترین فشار رو تحمل کرده و به خاطر فشارهایی که از همه جهت متحمل شده ، ذراتش متراکم شده و شده الماس.
فشار ، وجود بی ارزش ما رو ارزشمند میکنه.

• امتحانات الهی
تو مدرسه چرا امتحان می گیرن ؟
- معلم بدونه وضع دانش آموزها به چه صورته ، کی ضعیفه کی قوی.
- خود دانش آموزها بدونن در چه وضعیتی هستن و آمادگی شون رو محک بزنن.
- سطح علمی دانش آموزان بره بالا. اینه که در مدارس امتحان پشت امتحان میگیرن ، با هر امتحان ما ورزیده تر میشیم ، نقاط ضعف و قوتمون رو بهتر میشناسیم ، خطاها و اشتباهاتمون کمتر میشه.
خب امتحانای خدا مورد اول منتفی است ، چون خدا وضع همه ی ما رو میدانه ، ولی مورد دوم و سوم هست ، خدا امتحان میگیره که ما رشد کنیم ، خودمون بدونیم کجا هستیم ، اگر خدا امتحان نمی گرفت روز قیامت هم میگفت خب شما برید بهشت شما هم جهنم ، هیشکی نمیرفت جهنم ، می گفتن خدایا تو امتحان نگرفتی بهمون دادی 2 ! امتحان می گرفتی همه مون میشدیم 20 !
ولی خدا امتحان میگیره پیاپی ، تا ما ورزیده تر بشیم.

دو تا نکته :
در مدارس دنیا اول درس میدهند بعد امتحان می گیرند.
در مدرسه ی خدا اول امتحان گرفته میشه ، تا بعد ما درس و پیام اون امتحان رو بگیریم.
مدرسه رو نمیسازن تا امتحان بگیرن ، مدرسه رو میسازن تا عالم تربیت کنن ، مدرسه رو میسازن تا دانشمند تربیت کنن. ولی برای تربیت اینها امتحان های پیاپی لازمه.
پس ما به این دنیا نیومدیم که امتحان بدیم ، بلکه اومدیم که شکوفا بشیم.

• کارما یا عقوبت :
در مورد کارما قبلا توضیح دادیم ، خیلی از رنج ها و سختی ها عقوبت کارهای زشت ماست ، من دارم با دوستم صحبت می کنم ، دستم روی شعله ی گازه ، گاز هم روشن ، ما بگیم عقوبتی در کار نباشد ، یعنی شعله گاز سوزندگی نداشته باشه ، خب ، بعد از یک ساعت من نگاه می کنم به جای دستم یه چماق سیاهه ! گاهی وقت ها رنج ها و سختی ها عقوبت رفتارهای غلط ماست ، وقتی دستمون روی شعله گذاشتیم و بلافاصله سوخت این ما رو متنبه می کنه که حواسمون باشه ، تا دستمون ذغال نشه!

• خیر و مصلحت الهی
مسابقات کشتی در راهه ، خب چجوری وزن بندی می کنن ، یه حدی تعیین میشه ، مثلا 58 کیلو ، 63 کیلو و ...
مقررات میگه اگر شما از وزن تعیین شده بالاتر بودید اجازه دارید با کسی کشتی بگیرید که بالای شماست ، مثلا من 59 کیلو هستم ، باید تو 63 کیلو مسابقه بدم ، مقررات کاری نداره اینجا یک کیلو تا 58 فاصله است اونجا 4 کیلو تا 63 ! میگن شما اگه میخوای بری تو 58 باید کم کنی.
ما میریم اردو ، ما رو وزن کشی می کنن ، وزن من چنده ؟ 59 ، خب 1 کیلو اضافه است.
موقع ناهار میشه ، به همه جوجه کباب و بره کباب و ماست و .. میدن ، به من دو تا هویج و یه سیب زمینی !
ای مربی ظالم ، مگه کوری ؟ همه بره کباب ، من هویج ؟

آیا مربی ظالم است ؟ نه ! اتفاقا خیلی مربی باحالیه ، چون میدونه من یک کیلو اضافه دارم ، میگه من حواسم بهت هست تازه با همون هویج بیشتر از همه هم می دوونمت ، بیشتر هم عرقتو در میارم ، چون می دونم تو توان مقابله با اون 63 کیلویی رو نداری.

20 ساله مستاجرم ، هر کاری می کنم نمی تونم صاحب خونه بشم ، هر کاری می کنم نمیشه درآمدم رو زیاد کنم ، همش هشتم گرو نهمه ! چرا ؟ می تونه این باشه ، خدا می دونه من طاقت 200 میلیون پول رو ندارم.
دو تا پا داره باهاش میره دنبال ناموس مردم ، حالا 200 میلیون بگیره یه زانتیا میندازه زیر پاش ، باهاش میره دنبال ناموس مردم.

رنج و سختی به خاطر اینه که من طاقت اون چیز بالاتر رو ندارم. من جنبه رئیس شدن ندارم ، جنبه پول زیاد ندارم ، جنبه ترفیع درجه ندارم ، اگر برم بالا خراب می کنم.
پس اول باید طاقتمون رو ببریم بالا ، بعد به اون چیزی که می خوایم می رسیم.
خب حالا یه سوال اساسی ، از کجا بدونیم سختی که به ما میرسه ، عقوبته ؟ امتحانه ؟
خیلی ساده ...
اگر از رفتار غلط گذشته ات پشیمونی اگه از ته دلت میخوای همه چیز رو جبران کنی ، بدون که سختی هایی که بهت میرسه عقوبت نیست.
اگر هنوزم رفتارهای بد رو ادامه میدی ، مطمئن باش رنج ها و سختی ها کارما و عقوبت است.

سوال ، آیا راهی هست که رفیق خدا بشویم ؟ بله حتما ، چجوری ؟
فرض کنید صدا و سیما به من میگه آقای فرهنگ ، فردا ما میخوایم کل زندگیت رو به صورت زنده برای مردم پخش کنیم .
از صبح تا شب ، همه ی مردم ایران می بینند.
من فردا صبح آدم ماهی میشم نه ؟ گل میشم ، خوردنی میشم اصلا ! صبح زود از خواب پامیشم ، کی نون میخره ؟ من !
حالا تو کل عمرم نون نخریدم ها ! عیبی نداره امروز مردم ایران ببینن من نون خریدم ! ببینن چقدر من گلم !
میرم تو صف نون ، نیم ساعته ایستادم یه نفر یه دفعه میاد جلو آقا ببخشید من قبلا جا گرفته بودم ، خب تلوزیون داره منو نشون میده چی میگم ؟ عیبی نداره برادر عزیز ، اصلا شما برو تو ماشین لالا کن ، من خودم واست نون میگیرم میارم !

میام خونه ، کی سفره میندازه ؟ من. کی جمع می کنه ؟ من .
بذارید امروز مردم منو ببینن ، حالا فردا یه پدری ازتون درمیارم ، هم نون خریدم هم سفره پهن و جمع کردم !
میرم سرکار ، مثلا فروشندم ، یکی میاد مغازه ، آقا این لیوان چنده ؟ حالا من تا دیروز 300 تومن می فروختم ، میگم 200 تومنه ! اااا ... 200 ؟ همه ی ایران میفروشن 300 آخه ، میگم : ای آقا وجدان ندارن ، آدم باید لقمه حلال بخوره !

بذار امروز مردم ببینن ، فردا می فروشم 400 تومن !
شب دارم میرم خونه ، قبلا برای بعضی ها یه بوقهایی می زدم ! حالا امروز همه ی مردم دارن می بینن ، استغفرالله ... خدایا هدایتشون کن ! چقدر ناپاکن ... خدااااااااااااا !!! انقدر باحال میشم اون یک روز رو.
چرا ؟ چون دوربین داره منو میگیره ، دوربین خدا همیشه داره ما رو میگیره.
چجوری میشه با خدا رفیق شد ؟ همیشه دوربین خدا رو بالای سرمون ببینیم ، اون وقت با خدا رفیق میشیم.

من رفتم عروسی ، نون خامه ای خوردم لب و لوچه ام خامه ای شده ، یقه کتم هم برگشته اونوری ، دکمه ی پیرهنم هم باز شده ، دوربین هم داره میاد سمتم ، یه دفعه دوستم که بغل دستم نشسته ، تکونم میده و آروم میگه : فرهنگ ! فرهنگ ! دوربین ...

من سریع به خودم میام ، لب و لوچه ام رو پاک می کنم و یقه ام رو صاف می کنم و مودب میشینم میگم ، مبارک باشه خوشبخت بشید...
چقدر خوبه دوستانی داشته باشیم که وقتی حواسمون پرته ما رو متوجه دوربین خدا بکنن.

حالا بعضی ها که جالبه وقتی اونها رو متوجه دوربین خدا می کنی میگن : ولم کن بابا بذار حالمو بکنم ! اونا دیگه خیلی باحالن !