دلم یک چیزی می خواد که آرومم کنه...........

[mallarme]

چند وقت پیش نمایشگاه نقاشی برگزار شد با این عنوان....
گاهی عناوین شما را بیشتر در یک موضوع غرق میکنند.

وقتی به چند اثر این نمایشگاه و نگاه پرتره ها دقت کردم، حقیقتا! دیدم همه انسان ها ، دنبال چیزی هستند که آروم شوند.

هیچکدام از ما نمیتواند به طور مطلق ادعا کند آرام و خوشبختیم، همانگونه که نمیتوانیم ادعا کنیم مطلق بدبخت هستیم.
خوشبختی مقطعیست همانگونه که بدبختی مقطعیست.

خوشبختی یعنی احساس خوبی که با ایجاد شرایطی مطابق میل شما ایجاد می شود ....این شرایط میتواند برای فرد دیگر گستره خوشحالی را ایجاد نکند.

تعریف از بدبختی هم همین است.


همه ما آنقدر که در لحظات تلخ غمگین می شویم در لحظات شاد خوشحال نمی شویم
آنقدر که لحظات شادی به سرعت برایمان عادی می شود، لحظات تلخ را به راحتی هضم نمی کنیم.


ساعت ها از وقتم رو در کتابخانه روانشناسی دانشگاه فردوسی میگذراندم و مشتاقانه یادداشت برداری میکردم. با یکی از مشاوران روانشناسی معتبر مشهد هم کلام میشدم و حس میکردم تمام چیزهایی که میگوید را به راحتی اجرا میکنم.
بگذارید اعترافی کنم
دوستانی که مرا از نزدیک می شناسند و با روحیات من آشنا هستند به خوبی می دانند من دختر شدیدا درونگرایی هستم.

تنفس در طبیعت آرام و ساکت و خلوت را به خندیدن در سینماها ، کافه ها و در جمع دوستان ترجیح می دهم.
با این حال خیلی از ساعات زندگیم را صرف کمک به دوستانم کرده ام.

دوستانی که به یکباره دیگر تا خود امروز پاسخگویشان نبودم.

چون به خودم که آمدم دیدم در ازای غم تک تک آنها غمگین شده ام.

دیدم دلم چیزی می خواهد که آرامم کند......

همه ما در مقاطعی از روزهای زندگیمان چیزی میخواهیم که آراممان کند.

شاید آن را، آن لحظه در اختیار نداشته باشیم و این به غممان عمق می بخشد.

پس بیایید از عمیق شدن هر غمی که در شما ایجاد می شود جلوگیری کنیم.


این جستار را تا حد توان دانشیم آپدیت میکنم تا شما را با خوشبختی هایی آشنا کنم که فراموششان میکنید.

آنقدر باید شجاعت داشت که هر آنچیزی که به شما حس خوشبختی میدهد یا هرآن چیزی که به شما حس غم می دهد را بنویسید.

این نوشتن ،
خوشبختی های شما را بزرگ و غمهای شما را کمرنگ میکند
می توانید بیازمایید.

اینجا محل پر رنگ کردن خوشبختی های شما و زدودن غمهایتان است.


باشد که نوشته هایم شما را به سوی آرامشی رهنمون کند که مهمترین دستاورد یک زندگیست.

[mallarme]

دوستی دارم که در خانه ای بسیار کوچک زندگی میکند. پدرش وضع مالی خوبی نداشت و ندارد.

اما یک مورد این دوستم در قیاس با سایرین مرا شگفت زده میکرد:
خوشحالی بی نهایتش بود.


همیشه تلاش میکردم در پس خوشحالیش، غمش را کشف کنم!

چون شنیده بودم کسانی که زیاد میخندند بیشتر غمگین هستند.

برای صرف ناهار دعوتش میکردم و با او به دیدار نمایشگاه های مختلف میرفتم.
هرچه بیشتر با وی حرف میزدم بیشتر به این نتیجه میرسیدم هیچ چیز وی را نمیرنجاند.حتی حرف های نامربوط.

او خیلی چیزهایی را که دخترانی با نصف سن او در اختیار داشتند ، در اختیار نداشت اما مثل یک بازیگر قهار صحنه تئاتر چنان زندگی میکرد که از فرط خنده احساس درد در فک صورت میکردی.....

هرگز نمیتوانستم درکنار او نخندم. حتی به مسائل ساده

با وی سفری به یک روستا برای عکاسی رفتم
دیدم هر آن چیزی که برای من یک حساسیت بود برای او امری بی تفاوت بود.....

او واقعا در لحظه زندگی میکرد.....

اهمیت نمیداد آفتاب داغ ظهر و ارتفاعات اطراف روستا پوستش را آزار میداد؛
او از دویدن در مقابل دیدگان نمی هراسید؛
از گفتن حرفش ابا نمیکرد؛

من نمیتوانستم تمام اخلاق او را تایید کنم و چه بسا بپسندم.
اما یک اخلاق خاص عجیبی داشت.

کافی بود صدای اذان را بشنود یا حتی اگر در جایی بودیم که اذان نمیگفتن یا حتی به آسمان اشراف نداشت طبق حس قویش برای خوندن نماز همیشه آماده بود.

بارها شده بود روی زمین پرخاک نمازش را خواند اما به تأخیر نیانداخت............او به قضاوت مردم اهمیت نمی داد چون معتقد بود مردم در هر شرایطی راجع تو قضاوت خواهند کرد.

کاری که شاید من انجام ندهم .....

و لذتی که او از عبادتش میبرد، من نمیبردم.

او خیلی از امکانات و شرایط رفاهی مرا نداشت اما بلد بود از آنچه که دارد درست استفاده کند و طبق معیارهایش از اینی که هست لذت ببرد...
و او همچنان از زندگی لذت میبرد ...کار میکند درس میخوند نقاشی میکند و همیشه شاد است.


از آنچه که دارید لذت ببرید ولو آنکه آن را در قیاس با خیلی از اطرافیانتان کم ببینید.
این واقعا یک هنر است.

و تلاش کنید همیشه دوستانتان از بین افراد خاص و شاد انتخاب کنید.

[سیدمهدی هاشمی]

به قول پدر عزیزم:پدر ما زندگی ساده ای داشت ولی همیشه میگفت شکر.وقتی داشت شکر میکرد وقتی هم نداشت و در مضیقه بود باز هم شکر.
به معنی واقعی کلمه شاکر خدا بود و راضی به رضای خدا.

[mallarme]

بزرگترین عامل غم انسان ترس است.

ترس از حرف مردم
ترس از قضاوت مردم
ترس از تمسخر مردم

قدم اول مهار ترس است برای شاد بودن

[P@RSA]

با درود
برادر من ، خواهر من بدنبال بهانه براي شاد بودن نباش همين الان خيلي چيزا داري كه برخيها ندارند . از امكانات و داشته هاي خود بهترين استفاده را بكن شاد باش و از لحظه لذت ببر.

[goldmen]

(04-12-2013 11:37 PM)mallarme نوشته شده توسط:   چون معتقد بود مردم در هر شرایطی راجع تو قضاوت خواهند کرد.

دوست شما اين سخن انيتشن رو به خوبي درك كرده بود

انيشتن:
مردم اصلا فكر نمي كنند بعد تو نگران اين هستي كه درمورد تو چه فكر مي كنند؟

[goldmen]

خیلی لذت می بردم وقتی که

تو طبیعت هستم وسکوت میکنم وفقط گوش میدم
اون وقت صدای پرنده ها ، باد بازتاب صدا ها وهرچی که هست شروع به نواختن موزیک زندگی می کنند

یا وقتی تو خیابان یک گوشه میشینم وفقط میبینم ومی شونم
رفت آمد ها....صدای ماشین ها صدای خیابان وهرچی که صدا تولید میکنه اینقدر قشنگ هست این موزیک که هوش از سر آدم می بره

یا وقتی توخانه تنها هستم این قدر سکوت میکنم که ضربان قلبم رو می توانم گوش بدم............

[goldmen]

دلم میخواد برم یک گوشه بشینم وفقط سکوت کنم

خیلی فکرم درگیر هست .........