04-12-2013, 10:38 PM
چند وقت پیش نمایشگاه نقاشی برگزار شد با این عنوان....
گاهی عناوین شما را بیشتر در یک موضوع غرق میکنند.
وقتی به چند اثر این نمایشگاه و نگاه پرتره ها دقت کردم، حقیقتا! دیدم همه انسان ها ، دنبال چیزی هستند که آروم شوند.
هیچکدام از ما نمیتواند به طور مطلق ادعا کند آرام و خوشبختیم، همانگونه که نمیتوانیم ادعا کنیم مطلق بدبخت هستیم.
خوشبختی مقطعیست همانگونه که بدبختی مقطعیست.
خوشبختی یعنی احساس خوبی که با ایجاد شرایطی مطابق میل شما ایجاد می شود ....این شرایط میتواند برای فرد دیگر گستره خوشحالی را ایجاد نکند.
تعریف از بدبختی هم همین است.
همه ما آنقدر که در لحظات تلخ غمگین می شویم در لحظات شاد خوشحال نمی شویم
آنقدر که لحظات شادی به سرعت برایمان عادی می شود، لحظات تلخ را به راحتی هضم نمی کنیم.
ساعت ها از وقتم رو در کتابخانه روانشناسی دانشگاه فردوسی میگذراندم و مشتاقانه یادداشت برداری میکردم. با یکی از مشاوران روانشناسی معتبر مشهد هم کلام میشدم و حس میکردم تمام چیزهایی که میگوید را به راحتی اجرا میکنم.
بگذارید اعترافی کنم
دوستانی که مرا از نزدیک می شناسند و با روحیات من آشنا هستند به خوبی می دانند من دختر شدیدا درونگرایی هستم.
تنفس در طبیعت آرام و ساکت و خلوت را به خندیدن در سینماها ، کافه ها و در جمع دوستان ترجیح می دهم.
با این حال خیلی از ساعات زندگیم را صرف کمک به دوستانم کرده ام.
دوستانی که به یکباره دیگر تا خود امروز پاسخگویشان نبودم.
چون به خودم که آمدم دیدم در ازای غم تک تک آنها غمگین شده ام.
دیدم دلم چیزی می خواهد که آرامم کند......
همه ما در مقاطعی از روزهای زندگیمان چیزی میخواهیم که آراممان کند.
شاید آن را، آن لحظه در اختیار نداشته باشیم و این به غممان عمق می بخشد.
پس بیایید از عمیق شدن هر غمی که در شما ایجاد می شود جلوگیری کنیم.
این جستار را تا حد توان دانشیم آپدیت میکنم تا شما را با خوشبختی هایی آشنا کنم که فراموششان میکنید.
آنقدر باید شجاعت داشت که هر آنچیزی که به شما حس خوشبختی میدهد یا هرآن چیزی که به شما حس غم می دهد را بنویسید.
این نوشتن ،
خوشبختی های شما را بزرگ و غمهای شما را کمرنگ میکند
می توانید بیازمایید.
اینجا محل پر رنگ کردن خوشبختی های شما و زدودن غمهایتان است.
باشد که نوشته هایم شما را به سوی آرامشی رهنمون کند که مهمترین دستاورد یک زندگیست.
گاهی عناوین شما را بیشتر در یک موضوع غرق میکنند.
وقتی به چند اثر این نمایشگاه و نگاه پرتره ها دقت کردم، حقیقتا! دیدم همه انسان ها ، دنبال چیزی هستند که آروم شوند.
هیچکدام از ما نمیتواند به طور مطلق ادعا کند آرام و خوشبختیم، همانگونه که نمیتوانیم ادعا کنیم مطلق بدبخت هستیم.
خوشبختی مقطعیست همانگونه که بدبختی مقطعیست.
خوشبختی یعنی احساس خوبی که با ایجاد شرایطی مطابق میل شما ایجاد می شود ....این شرایط میتواند برای فرد دیگر گستره خوشحالی را ایجاد نکند.
تعریف از بدبختی هم همین است.
همه ما آنقدر که در لحظات تلخ غمگین می شویم در لحظات شاد خوشحال نمی شویم
آنقدر که لحظات شادی به سرعت برایمان عادی می شود، لحظات تلخ را به راحتی هضم نمی کنیم.
ساعت ها از وقتم رو در کتابخانه روانشناسی دانشگاه فردوسی میگذراندم و مشتاقانه یادداشت برداری میکردم. با یکی از مشاوران روانشناسی معتبر مشهد هم کلام میشدم و حس میکردم تمام چیزهایی که میگوید را به راحتی اجرا میکنم.
بگذارید اعترافی کنم
دوستانی که مرا از نزدیک می شناسند و با روحیات من آشنا هستند به خوبی می دانند من دختر شدیدا درونگرایی هستم.
تنفس در طبیعت آرام و ساکت و خلوت را به خندیدن در سینماها ، کافه ها و در جمع دوستان ترجیح می دهم.
با این حال خیلی از ساعات زندگیم را صرف کمک به دوستانم کرده ام.
دوستانی که به یکباره دیگر تا خود امروز پاسخگویشان نبودم.
چون به خودم که آمدم دیدم در ازای غم تک تک آنها غمگین شده ام.
دیدم دلم چیزی می خواهد که آرامم کند......
همه ما در مقاطعی از روزهای زندگیمان چیزی میخواهیم که آراممان کند.
شاید آن را، آن لحظه در اختیار نداشته باشیم و این به غممان عمق می بخشد.
پس بیایید از عمیق شدن هر غمی که در شما ایجاد می شود جلوگیری کنیم.
این جستار را تا حد توان دانشیم آپدیت میکنم تا شما را با خوشبختی هایی آشنا کنم که فراموششان میکنید.
آنقدر باید شجاعت داشت که هر آنچیزی که به شما حس خوشبختی میدهد یا هرآن چیزی که به شما حس غم می دهد را بنویسید.
این نوشتن ،
خوشبختی های شما را بزرگ و غمهای شما را کمرنگ میکند
می توانید بیازمایید.
اینجا محل پر رنگ کردن خوشبختی های شما و زدودن غمهایتان است.
باشد که نوشته هایم شما را به سوی آرامشی رهنمون کند که مهمترین دستاورد یک زندگیست.