بیا امسال نخریم

[yu3f]

.
نشانه های قحطی در ایران !!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
اوایل دهه شصت نوجوانی بیش نبودم،
اما خوب به خاطر دارم آن روزهایی را كه تنها شامپوی موجود، شامپوی خمره ای زرد رنگ داروگر بود.


تازه آن را هم باید از مسجد محل تهیه می كردیم و اگر شانس یارمان بود
و از همان شامپوها یك عدد صورتی رنگش كه رایحه سیب داشت گیرمان می آمد حسابی كیف می كردیم.
سس مایونز كالایی لوكس به حساب می آمد و پفک نمکی و ویفر شكلاتی یام یام تنها دلخوشی كودكی بود.



.
.
.
.
.
.
.
صف های طولانی در نیمه شب سرد زمستان برای 20 لیتر نفت!!!!!


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
بگو مگو ها سر كپسول گاز كه با كامیون در محله ها توزیع می شد،



خالی كردن گازوئیل با ترس و لرز در نیمه های شب.
جیره بندی روغن، برنج و پودر لباسشویی ...
نبود پتو در بازار ، تازه عروسان را برای تهیه جهیزیه به دردسر می انداخت
و پوشیدن كفش آدیداس یك رویا بود.



همه اینها بود، بمب هم بود و موشك و شهید و ...
اما كسی از قحطی صحبت نمی كرد
یادم هست با تمام فشارها وقتی وانت ارتشی برای جمع آوری كمك های مردمی وارد كوچه می شد
بسته های مواد غذایی، لباس و پتو از تمام خانه ها سرازیر بود.
همسایه ها از حال هم با خبر بودند، لبخند بود، مهربانی بود، خب درد هم بود...



و اما امروز
امروز فروشگاه های مملو از اجناس لوكس خارجی در هر محله و گوشه كناری به چشم می خورند و هرچه بخواهید و نخواهید در آنها هست.
از انواع شكلات و تنقلات گرفته تا صابون و شامپوی خارجی، لباس و لوازم آرایش تا
موبایل و تبلت و ...
داروهای لاغری تا صندلی های ماساژور، نوشابه انرژی زا تا
بستنی با روكش طلا !!!!
رینگ اسپرت تا...



و حال ، این تن های فربه، تكیه زده بر صندلی های نرم اتومبیل های گرانقیمت از شنیدن كلمه قحطی به لرزه افتاده به سوی بازارها هجوم می بریم.
مبادا تی شرت بنتون گیرمان نیاید!
مبادا زیتون مدیترانه ای نایاب شود!
.
.
.
متاسفانه اشتهایمان برای مصرف، تجمل، فخر فروشی و له كردن دیگران سیری ناپذیر شده است ...!!



ورشكسته شدن انتشارت !!
بی سوادی دانشجوها !!
بی سوادی مدرسین !!
عقب افتادگی در علم و فرهنگ و هنر !!
تعطیلی مراكز ادبی فرهنگی و هنری و ...برایمان مهم نیست ،
ولی از گران شدن ادكلن مورد علاقه مان سخت نگرانیم!!!!!!! ...
می شود كتابها نوشت...
خلاصه اینكه این روزها
لبخند جایش را به پرخاش داده و مهربانی به خشم!!!!



فقط كافیست یك ذرّه احساس كنیم كه یكى مخالف نظر ماست اونوقت چنان نابودش می كنیم كه انگار هیچ خدایی رو بنده نیستیم
هركس تنها به فكر خویش است، به فكر تن خویش!



قحطی امروز که ما ایرانیان در این روزگاران آن را به وضوح لمس می کنیم :
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
قحطى اخلاق است!
قحطی همدلیست!
قحطى رأفت است!
قحطی عشق است!
.
.
.
.
.
.
.
قحطی انسانیت است!!!!!

[سیدمهدی هاشمی]

واقعا زیبا بود و گویای واقعیت .
تشکر آقا یوسف

[saeed.abdollahi]

[saeed1359]

من امسال اولین عید بعد از ازدواجمه چطوری این آجیلو حذف کنم همش استرس اینو دارم که جلوی بقیه فامیل ضایع نشم؟؟؟؟

[سیدمهدی هاشمی]

آبرو به دیینداری انسانهاست.
بذار جلوی فامیل ضایع بشی ولی جلوی خدا سربلند.
برای این که کمکی هم کرده باشی به افراد مستمند حداقل تصف پول خرید آجیل رو بده به افراد نیاز مند.

[ebrahim.ev]

ما که امسال خرید آجیل و لباس رو از برنامه هامون حذف کردیم.

[مهدی 1]

(02-25-2013 04:39 PM)saeed1359 نوشته شده توسط:  من امسال اولین عید بعد از ازدواجمه چطوری این آجیلو حذف کنم همش استرس اینو دارم که جلوی بقیه فامیل ضایع نشم؟؟؟؟

حتی اگر قیمت آجیل هم براتون مهم نیست ، که شکر خدا برای خیلی ها زیاد مهم نیست. برید با همون هزینه بهترین و گرانترین نوع شکلات یا شیرینی را خریداری کنید ، اما سراغ آجیل نرید.
به همه هم اعلام کنید که صرفا به چه دلیل آجیل نخریدید.
مطمئنا اون شکلات هم جلوی دهن آدم های حراف و پشت سر مردم حرف زن را می گیره .

[سعید یوسفی]

من هم نمی خرم، ولی اگه پاش بیفته می خورم.

[سیدمهدی هاشمی]

نه میخریم نه میخوریم. تا آخر بر عهدمان مانده ایم.

[yu3f]

جعفر محمدی در عصرایران نوشت:
این یک باور دیرینه در میان ما ایرانیان است که اگر در ایام نوروز ، در پذیرایی از مهمانان ، آجیل وجود نداشته باشد ، برایمان «بد» است!
البته برای مردم مهمان نوازی مانند ایرانیان ، این «مسأله» عادی است. به همین دلیل است که اگر قیمت آجیل ، سر به فلک هم بگذارد ، ما ایرانی ها ، حتی به بهای زدن از شکم زن و فرزند هم که شده ، باید آن را تهیه کنیم تا آبروداری نماییم! حتی اگر در خانه هایمان ، فرزندان خود را از دست زدن به ظرف آجیل -مخصوصاً پسته هایش- منع کنیم و چشم غره رفتن مادر به کودکان که "ذلیل مرده! باز مهمون دیدی؟ دست به اون آجیل ها نزن" امری عادی باشد!

آجیل، نه کسی را سیر می کند و نه کسی از نخوردنش دچار سوءهاضمه می شود. آنچه حضور آجیل را در سبد خرید عید الزامی کرده است ، نگرانی از قضاوت قوم و خویش و دوست و آشناست که نکند بیایند و برود و بگویند که خانه فلانی آجیل نداشت یا اگر هم نگویند ، پیش خود فکر کنند که ما ، فقیر و ندار هستیم.

اگر این تصور که نداشتن آجیل در سفره عید ، نشانه فقر است ، از بین برود ، آن الزام نه چندان مهم تاریخی(!) مبنی بر داشتن آجیل در عید نیز می تواند منتفی شود.
ما می توانیم ، امسال که قیمت آجیل بی قواره بالا رفته ، آجیل نخریم و به مهمانان مان بگوییم که "نه از سر نداری و فقر ، که به خاطر اعتراض به گرانی بی قاعده آجیل آن را نخریدیم.ما ، بخشی از جامعه هستیم و قرار نیست هر طور که خواستند با ما رفتار کنند و قرار نیست اجناس را به هر قیمتی که تحمیل کردند بخریم."

می توانیم برای گرم شدن محفل عیدمان ، تعریف کنیم که یک بار در آلمان ، شیر را بیش از حد متعارف گران کردند و مردم نیز ، بی آن که مانند برخی جوامع بدوی ، شلوغ و شورش کنند ، تنها کاری که کردند این بود که شیشه های شیر را که توزیع کنندگان پشت در خانه هایشان می گذارند را برنداشتند... و چند روز بعد ، قیمت ها به حالت سابق برگشت.

و در ادامه می توانیم این "رفتار متمدنانه" را با "رفتار خشونت آمیز" سودانی ها مقایسه کنیم که در اعتراض به گرانی بنزین ، پمپ بنزین ها را آتش زدند و باز آن را با "رفتار نامعقول" خودمان مقایسه کنیم که وقتی چیزی گران می شود ، خریدمان را چند برابر می کنیم تا به گران کنندگان جایزه هم بدهیم! و این در حالی است که در قریب به اتفاق موارد ، کاستن یا قطع تنبیهی و موقتی خرید خیلی از اقلام ، ضرری به زندگی مان نمی زند ، [b]همان طور که هیچ کدام از آلمانی ها ، با چند روز شیر نخوردن ، نمردند. [/b]

علت نداشتن آجیل در ایام عید امسال ، می تواند "فقر" نباشد ، بلکه "احساس مسؤولیت در قبال جامعه" باشد. در این صورت ، مهمانان ، نه تنها سوء ظن نخواهند داشت ، بلکه تحسین مان هم می کنند زیرا آنقدر درک و شعور دارند که بفهمند این مسؤولیت اجتماعی ،بسیار ارزشمندتر از شکستن چند تخمه و خوردن چند پسته است.

اگر چیزی خارج از قاعده گران شود، در جوامع متمدن ، مردم "خردمندانه" آن را تحریم می کنند ؛ در جوامع عصبی ، "وحشیانه" شورش و خرابکاری می کنند و در جوامع احساساتی ، "حریصانه" می خرند...

وقت آن است که ما نیز خردمندانه عمل کنیم...