سفر و سفرنامه مشهد (زمستان 1391)

[M3HDI]

سلام / مناسب دیدم برای شما عزیزان زائر کاری کوچک انجام داده باشم

متن رو هم اینجا گذاشتم ، تا همیشه همرا شما عزیزان باشه




نقاره كه به صدا در مي‌آيد، همه غم‌هاي عالم از دلت رخت برمي‌كند، مناجاتت عمق بيشتري مي‌گيرد .
انگار اين موسيقي به كلام توام با آه تو، معنويت بيشتري مي‌بخشد، حس پرواز را در خود تجربه مي‌كني. حسي كه غريب، اما آشناست.
با هر بار ميهمان خانه ثامن الحجج(ع) شدن تمام وجودت را نوازش مي‌دهد. پير، جوان، زن، مرد، زائر و مجاور فرقي نمي‌كند. همه و همه عاشق شنيدن نواي دلنشين نقاره‌خانه هستند،
انگار اين صدا جزئي از حرم مطهر رضوي شده است. انگار گوش‌ها كه نه، روح‌ها به اين صدا عادت، يا بهتر است بگوئيم نياز دارند، آهنگ موزوني كه تو را تا عرش كبريايي مي‌برد.
نقاره‌خانه در صحن انقلاب اسلامي حرم مطهر رضوي واقع شده و خادمان هر روز در دو نوبت به بالاي آن رفته و نقاره‌نوازي مي‌كنند.
صبح‌ها كمي مانده به طلوع خورشيد؛ تا نوعي يادآوري باشد براي همه آنان كه ممكن است فريضه نماز صبحشان قضا شود و عصرها كمي مانده به غروب؛
تا ثانيه شماري گردد براي اجابت دعوت حق. علاوه بر اين ساعات، نواي خوش نقاره در اعياد و شادماني‌ها و به ويژه در وقت شفاي مريضاني كه دخيل عشق بسته‌اند، نيز به گوش مي‌رسد.
اما جان و روح زائران و مجاوران در ايام محرم و صفر، به احترام خاندان اهل بيت(ع) از اين صوت ملكوتي محروم مي‌ماند، كه حق هم چنين است.
حال اگر بخواهيد به صحن انقلاب اسلامي وارد شويد تا ايوان نقاره‌خانه را از نزديك مشاهده كنيد، اگر از خيابان شيرازي وارد حرم مطهر مي‌شويد،
بايد بست شيخ طوسي را پشت سر گذاشته تا به صحن انقلاب اسلامي برسيد. و اگر از ورودي شيخ طبرسي به حرم مطهر مشرف مي‌شويد پس از عبور از بست شيخ طبرسي به صحن انقلاب اسلامي مي‌رسيد
و ايوان نقاره‌خانه حرم مطهر رضوي را مي‌بينيد. و حالا مي‌توانيد، كبوتر دلتان را با آواز نقاره‌خانه به آسمان پرواز دهيد.

اما بدانید که نقاره نوازان چه می خوانند :

خوب است بدانید که طبل‎ها ذکری ندارند و فقط به عنوان «کوس شادمانه » و همنواز از شروع تا خاتمه با کرناها نواخته می‎شوند.
در صورتی که کرناها ذکری دارند که سینه به سینه تا به امروز نقل شده است و بدین شرح است :
دست اول: «سرنواز » ، سردسته کرنانوازها، کرنا را به طرف گنبد حضرت به عنوان سلام می‎گیرد و می‎دمند: « سلطان دنیا و عقبی علی بن موسی الرضا »

پس نوازان که تعداد آنها چهار نفر می‎باشند، جواب می‎دهند:
«امام رضا »

سرنواز مجدداً با سر کرنا به طرف گنبد حضرت اشاره می‎کند و چنین می‎نوازد: «امام رضا»
پس نوازان جواب می‎دهند: «غریب»

دست دوم: کرنای سرنواز ذکر می‎کند: « مولی مولی مولی علی بن موسی الرضا »
پس نوازان جواب می‎دهند: «رضا جان»

سرنواز، سر کرنا را به طرف گنبد می‎گیرد و ذکر می‎کند:
«یا امام غریب، یا امام رضا»

دست سوم: کرنای سرنواز ذکر می‎کند: «دوران دوران امام رضاست »

در این موقع طبال‎ها به عنوان شادی طبل‎های خود را به صدا در می‎آورند . این طبل به «کوس شادمانه» معروف است .

مجدداً سرنواز شذکر می‎کند: «دوران دوران امام رضا، دادرس بیچارگان»

پس نوازان پاسخ می‎دهند: «ای دادرس درماندگان»

موقعی که پس نوازان می‎خواهند کرنای خود را بر زمین بگذارند، سرنواز می‎گوید: «فریاد رس»


آمده ام ای شاه پناهم بده