سوال در مورد فلافل فروشی

[پرواز]

(09-23-2012 09:30 PM)amiryazdani138 نوشته شده توسط:  این فلافلی که من میگم فکر نکنم 50 میلیون سرمایه بخواد . خیلی کم سرمایه نیاز داره .آخه فقط یه ظرف روغن هست که در حال جوشیدن هست مواد رو هم آماده درست کرده و توی یه ظرف ریخته و مواد رو توی یه قالب که حالت قاشق رو داره میریزه و توی روغن ها میندازه تا پخته بشه . فکر نکنم نیازی به یخچال هم داشته باشه چون همه ی موادش همون روز مصرف میشه .
حالا باز هم دوستان نظراتشون رو در مورد این فلافل فروشی بدهند.
با تشکر.

---

(09-23-2012 09:27 PM)پرواز نوشته شده توسط:  راستش رو بخواین منم این تاپیک رو تحت تاثیر یه فلافل فروشی که تو اصفهان دیدم و شیوه ی سلف سرویس داشت باز کردم. من خودم زادگاهم جاییه که اصلا فلافل رو نمیشناسن. فکر کنید اونجا اگه یه نفر این کار رو راه بندازه و با تبلیغی مثل "ساندویچ 1000 تومنی" شروع کنه چقدر مشتری جمع میکنه؟ ن شک ندارم اگه میتونستم اونجا اینکارو بکنم با توجه به اینکه شهر متوسطی هم هست خیلی میترکونه. اما اینجا تو اصفهان یه کم کار سخت تره. اما چیزی که تو شاهین شهر دیدم این بود که کنار خیابون یه وسیله ی متحرک داشتن و بس. نه اجاره مغازه ای و نه مالیاتی و هیچ. البته این برام جای سواله که بهداشت یا شهرداری بهشون گیر نمیده؟ شنیدم این جور فلافلی ها تو خوزستان زیاده. ولی باور کنید مثل چی مشتری داشتن! تازه ساندویچ هاشون 1000 بود. در حالیکه من دیدم تو اصفهان 800 هستش.
نزدیکای خونه ما هم یه فلافل فروشی هست که هر وقت میری بخری، حدود نیم ساعت باید تو صف واستی. همه هم سفارش های وحشتناک مثلا 20 تا و 30 تا! یه مغازه ی کوچولو تو یه کوچه هم زده که 10 نفر اگه بخوان برن توش خفه میشن!
پیشنهاد میدم اگه میخواین تو اصفهان اینکار رو راه بندازین اولا به شیوه ی سلف سرویس باشه و ثانیا اگر از نظر شهرداری و اینا امکانش باشه کنار خیابون تو یه جای پر تردد باشه. و یا اینکه اگر ناچار شدین مغازه داشته باشین، ویترین رو بیارین پای در که مردم تو پیاده رو در حال گرفتن ساندویچ هاشون به شیوه سلف سرویس باشن. یه جایی مثل چهارباغ رو تصور کنید. یا همون زیر 33 پل که معمولا یه بستنی فروش اجاره اش میکنه. قطعا می ترکونه.

---

راستش رو بخواین منم این تاپیک رو تحت تاثیر یه فلافل فروشی که تو اصفهان دیدم و شیوه ی سلف سرویس داشت باز کردم. من خودم زادگاهم جاییه که اصلا فلافل رو نمیشناسن. فکر کنید اونجا اگه یه نفر این کار رو راه بندازه و با تبلیغی مثل "ساندویچ 1000 تومنی" شروع کنه چقدر مشتری جمع میکنه؟ ن شک ندارم اگه میتونستم اونجا اینکارو بکنم با توجه به اینکه شهر متوسطی هم هست خیلی میترکونه. اما اینجا تو اصفهان یه کم کار سخت تره. اما چیزی که تو شاهین شهر دیدم این بود که کنار خیابون یه وسیله ی متحرک داشتن و بس. نه اجاره مغازه ای و نه مالیاتی و هیچ. البته این برام جای سواله که بهداشت یا شهرداری بهشون گیر نمیده؟ شنیدم این جور فلافلی ها تو خوزستان زیاده. ولی باور کنید مثل چی مشتری داشتن! تازه ساندویچ هاشون 1000 بود. در حالیکه من دیدم تو اصفهان 800 هستش.
نزدیکای خونه ما هم یه فلافل فروشی هست که هر وقت میری بخری، حدود نیم ساعت باید تو صف واستی. همه هم سفارش های وحشتناک مثلا 20 تا و 30 تا! یه مغازه ی کوچولو تو یه کوچه هم زده که 10 نفر اگه بخوان برن توش خفه میشن!
پیشنهاد میدم اگه میخواین تو اصفهان اینکار رو راه بندازین اولا به شیوه ی سلف سرویس باشه و ثانیا اگر از نظر شهرداری و اینا امکانش باشه کنار خیابون تو یه جای پر تردد باشه. و یا اینکه اگر ناچار شدین مغازه داشته باشین، ویترین رو بیارین پای در که مردم تو پیاده رو در حال گرفتن ساندویچ هاشون به شیوه سلف سرویس باشن. یه جایی مثل چهارباغ رو تصور کنید. یا همون زیر 33 پل که معمولا یه بستنی فروش اجاره اش میکنه. قطعا می ترکونه.

---

خط اول پستم رو اصلاح میکنم. من این شیوه سلف سرویس رو تو شاهین شهر دیدم. تو خود اصفهان تا حالا اصلا ندیدم(من اصفهان زندگی میکنم).

---

خط اول پستم رو اصلاح میکنم. من این شیوه سلف سرویس رو تو شاهین شهر دیدم. تو خود اصفهان تا حالا اصلا ندیدم(من اصفهان زندگی میکنم).

اینی که من میگم هم همینطوره. ویترینش رو آورده پای درب مغازه و یه جای پر رفت و آمد هم هست.مغازه اش هم کوچک هست.(اشکالی داره اگه آدرس فلافلی رو توی این تاپیک بیان کنیم؟)
راجب به این سلف سرویس یه کم بیشتر توضیح میدید؟

سلف سرویسش هم خیلی مختصر اما پرطرفدار بود. اصلا من خودم اون شب اصلا موافق فلافل نبودم. اما همسرم مصر شد. چرا؟ فقط بخاطر اینکه حالت سلف سرویس داشت. میدونید چطوری براتون تصویر سازی کنم؟ یه وسیله در نظر بگیرید به عرض 1 متر و طول 3 متر(یا حتی 2.5 متر). جلوش 6 تا مستطیل داشت که داخل هر کدوم یه سری چیزا بود: جعفری خورد شده، پیاز خورد شده، خیار شور، گوجه، کلم، ترشی و غیره. یه جای مربع مانند هم داشت که توش روغن در حال جوشیدن بود. زیرش هم یه شعله که با کپسول گاز تغذیه میشد بود. چرخدار هم بود که آخر شب راحت ببره خونشون.همین! یه تعداد نون باگت هم از قبل داخلش رو خالی کرده بودن و تو یه پلاستیک آماده بود.
روی هر کدوم از اون مستطیل های حاوی مخلفات تا نیمه سلفون کشیده بود و یه انبر کوچولو هم گذاشته بود و شدیدا تاکید میکرد با دست برندارین. با همین انبر بردارین.
اونوقت هر کس وامیستاد پای این ویترین و برا خودش ساندویچش رو از هر کدوم مواد که میخواست میگرفت. اصلا فکر نکنید به صرفه نیستا. مگه داخل نون باگت چقدر جا داره که کسی بخواد زیاد برداره؟! ضمن اینکه رو یه کاغذ هم نوشته بود لطفا حداکثر 4 تا فلافل بردارین!
چند نوع سس هم داشت. ولییییییییییییییییی یه ایراد کوچیک داشت که مثلا من خودم تا آخر کار فهمیدم، دلم میخواست ساندویچم رو بکوبم تو دیوار! آخه من از طعم های تند بدم میاد. تقریبا نیمی از افراد طعم های تند رو دوست ندارن. این آقا اصلا سس قرمز معمولی نداشت. سس هاش همش تند بود و به قول خودش در حد تیم ملی هم تندبود!
شما فرمودین میخواین تو اصفهان این کار رو راه بندازین. درسته؟ به شما قول میدم اگه تو یه جای پرتردد اینکار رو بکنید با همین ایده ها که عرض کردم خیلی میچرخه. چون اونجا هم حسابی طرفدار داشت. کلی دور و بر همین وسیله ی 3 متری شلوغ بود.
ولی دوستان اگه کسی یه شهر دیگه که این نوع ساندویچ رواصلا نمیشناسن بزنه خیلی میچرخه. بخصوص نیمه ی شرقی کشور. مثلامن خودم تا وقتی نیومده بودم اصفهان، اصلا نمیدونستم فلافل چیه. سس انبه به عمرم نخورده بودم. همین آویشن که اینجا تو تمام پیتزا فروشی ها چاشنی اصلی روی پیتزاست رو ما اصلا اونجا ندیده بودیم. همین ابتکارات کوچیک در حد یه ادویه و یه فکر نو گاهی فروش رو چند برابر میکنن. یا همین نون سنگگ که اون دوست عزیزمون گفتن از معروفترین نون های منطقه های ماست ولی تو غرب کشور که کمتر هست چقدر به کاسبی اون آقا رونق داده. پس اگه با یه سری آداب شهرهای دیگه آشنا بشیم خیلی کمکمون میکنه.

---

کلا من فکر میکنم اصلا سرمایه ی بالایی نمیخواد. اگر مشکل بهداشت و مغازه نداشته باشه، با یه میز که روش چندتا ظرف پلاستیکی کوچیک گذاشتن و یه تابه ی گود استیل بزرگ و یه شعله و یه کپسول هم میشه کار رو راه انداخت. واقعا غیر از اینه؟