خاطرات یک ادمین

[ahmad rezaee]

با کمال احترام به صحبت های دوستان من ایمان دارم که کیفیت زندگی و موفقیت ما به زاویه دیدی است که در درون خود از پدیده ها داریم .

برای ایرانی ، خارج از کشور یعنی مقدمات پیشرفت

برای شهرستانی ، رفتن به تهران ایده آل است

برای یک روستایی ، شهر یعنی مقدمه موفقیت

ما به توانائیهایمان ایمان کافی نداریم و نمی توانیم از شرایط موجود کمال استفاده را بکنیم .

همه می گویند ، ایران به جهت پیشرفت بهترین جای عالم است به شرطی که تمام امورمان را شرطی کنیم و خود را در قید و بند اصول موفقیت قرار دهیم .

می گویند - چینی ها- روس ها - بعضی از ایرانیها و بسیاری از مهاجران در آمریکا به درجات عالی می رسند ، اما بسیاری از خود آمریکائیها در حسرت خانه دار شدن می مانند .

علت در اینست که اینگونه افراد ( مهاجران ) یک اصل کلی برای خود ترسیم کرده اند : باید موفق شوند

هیچ راه دیگری نیست ، پل های پشت سر خراب شده و فقط باید موفق باشند ، به همین خاطر به تمام کارهایی که تاکنون فکر نمی کردند و کارهایی که خود را در شروع لایق آن نمی دانستند ،می پردازند .

من بسیاری از روستائیان را دیده ام که وقتی به شهر می آیند ، انگار به آمریکا مهاجرت کرده اند و با کمترین امکانات شروع می کنند و بی وقفه در مسیر موفقیت تلاش می کنند .

در کنار هزار و یک محدودیت ، هزاران فرصت است ، همه شما این را خوب می دانید که می توان پشت هر سدی ، دریاچه آبی پدید آورد ، فقط نمی دانم به قول آن دوست خارجی ، چرا ایرانیها نیمه خالی لیوان را همیشه می بینند .

البته من خودم هم استثنا نیستم و در بعضی از امور اول نق می زنم و آیه یاس می خوانم ولی به هر حال اگر ساختار اقتصادی کشور کاملاً درست شود ، بسیاری از همین افراد بازهم شکایت دارند که مسیری برای پیشرفت نیست و دست و پای ما بسته است ...........

من به این نقص به عنوان یک مسیر پیشرفت نگاه می کنم .

نقص مالیاتی= کنترل بهینه هزینه های تولید
نقص تولید = فرصت یک ایجاد محصول بدون رقیب
نقص کسب و کارهای سیستماتیک = ایجاد واحد اصولی و پیشتاز بازار بودن
نقص محصولات گارانتی دار= ایجاد شبکه محصولات گارانتی دار و اعتماد بازار و یا ایجاد شرکت گارنتی دهنده
نقص در دریافت و پرداخت ارزی = ایجاد شبکه های تسهیل کننده اعتبار
نقص تجارت بین الملل= ایجاد یک فرایند دوسویه از کشور ثالث و واردات محصول

نقص و نقص = زمینه پیشرفت



شعار نیست بلکه عدم بدبینی و تلاش مداوم و با کم ساختن است که هر کسی ر ا را موفق می کند .

---