مراسم عید نوروز سال 92

[فرهاد قربانی]

(03-24-2013 12:42 PM)سعید یوسفی نوشته شده توسط:  
مثل ماهی پر ویتامین

مثل سبزه پر از کلروفیل

مثل سمنو پر از قند

مثل سنبل پر ازرنگ

مثل سیب پر از خاصیت

و مثل سکه پر از قیمت هستم!

می‎دونم ریا میشه! ولی اینا خصوصیات شخصی بنده بود! فرستادم تا در جریان باشید.

سال نو مبارک

پس یه آلبوم خوراکی هستی میخوریمتا

[MARYAR]

دقت کردین :

یا مهمون نمیاد یا توی ۲۰دیقه ۱۰تا مهمون یورش میارن سمت خونه !

[MARYAR]

سال دیگه تابستون اگه هندونه و خربزه گیرتون اومد بخورین ولی تخمه هاشونو دور نریزین ، نگه دارین واسه آجیل عید ۹۳ …

[MARYAR]

خدایا !

تمامی آنچه برای سال جدید از تو میخواهم یک حساب بانکی چاق و چله است و یک هیکل باریک …

لطفا اینارو مثل سال قبل با هم اشتباه نگیر !

[MARYAR]

مراحل پذیرایی از مهمان در خانواده ما :

تعارف همراه اصرار فراوان !

قسم دادن مرده و زنده طرف مقابل !

توسل به زور بدین شرح که میوه یا غذای مورد نظر رو طی یک اقدام آکروباتیک به لبت نزدیک میکنن و میگن دیگه دهنی شد باید بخوری !

ایجاد حس ترحم در مهمان ، میگن "ینی تو فک میکنی ما بدبختیم که هیچی خونه ما نمیخوری ؟”

تیر خلاص : بخور حیفه ، اگه بمونه مجبوریم دور بندازیم

[MARYAR]

[color=#4B0082]به گزارش قدس انلاین در قدیم رسم حکومت زنان در نوروز، در دهکده بیمرغ، نزدیک گناباد (از توابع خراسان) از روز نهم فروردین تا روز سیزدهم، به مدت سه الی چهار روز، حکومت و اختیارات زندگی، به دست زنان می افتاد و در این مدت هیچ مردی حق نداشت از خانه خارج شود و اگر چنانچه مردی از این امر تخطی و سرپیچی می کرد، توسط زنان تنبیه می شد و در این ایام زنان تمام وسایل و مایحتاج را تهیه و زندگی را اداره می نمایند و علاوه بر آن از این موقعیت به دست آمده استفاده نموده و به بازی ها و ورزش ها و سرگرمی های گوناگون که در طی سال کمتر فرصت انجام آن ها را دارند می پردازند.


در طی این مدت، زنان اغلب روزها را در خارج از خانه می گذرانند، اسب سوار می شوند و می تازند و از روز سیزده به خانه های خویش برمی گردند و می شوند همان زن سر به زیر گذشته، و البته ذکر این نکته لازم است که زنان این دهکده در این روزها آنقدر حکومت و امر و نهی های خود را جدی می گیرند که واقعاً بیشتر اوقات، مردان جرأت نمی کنند از خانه خارج شوند و امور را به زن ها می سپارند![/color]


منابع:
1- میرنیا، سیدعلی. فرهنگ مردم، تهران: انتشارات پارسا، 1369.
2- شعبانی، رضا. آداب و رسوم نوروز، تهران: انتشارات بین المللی الهدی، 1379.
3- برومند سعید، جواد. نوروز جمشید، تهران: انتشارات توس، 1377.

[فرهاد قربانی]

(03-24-2013 08:40 PM)m_sh نوشته شده توسط:  خدایا !

تمامی آنچه برای سال جدید از تو میخواهم یک حساب بانکی چاق و چله است و یک هیکل باریک …

لطفا اینارو مثل سال قبل با هم اشتباه نگیر !

[MARYAR]

سال نومی شود.زمین نفسی دوباره می کشد.برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند می زند
و پرنده های خسته بر می گردند و دراین رویش سبز دوباره...من...تو...ما...
کجا ایستاده اییم.سهم ما چیست؟..نقش ما چیست؟...پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟...
زمین سلامت می کنیم و ابرها درودتان باد و
چون همیشه امیدوار وسال نومبارک...

[MARYAR]

آیا می دانستید که گاهی به هم می رسیم و می گوییم 120 سال زنده باشی یعنی چه و از کجا آمده؟
برای چه نمی گوییم 150 یا 100 سال یا ...

در ایران و در زمان ماقبل هجوم اعراب به ایران سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه هر 4 سال یکروز اضافه کنند (که البته اضافه هم میکردند) هر 120 سال یک ماه را جشن می گرفتند و کل ایران این جشن برپا بود و برای این که بعضی ها ممکن بود یکبار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند به همین دلیل دیدن این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کسی برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنتی بی نهایت زیبا درآمد. که وقتی به هم می رسیدند بگویند 120 سال زنده باشی

[مهدی گل محمدی]

عجب رسمیه ، رسم زمونه...!!

خونه‌ مون عیدا ، پر از مهمونه...!!

می‌رن مهمونا ، از اونا فقط ...!! آشغال میوه ، به جا می‌مونه...!!

کجاست اون کیوی...؟؟!!

چی شد نارنگی...؟؟!!

کجا رفت اون موز....!! خدا می‌ دونه...!!