چرا میلیاردر؟

[jahanagahi]

چی باعث شد بزرگ فکر کنید؟
از بچگی بزرگ فکر میکردم. استخدام اداره شدم . از همان روز اول رئیس اداره - معاون مدیر کل و سرپرست بهزیستی شرق تهران بودم.به مادیات فکر نمیکردم و ارزش پول را هم نمی دانستم.بعد متوجه شدم که خانواده نیازهائی دارد که من باید تامین کنم.از اداره آمدم بیرون و شروع بکار آزاد کردم. چند بار راه را اشتباه رفتم تا اینکه در 45 سالگی از نظر مالی شدم صفر.
چرا خواستید میلیاردر بشید؟

برای اینکه حس کردم باید از نظر مالی مشکل نداشته باشم .در 45 سالگی اهدافم را نوشتم و بقیه قضایا . با ایمان کامل و باور زیاد. اهدافم را پس از رسیدن یکی یکی خط زدم.از مسر رسیدن به اهدافم بیشتر لذت می بردم.وقتی به یک هدف می رسیدم هدف بعدی شروع می شد.ایمان و باور و شکستن دیوار ذهنی می تواند ما را به همه اهدافمان برساند.شما جوان هستید و وقت زیادی در اختیارتان است . اهداف بزرگ را انتخاب کنید و بسوی آن بتازید.از مسیر رسیدن به هدفهایتان لذت ببرید.

[pulaki]

آقا كوروش تعبير جالبي داشت از زندگي كارمندي نمونه بارزش پدر خود من بعد از 29 سال خدمت يكسال مانده به باز نشستگيش عمرشو داد به شما البته مرگ حقه و سراغ همه ما مياد دير و زود داره ولي سوخت و سوز نداره و بقول شاعر
چوآهنگ رفتن كند جان پاك/چه برتخت مردن چه برروي خاك
اما بحث بر سر اينست كه چرا از لحظه لحظه هاي عمرمان كه امانتيست از سوي خدا حداكثر استفاده را نكنيم ودلمان را به دوران بازنشستگي خوش كنيم كه قسمتمان بشود يا نشود از خدا پنهان نيست از شما چه پنهان خود من هم بعد از دوازده سال كار كارمندي كاملاتكيده شده ام در35 سالگي موهايم سرم سفيد شده و هركس مرا ميبيند ميپرسد حاج آقا به سلامتي كي بازنشسته ميشيد؟! حقوقش بد نيست اما ارزش اينهمه جان كندن را ندارد
من به اين خاطر در اين انجمن عضو شده ام كه به سرنوشت پدرم دچار نشوم آزاد زندگي كنم و آزاد بميرم و به اين دليل ميخواهم ميلياردر بشوم كه دوتا پسر مثل دسته گلم بعد از من مجبور نباشند كه بواسطه نداشتن پشتوانه مالي براي ديگران كار بكنند و حسرت زندگي شيرين همسن و سالان مرفه خودرا بخورند

[کوروش]

مهتاب خانم بهتون تبریک میگم
کارتون خیلی درست بود .انتخابتون بی نهایت درست بود.شما حالا بیشتر میتونید حس منو درک کنید که بیرون زدن ازکارمندی یعنی چی.
بنظر من چند تا مساله هست که نشوندهنده این حسه و کسانی که اونو دارند باید بتونند ازش استفاده کنند و راهشونو پیدا کنند:
یک اینکه شما در محل کار کارمندیتون راضی نیستید .یعنی صبح که میخواید برید انگار با چوب و چماق باید شما رو بیدار کنند(من خودم بدون استثنا با فحش از خونه میزدم بیرون.کاراشتباهی بود ولی حسم بود و حسم اشتباه نمیکرد .راضی نبود و فحش میداد.شاید حدود ساعت 11صبح تو محل کارم خندم میگرفت و میگفتم دیگه اینکارو نمیکنم ولی بازم صبح اینکارو میکردم)
دو اینکه شما شبی که فرداش میخواید برید سرکار کارمندی انگار روز مرگتونه یا میخوان شا رو سر ببرن (البته این حس حدودای ساعت یک بعد ظهر در من محو میشد چون نزدیک تمام شدن این دوره سخت بود اما باز شب این حس بود)
سه اینکه وقتی شما در همون وضعیت کارمندی تو خیابون دارید رد میشید و مثلا یه مرسدس مدل بالا کوپه نقره ای رنگ می بینید نخوره تو پرتون و تو دلتون فحش ندید و بگید دمش گرم(بنظر من کسی که فحش میده خودش رو جای اونطرف حتی در ذهنش نمیتونه بزاره چه برسه در واقعیت .چون اونطوری میدونه خودشم فحش میخوره.اصل کوچه بازاری ای هست اما حقیقته و خیلی از اصول از کوچه و بازار به ما میرسه)
چهار اینکه شما هیچوقت افتخار نمیکنید که کارمند فلان جا هستید.چرا که معمولا کسانی که از محل کارشون تعریف میکنند و دایم از کارهاشون د ر جمع خانواده یا جاهای دیگه میگن یعنی اینکه راضی هستن ویه جورایی احساس غرور میکنند
پنج اینکه شما قدرتی دارید بنام توکل به خدا که عمرا عمرا عمرا یه کارمند چنین چیزی رو داشته باشه. ببخشید قضاوت میکنم ولی هر کارمندی میگه من توکل دارم دروغ میگه.شما توکل داری ؟ خب به چی تکیه میکنی ؟ به حقوق سربرجت ؟ به خواسته های عمل نشده ت؟ به ارزوهای بلند و بی وسیله ت؟
بنظر من اینها از مهمترین نشانه هایی هستند که یه کارمند میتونه متوجه بشه راه رو اشتباه اومده و باید مسیرشو عوض کنه وگرنه بزودی مریض میشه و مشخص نیس چه اینده ای داشته باشه.
پیروز باشید

[jahanagahi]

ضمن تسلیت به آقای رضای عزیز و بوسیدن پیشانی دو پسر دسته گل ایشان.
خواهش میکنم مطلبی را که در پست بالا نوشتم مجددا به دقت مطالعه فرمائید.
رسیدن به اهداف راز است و این انجمن بازگو کننده راههای رسیدن به این راز. مطلب هر عزیزی را به ذقت مطالعه کرده و تجزیه و تحلیل کنید.جملات مثبت روزانه فراموش نشود.

[کوروش]

ضمن تسلیت به شما دوست عزیز
همینکه شما این انجمن رو پیدا کردید معنیش اینه که راضی نیستید و دنبال یه چیز دیگه ای هستید.خیلیا البته میگن مادنبال ارزوهامون هستیم ولی حتی زحمت یه سرچ مطلب یا نوشته یا پیدا کردن یه انجمن یا هرچیز دیگه ای رو بخودشون نمیدن.انگار همه چیز براشون در حال انجماده.اینم که فرمودید کاملا درسته.وضع بدتر در کارمندی اینه که شما حتی تفریحاتتو بزاری برای اون دوره . همکار بغل دستی من در جنوب ایران حدود23سال سابقه کار داشت.ماشالله بخاطر زمین و سهمیه هایی که قبلا شامل مناطق سخت میشد وضعش میلیاردی بود.خودشم میگفت شکر خدا.من بهش میگفتم دوست من برو حال کن لااقل پول که داری مرخصی هم که قد عمر نوح طلبکاری از بس نرفتی مرخصی کارتم که حساسیت نداره میتونی مثلا دوماه بزنی بری مرخصی.برو اقا برو حالشو ببر. میدونین چی میگفت؟ میگفت بزار یه 7سال دیگه بازنشست میشم یه جیپ میخرم(اینا دقیقا کلام اون اقاست بخدا) میرم باهاش جاده دوهزار. همین و همین. و من همینطور متحیر که اقا جان من اینجا چکار میکنم و چرا این اقا باید بشه میز بغلی من و همکار من.نه این اقا بقیه هم همین بودن مینشستن دور هم هی از موفقیتهای بازار و فرصتهایی کهدیگران دارند حرف میزدند .بعد هم میشد پایان وقت اداری و همه به سوی زندگی عادی قبلی و من همچنان متحیر.خلاصه بدتر از کارمندی انتظار کشیدن برای بازنشستگیه .چرا که شما عمر رو میخای زودتر تمام شه که به اون برسی .
شما هم قطعا میتونید از این سیستم کناربکشید البته یه خرده باید مراقب باشید و اول جای پا رو جای دیگه سفت کنید بعد. البته قابل ذکره که من خودم زمانی که از بانک استعفا دادم تو دوره نامزدیم بودم. اما یه چیزی رو داشتم که خیلیها نداشتن و اونم همراهی خانم عزیزم بود که باید اینجا تشکر ویژه کنم از ایشون. همسری که هنوز پای این ایده ها وایساده و میگه برو جلو و خودشم عامل اصلیه این برنامه هاست. همسر من بعد استعفا از بانک حتی به خونوادش نگفت این مطلب رو و همه فکر میکردن که من هنوز بانکم.حتی کیفمو برمیداشتم و میزدم بیرون صبح از خونه تا همه فکر کنن که من هنوز بانکم تا اینکه برای جنوب اقدام کردم و در واقع دوماه طول کشید بینش و کاملا بیکار بودم. حالا وضعیت شما یه مقدار به خاطر بجه های عزیزت فرق داره . ولی بازم خیلی کارا میشه کرد. شما کافیه یه ایده داشته باشید و اونو پرورش بدید بقیه ش ردیفه و به خوبی پیش میره.
امیدوارم موفق باشید

[کامیار کاظمی]

یکی از عوامل پیشرفت آدم ها این است که از وضعیت موجود خود راضی نیستند اما متاسفانه اکثر افراد اگر در وضعیتی نامناسب نیز باشند، باز سعی میکنند تا عادت کنند و این عادت است که همه زندگی را برای یک عمر خراب خواهد کرد.
عادت به وضع موجود، عادت به آب باریکه، عادت به زندگی بدون خطر ...

کوروش به نکته بسیار خوبی اشاره کردند، و بشدت متوجه احساس شما میشوم.البته از همان تاریخی که از کارمندی استعفا دادم شرایط بسیار سختی داشتم و هنوز هم در حال مبارزه با همه هستم و اگر همراهی همان یک نفر نبود! من هم اکنون به فکر عیدی شب عید بودم نه به دنبال یک ایده جدیدتر و اثبات توانایی هایم!
برای من ایمان همان یک نفر به من کافی بود تا در برابر همه بایستم چون سال هاست که دو نفری ایستاده ایم و مبارزه کردن را خوب یاد گرفته ایم!

[3ObHaN]

در 16 سالگی اهدافم را نوشتم و بقیه قضایا . با ایمان کامل و باور زیاد. اهدافم را پس از رسیدن یکی یکی خط زدم.از مسر رسیدن به اهدافم بیشتر لذت می بردم.وقتی به یک هدف می رسیدم هدف بعدی شروع می شد.ایمان و باور و شکستن دیوار ذهنی می تواند ما را به همه اهدافمان برساند.

[MARYAR]

آقاي پولكي منظورم از قانون كشور من = قوانينيه كه داخل كشور مريم تصويب شده (درون خودم، باورهام)

[مهدی گل محمدی]

من دقیقا از اون روزی تصمیم گرفتم میلیاردر بشم.که دیدم یه مشت نزول خور راست راست دارن جلو چشمام راه میرنو خون مردم میکنن تو شیشه.
البته اصل ماجرا از زمانی شروع شد که بنده عاشق شدم.(اون عشق منظورم نیست).
عاشق جیگرم شدم(پیشی مو میگم جنسیس نازنینم)
از اون موقع تصمیم گرفتم که باید یروزی(که دیگه خیلی نزدیکه)اونو بخرم.
که بعدش به طور اتفاقی اومدم اینجا و یه انرژی مضاعف گرفتم و عزمم رو جزم کردم که میلیاردر بشم
گفتم منم باید میلیاردر بشم ولی نه بهر قیمتی بلکه به هر زحمتی

[arash67]

سخنان آقا کوروش واقعا خواندنیه مشکل اکثر آدما اینه که از تغییر میترسن یعنی دوست دارن همیشه زندگیشون ثابت باشه
منم یه مدت تو جمعهای کارمندی بودم بین این کارمندا آدمایی پیدا میشن که واقعا کاریند و افسوس که زحمتشان را در راه درست خرج نمی کنند.