مشاور من باش!

[محسن قلي زاده]

براي مسئله سوم آقاي كاميار عزيز به نظرم ميتونه به صورتي كه ميگم حلش كنه:
- وظيفه فرد مشكل ساز رو عوض كنه ولي جوري اين كارو كنه كه ناراحت نشه، مثلاً بگه: آقاي فلاني جوونه ميخوام محكش بزنم ببينم چيكارست، شما كه با تجربه اي و الحمدلله فعاليتت تو همه كارا خوبه بچسب به كار x، بذار آقاي جوون كار الانه تورو انجام بده تازه اينكار خيلي وقت و سختي داره، بهتره شما راحت تر كار كنين.
- جلسات كاري بذاره كه توش افراد غريبه هم هستن و كاري كنه كه اون افراد غريبه اظهار نظر كنن و در مورد نظراتشون جواب بخوان از افرادي كه كار رو آسون ميگيرن، اينكار باعث ميشه افراد محيط رو بشناسن و بدونن كه قراره كار كنن اينجا نه استراحت و بازي!
- سعي كنه به همه بفهمونه كه اين يه كار بزرگه كه بايد هدف مشترك باشه و افراد در راستاي هدف مشترك هركاري از دستشون برمياد بكنن و نبايد اعتبار شركت رو پايين بيارن چون اينكار ادامه خواهد داشت و تو كارهاي بزرگتر به هر كس وظايف و پستهاي بهتري داده ميشه كه هم قدرت عمل شخصي داشته باشن هم يكي از پايه هاي شركت ميشن كه ميتونن تو همه چيز نظر عملي بدن.
- فضا رو طوري بسازه (به كمك افراد غريبه)، كه اشخاص مشكل ساز از ناحيه آشناها و فاميل ها هم تحت فشار قرار بگيرن: يعني جوري بشه كه همه محيط رو پويا بدونن و خود بخود فرد مشكل ساز متوجه ميشه كه يا بايد بره بيرون تا بين فاميل هايش هم ضايع نشه يا بايد درست كار كنه.