کافه گپ میلیاردرها

[M3HDI]

(05-06-2013 01:55 PM)matarodi نوشته شده توسط:  امروز صبح زود یه سری کار داشتم رفتم بیمارستان رضوی مشهد

از سالن دور و درازی که می گذشتم چند خانواده رو دیدم که با بچه هاشون از روستا اومده بودن ( از چهره ها مشخص بود ) و هر کدومشون روی یه کاناپه مانندی خواب بودند 5 نفر بودند دوتا خانم یه بچه 10 تا 12 ساله و یه کوچولوی ناز که روی دو دست باز شده باباش که روی کاناپه خوابیده بود خواب بود و می خواست بیفته ، خیلی دلم سوخت.می خواستم عکس بگیرم ولی فکر کردم که کاردرستی شاید نباشه و نگرفتم و رفتم دنبال کارم.....
دیشب لااقل هر چه خودم نتونستم راحت بخوابم ولی اینها چطوری و با چه مشقتی خوابیدن و کجا خوابیدن و ..... (الان توی دلم گریه می کنم و خیلی غصه می خورم) تازه این که خیلی بد نیست و من هنوز بدها رو ندیدم
بیشتر وقتا که توی خیابونها راه می رم و برخی مشکلات جامعه و .... رو می بینم به خدا می گم خدایا منو سر راه اینطور افراد قرار نده تا نبینم چون.....

این توی دلم مونده بود با خودم فکر کردم به کی بگم، دیدم به بچه های انجمن بگم بهتره به همین خاطر اینجا نوشتم، ببخشید ها

سلام محمد جان

استاد راست میگفت افکار در کائنات پخش میشن !

من دیروز میخواستم ، یه تایپیک بزنم با نام روزمره گی یا خاطرات بازاریابی !

اما دست نگه داشتم ، شاید هم این کار رو کردم

****
دیروز رفته بودم به یه اداره نظامی

یه خانم با سن حدود 45 سال هم مثل من منتظر بود تا کارمند بخش مربوطه بیاد

سر صحبت رو باهاشون باز کردم ، تا کمی اطلاعات از محیط بگیرم

گفت که گویا شوهرش چندین ماه سابقه حضور در جنگ (خط مقدم ) رو داشته و یه کارت ایثارگری هم داره (البته وظیفه بودن)
منتهی الان خیلی به مشقت دارن زندگی میکنن و از پس مخارج هم بر نمیان
بعد این همه سال اومده بود ببینه با این کارت امتیازی هم بهشون تعلق میگیره یا نه
حتی شنیده بود ، وام میدن و شاید بیمه شون هم کردند (چهره شکست خورده ای داشت، ولی امیدوار اومده بود که دست پر برمیگرده! )

کارمند بخش مربوطه وارد مرکز شد و چون ایشون خانم بودن من 10 دقیقه بعد وارد دفتر شدم تا صحبتهاشون رو قبلش کرده باشن

کارمند پس از چند بار چک کردن سیستم ، اینطور گفت که شما حقوق بگیر نیستید

انشاالله پسرتون خواست بره سربازی میتونید از قانون معافیت استفاده کنید

زن با چهره ای نگران پرسید ، الان چی ؟
: هیچی ، عرض کردم
:شنیدم بیمه میکنن!
:کی گفته؟! اینا حرفهای خانمهاییکه دور هم جمع میشن یا زاده خیالات شماست!

در همین حین که به صحبتهای ردو بدل شده اینان گوش میکردم و تاثر زن را میدیم

ناگهان صدای بلند ترانه ای، از ماشین های عبوری، از پنجره پشت سر به گوش رسید

دو اتفاق در یک آن و یک لحظه و یک مکان !

آن زن با دیدگانی متاثر رفت و البته آن صدا هم دور شد ،ولی درسی که برایم بود این بود که

آن ترانه صرفا یک خوشحالی پوچ است و نه بیشتر که ممکن هر کسی به آن دچار باشد

(خوشحالی عیب نیست ، بسیار هم خوب است اما واقعیت چیز دیگریست

واقعیت دردمندی و ناتوانی آن زن بود که نمی دانست در آن لحظه به صدای ترانه بسیار بلند ماشین عبوری فکر کند یا دردمندی و مخارج سنگین زندگی

درسی که گرفتم این بود که اگر هم خواستم خوش باشم و خوشی کنم ،لااقل طوری رفتار نکنم که گویی درد بقیه به خودشان مربوط است !

سخت است دیدن درد دیگران و نادیده گرفتن آن