یک سفر و تعطیلی انجمن

[مهدی گل محمدی]

ممنونم از مریم خانم گل که چندین بار اس ام اس داد ولی من باورم نمیشد که راست میگه و کلا دیگه قصد داشتم باهاشون صحبت نکنم(واقعا ازتون عذر خواهی میکنم)حالا که اومدم دیدم همه چی عین واقعیته!!!!!!!!!!

شوک عجیبی بود.....
به نظر من واقعا باید این شوک ایجاد میشد.....تا بیشتر قدر یکدیگه رو بدونیم.....
یاد اون لحظه ای افتادم که آدم ی دفعه برمیگرده به روی دنیا و میبینه که هیچ پشتوانه ای نداره اونوقت خیلی دلش میگیره و یه گوشه کز میکنه....البته خدا پشتوانه هممون هست و منکر این موضوع نیستم ولی بعد از خدا داشتن دوستان خوب حکم فرشته رو دارند که نبودشون باعث ناراحتی و از دست دادن دلگرمی میشه......

امروز کلا تو خودم بودم و یه گوشه از اتاقم کز کرده بودم....
هی میخواستم بیام انجمن ولی چون قول خداحافظی داده بودم و عهد بسته بودم که تا یکی از این دو عزیز خبر نرفتن ندن نمیام،نیومدم......و وقتی مریم خانم اس داد.....سریع پریدم پشت کامپیوتر.......

الانم در حال نوشتن اشک از چشمام جاریه..... و این اشک رو خیلی مبارک میدونم چون اشک شوق هستش و اشک پر از انرژی که نشون میده که همه دوستانم در کنار من و برای من هستند......

همیشه و همه جا این جمله جار زدم که تولد زندگی من و تغییر بعد روحی و جسمی من و بلوغ زندگی من از این انجمن بوده و خواهد بود.....

کامیار عزیز،عمو هوشنگ نازنین و آبجی مریم گل.....

از همین جا دستان مهربان و زحمت کشتون رو میبوسم و قامتم رو خم میکنم به نشانه ی تعظیم در مقابل این ابر مردانگی و تلاش و جاودانگی......

باشد روزی که بتونم تمام این محبت و خوبی هایی رو که در حق من و سایر دوستانم کردید که بدون هیچ چشم داشتی بوده رو جبران کنم......

تنها گنجی که جستجو کردن آن به زحمتش می ارزد دوست واقعیست و شما عزیزان بهترین گنجی هستید.

یاحق

همچنان چشم به چشمان تو دارم ای دوست

گوشه چشمی بنما بر دل زارم ای دوست

هر شبم نقش تو ماه شب چشمان منست

روزها در شب هجرت بشمارم ای دوست