مشاوره با دوستان انجمن

[Zahra_2015]

سلام بر دوست عزیز انجمن.
همه قبول داریم که یه اصلی توی زندگی همه ادما هست که هرگز نباید فراموش بشه. اصلی که تضمین موفقیت ادماست: « اگه علاقه ای در میان نباشه موفقیت هم حاصل نمی شه.»
اما صرفا می خوام یادمون بیفته تعریفمون رو از علاقه یه بار بازنگری کنیم. گاهی علاقه توی "هدف" خودش رو نشون می ده و بقیه اش صرفا میشه انتخاب ابزار... وقتی من می خوام کوهی رو از سر راهم بردارم صرفا انتخاب درست ابزار مهمه نه اینکه لذت استفاده از اون ابزار... لذا سبک و سنگین و مشورت خواهم کرد که ایا این وسیله برای رسیدن به آن مناسبه یا از ابزار بهتری هم میشه استفاده کرد...
حتی اینجاست که قدرت خلاقیت در ادم بالا میره: وقتی "میخوای" یه حجم آب رو به یه تشنه در حال مرگ برسونی، ناخوداگاه هر چیزی که دم دستت بیاد می تونه با خلاقیت تو نقش همون ظرف حمل آب رو بازی کنه... از هر ابزاری بهترین استفاده رو خواهی کرد...

در واقع بیشتر می خوام این رو تاکید کنم توی زندگی هدفه که مهمه، نه مسیر. بیشتر سوالاتی که در ذهنمون از "علاقه" به ابزار ایجاد میشه، واسه اینه که به هدفه خیلی نپرداختیم... هدف نداشتن یه جور تردید و نگرانی برامون همیشه داره، که توی مسیری می ریم و باز هی فکر میکنیم ایا درست بوده؟ اگه اون یکی رو رفته بودم چی؟ و گاهی هم از این شاخه به اون شاخه رفتن های بی بازده رو بهمراه خواهد داشت...

راستش یه تجربه جالب برای خودم وجود داشت در نوجوانی بخاطر نگاه ابزار محور -نه هدف محور- و بخاطر وسعت دید کمی که داشتم در بین دو مسیر انتخاب، برام قطعی شده بود که مسیر یک لذت بخش تره و مسیر دو لذتش کمتره. غافل از اینکه اونجایی که من ایستاده بود فقط اوایل راه معلوم بود. لذا من با یک میدان دید کوچیک فقط قسمت کوتاهی از راه رو میدیدم....
جالب اینکه بنا به شرایطی مسیر دو رو انتخاب کردم. و وقتی واردش شدم و هنوز هم وقتی پیش میرم از زیبایی هاش گاهی شگفت زده می شم!!

بعد ها فکر کردم باید هدف برای خودم تعریف کنم، و امروز وقتی هدف مند فکر میکنم می بینم هر دوی اون مسیرها و چه بسا ده ها مسیر دیگه که من رو به هدف می رسونه، چقدر می تونسته لذت بخش باشه، چرا، چون صرفا هدفمه برام بسیار لذت بخشه!!

اینجاست که به جمله همیشگی پدرم اعتقاد واقعی پیدا میکنم، توی هر زمینه ای اگر وارد بشی و بهش دل بدی موفقی!! این یه استراتژی کلیه، و وقتی دیدگاهت این باشه فرقی نداره راهت چیه...
مهم اینه سعی کنی با تلاش و پشتکار توی راهت بهترینِ خودت رو نشون بدی.
موفق بودن در یک کار (معیار موفقیت رو رسیدن به اهداف استراتژیک زندگی تعریف کنیم) حس بسیار خوبیه که بعد از تلاش واقعی ایجاد میشه. در واقع عشق به هدف، عشق به اون کار رو با خودش میاره...

خب دوست عزیز اینا بدیهیاته و حتما خودت می دونی... من در حدی نیستم که کسی رو راهنمایی کنم، صرفا برای مرور مجدد این بار از زبان شخصی که عاشق ادبیات و حقوق و اقتصاد بود، (علوم انسانی) و اما از دنیای مهندسی و کار کارخونه سر در اورد عرض کردم. امروز این شخص عاشق رشته ایه که خونده، تا حالا همه گیت هایی که توی زندگیش تعریف کرده رو نسبتا توی زمان خودش پاس کرده، عشق به هدف و تلاش هر روزه ی برای شناخت موضوعات جدید، جذابیت کار رو براش دو چندان میکنه...

پیشنهادم به عنوان یه خواهر برای شما اینه که هدفت رو شفاف از زندگیت مشخص کنی، حالا وقتی هدف دار نگاه کنی، Road Map بذار، یکسری گیت توی زندگیت تعریف کن، نقاط کلیدی بچین که در هر دوره از زندگی بهت هینت بده که تو چقدر به هدف نزدیک شدی و آیا عملکردت مناسب بوده یا نه... یه سازمان موفق باید برنامه استراتژیک مشخصی داشته باشه، و این موضوع به انسان هم تعمیم پیدا میکنه.

سپس می تونی در مورد اینکه کدوم ابزار شما رو به هدف نزدیک تر میکنه مشورت بگیری...
ببخش پر حرفی کردم، الان داشتم به این فکر می کردم که با دید هدفمند، چگونه دانش مدیریت استراتژیک ناخوداگاه یکی از ابزارهای امروزِ من در رسیدن به موفقیتِ فردا شده!!

با ارزوی بهترین ها.