تقدير؟ سرنوشت؟ شانس؟ يا تمركز ذهني؟ يا... ؟؟؟

[بابایی]

تو دوستای من در دبیرستان از همین افراد وجود داشتند. من الان حدود 40 سالمه...
یکیشون فقط سال آخر درس خوند بازم مثل ما نخوند... رتبه 500 آورد ... ما که 1600 آوردیم اصلا دانشگاه قبول نشدیم... حالا اون یک از نخبگان مدیریت تکنولوژی در کشور است... همیشه میخندید و همیشه مثبت بود... رای امتحان فوق لیسانس اون بهم پیشنهاد داد برم کلاس کنگ فو .. حتی لباسش رو هم بهم داد خودش به خط 4 رسیده بود ... او داشت میرفت خارج ... خیلی جاله بورسیه هم گرفته بود بره در حالیکه اصلا دو سال بود بورسیه قطع شده بود... من بهش میگفتم نمیتونم هم کلاس ورزشی برم هم درس بخونم برای فوق... اون میگفت میشه... خلاصه ما بعد از دو سه ماه کلاس ورزشی رو کنار گذاشتیم و هنوز لیسانسیم...
من میگم نگرش مثت خیلی مهمه ... من هم خیلی مثبتم ولی فکر میکنم هنوز جای کار زیاد دارم چون دائم برای من موانع مسخره پیش می آد... مثلا یک بار دیگه که فوق لیسانس امتحان دادم و رتبه سیصد رو آوردم باید قاعدتا اسم من تو روزنامه در می اومد اما نیومد... بعد از دو ماه کارنامه اومد در خونمون دیدم نوشته تو رشته دوم قبول شدم... خیلی مسخره است... شاید قدرت نگرش مثبت من به اندازه کافی نبوده که جلوی اشتباهات مسوولان کنکور رو بگیره...

بگذریم: به نظرم شانس در واقع با نیروی نگرش مثبت و "قصد" جذب میشه والا همه خوش شانس اند...