آموزش تجارت در سه گام

[ahmad rezaee]

شکست و بن بست که پایان راه نیست

نمیدانم برایتان اتفاق افتاده مصمم باشی وبا برنامه ومسیری را انتخاب کنی وبخواهی دریک زمان تعریف شده به هدف برسی وپس از تلاش ها وزحمات زیاد وبکارگیری همه امکانات محدود خود درنهایت که انتظار داری آخرین کوچه که وارد شدی به مسیر هدف خواهی رسید درکمال ناباوری با یک کوچه بن بست روبرو شوی واحساس یاس وناامیدی کنی که دیگر سوخت وانرژی لازم برای برگشت ویافتن مسیر صحیح را نداری.دراین موقع باز مایل به ریسک وادامه راه هستی؟

[b]نمیدانم به کوه نوردی رفتین وکوله باری وکفشی ووسایلی محدود ازامکانات موجودت تهیه میکنی وبه کوه میروی وکسانی را میبینی که نه تنها تجهیزات کامل دارند وکفش های کوه گران قیمت وابزار کوه نوردی کامل وخوراک ونوشیدنی وکلاه کوه وکرم ضد آفتاب زده وحتی چند نفر نیز اورا همراهی میکنند ودربسیاری از مسیرها کوله پشتی اورا حمل میکنند وشما هم با انگیزه وهدفدار به صعودت ادامه میدهی وپس از طی مسیر طولانی ونفس گیر دریکی از مهمترین گذرگاهها که خود احساس ضعف وتردید هم میکنی بیکباره بند کوله پشتی کهنه ات نیز پاره میشود وکفش کوهت نیز از کف سوراخ با خود میگویی ای خدا تو این بلا را سرمن میاری که من صعودی موفق نداشته باشم! وعرق سردی برپیشانی شما مینشیند.دراین موقع چه تصمیمی میگیرید؟

کار وفعالیتهای تجاری نیز چنین است وهستند کسانی که با سرمایه پدر وبا پشتوانه او گام درمسیر تجارت میگذارند وآنها برطبق نقشه راهی که پدرریخته به راحتی وبا جسارت به راهش ادامه میدهد هرچند تجربه سختی است ومقابله با خطرات رانداردوبارها اشتباه میکند وخسارت میبیند ولی با حمایت بی رویه وتمام وکمال ثروت پدری حتی از این اشتباهات وخسارت ها تجربه ایی نیز نمی اندوزد ومشاوره ایی نیز نمی پذیرد وبا افتخار واقتدار برنقاط ضعف خود سرپوش گذاشته وخود راموفق وتاجر مینامد وکوچکترین ناراحتی واسترسی را لمس نمیکند.

نمیدانم با دستان خالی وبی پشتوانه تاحال کار وفعالیت تجاری بزرگ را شروع کرده ایید آنگونه که نه تنها مسیر راه را باید خود انتخاب وتجربه کنی وهمه کسانی که قبل از شما درآن مسیر فعالیت میکنند به شما بمانندیک ناشناس وضعیف وبی تجربه ورقیب مینگرندو نه تنها دست دوستی باشما نمیدهند وچون میدانند حامی در آن مسیر نداری هرروز وهرلحظه بی رحمانه سنگی به پیش پای شما میاندازند وبا شما برخورد میکنند.

شماباید سرمایه را بدست آوری واعتباری کسب کنی وبرای ایجاد بستر وفعالیت هیچ سرمایه ایی نداری ونه پدری که حامی توباشد ونه خانواده ایی که پایگاهی هرچند خود نیز از حمایت وحامی گرفتن بیزاری وغیرت وشهامت بالایی داری ومیگویی باید انسان روی پای خود بایستد وخود ریشه ایجاد کند وریشه دارباشد نه از غیر وآن موقع است که میتواند با اطمینان بگوید روزی درخت ریشه دار وقوی خواهم شد وپر از میوه که همه بتوانند از آن بهره ببرند واز سود رساندن وبهره دادن لذت میبری از سوئ استفاده کردن وتکیه دادن بیزاری.

ولی دراین را ه همچون بچه صغیر ویتیمی میمانی که درمسیر راه چه رقبا وچه دوستان وچه خانواده خود نیز همیشه درمسیری که انتخاب کردی وشب وروز تلاش میکنی وامیدواری که به اهداف خود دست خواهی یافت دروجودت تردید وشک ایجاد میکنند وموفقیت هایت را نمیبینند وشکستهایت را بزرگ کرده وسرکوفت برتو میزنند که این مسیر مسیری نیست که توبتوانی بپیمایی وتوناچاری غم ها را خود به تنهایی بخوری وشادیها را به آنها هدیه دهی تا شاید سکوت کنند وحداقل آنها نیز مانعی دراین مسیرت نباشند.

مشکلات وموانع فعالیت شما آنقدر بزرگ وسنگین است که هیچ وقت خطر شکست وورشکستکی سایه خودرا از روی آسمان تو کنار نمیکشد وگرگ های درنده همیشه بدنبالت هستند ومنتظر ومیدانند چون زمین بخوری حامی نداری وخوراک آنها خواهی شد.

به خانواده احساس مسئولیت بالا داری وهمه تلاش وموفقیت را برای آنها میخواهی ودربدترین شرایط وبدترین روزها اندکی حتی کوچک از غم وغصه هایت را به آنها منتقل نمیکنی ومیگویی آنها باید آرامش داشته باشند وزندگی خوب وشاید خانواده ات از بهترین وثروتمندترین افراد نیز آرامش بیشتر دارند که چون کوهی استوار کوچکترین غم ونگرانی را خود مانعی وبجان میخری وبه آنها منتقل نمیکنی.

غم ها ودردهایت واسترس هایت بارشد فعالیتهایت بزرگتر میشود بطوری که برخی از دوستان ونزدیکان ات هرچند منتقل نمیکنی ولی از نگاه وچشمانت میخوانند وبرخی دوست دارند دست تورا بگیرند وهمراهی کنند ولی تو کلید موفقیت ونتیجه دادن تلاشهایت را دراستقلال واستقامت وتلاش وتحمل مشقات میدانی.

نمیدانم فشاری که از این تلاش ها وریسک ها وموفقیت ها برقلب ووجودت وارد میشود را سنجیدی شاید قلب چنین انسانهایی که خود بسیار افراد خیر ونیک رفتار وملایمی هستند ودردوستی پایدارتبدیل به فولاد میشود که بسیاری از مردم عادی وحتی کارمندان با کوچکترین فشار سکته میکنند ولی اینها تحمل کرده وبه مسیرشان ادامه میدهند.

بارها دیدید که موفقیت وهدف را در چند قدمی خود میبینند وشاید اگر دستی آنها را حمایت میکرد ویا خود از دست دوستان برای صعود میگرفتند قله را فتح میکردند ولی با یک اتفاق کلان اقتصادی غیر قابل پیش بینی ویا با یک دسیسه رقبا و... به یکباره هدف از شما فرسنگها فاصله میگیرد.دراین موقع چه تصمیمی میگیرید وچگونه میاندیشید؟

البته بارها بارها درسایه تلاش واستقامت سدهایی از مسیرت برداشته شده که شما تصور میکردی اینجا دیگر پایان راه است.

آری واقعا" بدون حمایت وپشتوانه کار بزرگ را شروع کردن وبدنبال هدف بودن قلبی سالم میخواهد وصبری بزرگ ومغزی هوشیار ودستان وپاهایی پرتوان واعصاب وروانی آرام وهیچ وقت نباید تردید را بخود راه داد وامید راازدست داد وباید بدانیم که موفق ترین انسانها آنهایی بودند که از صفرشروع کردند وخود مشکلات وسختیها را به جان خریدند واگر برخی را میبینی که برروی باند پدر به پرواز درمیاید وشما ناچاری برای پرواز سالها تلاش کنی تا باندی برای خود درست کنی بجای افسوس خوردن وحسادت به آنها به این توجه کن که آنکسی که برای اولین بار آن باند را برای فرزندانش ایجاد کرده خود همین مسیر شما را رفته بنابراین خوشحال وامیدوار ومقاوم باش که نه فقط یک پرواز کننده باشی بلکه خود صاحب باندی باشی که از آن صدها انسان نیز بتوانند به پرواز درآیند وبدان انسان بااین فشارها واسترس ها نمیمیرد وبرخی مواقع استرس انسانهای معمولی که هیچ فعالیت بزرگی نیز نمیکنند بسیار بیشتر از استرس واندوهی است که شما درفتح یک هدف بزرگ وپایدار که برای شما آینده اش کاملا" روشن وشفاف است میباشد.[/b]

هیچ وقت هنگامی که به بن بست میرسی ناامید وافسرده نشو وبالعکس خوشحال وامیدوار باش که این مسیرهای بن بست را نیز دردستیابی به هدف تجربه کردی وهدفی که تو بدست خواهی آورد جاودانه وپایدار خواهد بود.