چشمها را باید شست...

[Delta.H]

داستانی از آنتونی رابینز

چندی پیش در بوستون بودم . نیمه شب تصمیم گرفتم در خیابان های شهر قدم بزنم.
مردی را دیدم که بی هدف و سرگردان به هر طرف می رفت.
سرانجام سر راهم را گرفت ، قیافه اش نشان می داد که هفته ها در خیابان خوابیده
و ماهها سر و رویش را اصلاح نکرده است.به من نزدیک شد و گفت :
"اقا ممکن است خواهش کنم ربع دلار به من بدهید؟"
گفتم:همین!فقط ربع دلار!
توی جیبم یک سکه ربع دلاری پیدا کردم و به او دادم و گفتم :
زندگی هر چه را بخواهی همان را به تو میدهد.
مرد نگاهی از روی بهت به من کرد و دور شد.
همانطور که از پشت سر نگاهش میکردم به این فکر کردم که بین افراد
شکست خورده و موفق چه فرقی است؟
این شخص با من چه تفاوتی دارد؟
چطور است که من میتوانم هر موقع و هر جا تقریبا هر کاری را که دلم میخواهد
انجام بدهم اما او که تقریبا ۶۰ سال از عمرش گذشته است در خیابانها زندگی
میکند و شخصیت خود را به خاطر ربع دلار کوچک میکند؟
....
ایا خداوند از اسمان فرود امده و گفته است :
"رابینز تو ادم خوبی هستی تو باید به ارزوهایت برسی؟"
نه این طور نیست...
ایا کسی امکانات و منابع خاصی در اختیار من گذاشته است؟
باز هم خیال نمیکنم .روزگاری وضع من هم خیلی بهتر از او نبود!
و کنار خیابان می خوابیدم...
زندگی همان چیزی را به مامیدهد که بخواهیم.
اگر ربع دلار بخواهید ربع دلار گیرتان می اید ،
اگر هم در پی شادمانی و موفقیت هستید به ان میرسید.