..::.. کارگاه تمرین ترجمه زبان انگلیسی ..::..

[mallarme]

متن زیر درباره دیدرو نویسنده انقلابی فرانسه است.


برای ترجمه آزمایشی ابتدا این متن را به فارسی ترجمه کرده و سپس آن را با ترجمه ارائه شده مقایسه کنید.



Denis Diderot (1713-1784), French Encyclopedist and philosopher, who also wrote novels, essays, plays, and art and literary criticism.


Diderot was born in Langres on October 5, 1713, and educated by Jesuits. He went to Paris in 1734 and spent ten years as an ill-paid tutor and hack writer. His first serious work, published anonymously, was Pensées philosophiques (1746), which stated his deist philosophy. In 1747 he was invited to edit a French translation of the English Cyclopaedia by Ephraim Chambers. Diderot, collaborating with the mathematician Jean Le Rond d'Alembert, converted the project into a vast, new, and controversial 35-volume work, Encyclopédie ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers, which is usually known as the Encyclopédie
.
Aided by the most celebrated writers of the day, including Voltaire and Montesquieu, the skeptical, rationalist Diderot used the Encyclopédie as a powerful propaganda weapon against Ecclesiastical authority and the superstition, conservatism, and semifeudal social forms of the time. Consequently, Diderot and his associates became the objects of clerical and royal antagonism. In 1759 the Conseil du Roi formally suppressed the first ten volumes (published from 1751 onward) and forbade further publication. Nevertheless, Diderot continued work on the remaining volumes and had them secretly printed. The 17 volumes of text were completed in 1765, with plates and supplements added until 1780
.
Diderot's voluminous writings include the novels La religieuse (The Nun, written 1760, published 1796), an attack on convent life; Le neveu de Rameau (written 1761-1774, published 1805; translated as Rameau's Nephew, 1964), a social satire; and Jacques le fataliste (1796), which explored the psychology of free will and determinism. Lettre sur les aveugles (1749), about the way the blind learn, and the dramatic philosophical dialogue Le rêve d'Alembert (1830) contain his materialist theories. A pioneer in aesthetic criticism, he founded (1759) Les Salons, a journal for which he wrote criticism of the annual Paris art exhibitions. His correspondence was unexcelled in an age of famous letter writers. Diderot won the patronage of the enlightened monarch Catherine the Great of Russia and greatly influenced other Enlightenment thinkers in Europe. He died in Paris on July 31, 1784

.
Microsoft ® Encarta ® 2009. © 1993-2008 Microsoft Corporation. All rights reserved.




ترجمه انجام توسط سعید بوغیری


دنیس دیدرو(Denis Diderot) (1713-1784) دایره المعارف نویس و فیلسوف فرانسوی و نویسنده رمان، رساله و نمایشنامه های گوناگون و نیز نقدهای هنری و ادبی بود.

دیدرو پنجم اکتبر 1713 در شهر لانگر (Langres) متولد شد و تحت آموزش یسوعیان قرار گرفت. در سال 1734 به پاریس رفت و ده سال را با معلمی سرخانه با حقوق ناچیز و نیز نویسندگی اجیری مستعار سپری کرد.

نخستین کار جدی او تفکرات فلسفی (Pensées philosophiques) بود که در سال 1764 بدون ذکری از نام او به چاپ رسید. این اثر شرح فلسفه خداگرایانه او به شمار می رفت. در سال 1747 برای ویرایش ترجمه فرانسوی دایره المعارف انگلیسی سیکلوپدیا (Cyclopaedia) از سوی افرایم چامبرز(Ephraim Chambers) از او دعوت به عمل آمد. دیدرو که با ژان لورون دالامبر (Jean Le Rond d'Alembert) ریاضی دان همکاری می کرد، این پروژه را به کاری گسترده، جدید، جدلی و 35 جلدی تبدیل کرد: دایره المعارف مستدل علوم، هنر و مشاغل (Encyclopédie ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers) که اغلب با نام دایره المعارف (Encyclopédie) شناخته می شود.


دیدروی شکاک و خردورز که از حمایت و کمک مشهورترین نویسندگان آن روز از جمله ولتر و مونتسکیو بهره می برد، از این آنسیکلوپدی به عنوان یک سلاح تبلیغاتی قدرتمند در برابر اقتدار کلیسایی و خرافه پرستی، محافظه کاری، و اشکال اجتماعی نیمه فئودالی زمان استفاده کرد.

در نتیجه دیدرو و همکاران او به مایه خصومت اهالی کلیسا و جامعه سلطنتی تبدیل شدند. در سال 1759 شورای سلطنتی به صورت فرمایشی چاپ نخستین ده جلد این دایره المعارف که از سال 1751 به بعد چاپ می شد، را توقیف و چاپ های بعدی آن را نیز ممنوع کرد.

با اینهمه دیدرو به کار روی جلدهای باقیمانده آن ادامه داد و آن ها را پنهانی به چاپ رساند. هفده جلد اول این کار در سال 1765 کامل شد و تا سال 1780 نیز قاب بندی و سایر ضمایم به آن افزوده شد.

آثار حجیم نوشتاری دیدرو از قبیل رمان های راهبه (La religieuse)(نوشته شده در1760، چاپ 1796)، که حمله ای به زندگی دیرنشینان است؛ برادرزاده رامو(Le neveu de Rameau) (نوشته شده در 1761-1774، چاپ در 1805)، که یک هجو اجتماعی است؛ و ژاک قضا و قدری(Jacques le fataliste) (1796) که روان شناسی اراده آزاد و فلسفه جبری را مورد کاوش قرار می دهد.

نامه ای درباره روشندلان(Lettre sur les aveugles) (1749) درباره راهی برای آموزش روشندلان نوشته شده؛ و دیالوگ دراماتیک فلسفی او با نام رویای دالامبر(Le rêve d'Alembert) (1830) حاوی نظریات مادی گرایانه اوست.

دیدرو به مثابه طلایه داری در زمینه نقد زیبایی شناختی در سال 1759 سالن های ادبی (Les Salons) را بنیان نهاد. روزنامه ای که او در آن به نوشتن نقدهایی درباره نمایشگاه های هنری سالانه پاریس می پرداخت. نامه نگاری های او در عصر طلایی نامه نگاران مشهور، تفوقی نیافت. دیدرو پشتیبانی سلطنت منورالفکر کاترین کبیر روسیه را به دست آورد و نیز سایر روشنفکران اروپا را به میزان زیادی تحت تاثیر خود قرار داد. او آخر جولای سال 1784 در پاریس درگذشت.