من چطور شروع کردم؟ - Peanut

[Peanut]

(11-27-2012 01:16 PM)soltan_sal نوشته شده توسط:  آفرین به پشتکار و اعتماد شما و اینکه مطمئن هستید که چیزهای که میخواهید به اون می رسید .ای کاش همه جوانهای ما هم اینقدر خودشون رو دست کم نمیگرفتند و احساس ناامیدی نداشتند و این جمله که خدا هر جوربخواهد میشه را از سرشون در کنند انسان اشرف مخلوقات هست و باید خودش زندگیشو بسازد نه سپردن به دست خدا.....

----------------------------------------------------------

با حرف شما اصلا موافق نیستم، صد البته که هرچه خداوندِ بزرگ بخواد دقیقا و مو به مو همون می‌شه. تا خدا نخواد برگی از درختی نمیفته. انسان اشرفِ مخلوقات است (صحیح) ولی‌ خدای بزرگ اونو اینجوری آفریده و رتبه اشرف مخلوقات را بش داده، کسی‌ که خدا را نداره هرگز نمی‌تونه اشرف مخلوقات باشه. گفتید "انسان باید خودش زندگی‌ خودشو بسازه‌" این حرفتون را قبول دارم. این آزادی که انسان داره که بتونه آیندشو هر جور که می‌خواد به تصویر بکشه خودش یکی‌ از بزرگترین عنایات و نعمت‌های خدای بزرگ، اگه نه خوب می‌تونست همه را یک قیافه با یک زبون یک نژاد یک رنگ با یک هیکل یک قد (درست مثل اشیأ تولید شده از یک کارخونه) بسازه‌ و به همه هم یه سرنوشت و یک طولِ عمرِ مشخص و فیکس بده بدم خدا نگهدار بای بای ...

دیگه اینقد هم جنگ و دعوا واسه اینکه ما کجائی هستیم و زبونمون چیه تاریخمون چیه نژادمون به کی‌ بر می‌گرده رنگ پوستمون از شما بهتره هم نبود. همه یکی‌ بودند.

حکمت خدا که مارو هر کدوم یه جور با یه استعداد منحصر به فرد با یه رنگ چشم متفاوت از نژاد‌های جور و جور در شهر‌ها و دیارِ مختلف آفریده و بمون توانایی اینکه بتوونیم سرنوشتمون را اون جوری که می‌خوایم رنگ بزنیم داده بخاطر اینه که می‌خواسته دنیا گلستانی باشه با همه نوع گٔلِ مختلف از همه رنگی‌ با همه قدی و با بوهای متفاوت. تصور کنید یک گلستانی که همه گلهاش یک رنگ یک اندازه یک بو و یکی جورن چقد یک نواخت و کسل کنند میشد؟

بارانِ رحمت خداوند همیشه رو بنده هاش باریده و میباره ...رو همه میباره،،به دور و ورتون نگاه کنید نعمت ها را همه جا میبینیند. خدا نمیگه من بارانِ نعمتم را میبارم تو کشورِ ایران، همین که به مرزِ افغانستان رسیدم (درست رو خطِ مرزی) بارون را قطع می‌کنم، می‌خوام که رو چین و ژاپن بباره ولی‌ به هندوستان که رسید قطع شه.... نه نعمت خدا همه جا میبره چون در نظرش همه انسانها یکی‌ هستن

همه جا میباره بارونِ نعمتِ الهی ولی‌ جور هایی مختلف، چشمِ بصیرت می‌خواد دیدنش، که از بحث این تاپیک خارجه.

به شما توصیه می‌کنم که بخشِ "شکر گذاری " را در صفحه ۲۷ِ کتابِ علمِ ثروتمند شدن بخوانید یک بارم که شده.

شکر گذاریِ مداوم واسه همه چیز که داریم و همه چیز که می‌خوایم یکی‌ از ارکانِ زندگی‌ هستش و بدونِ اون ما ظاهرا ممکنه شانسی به بعضی‌ چیزا برسیم حتا پولدارِ پولدار باشی،،،ولی‌ قلبا و در بطن همیشه اضطراب و نگرانی و ناا رضایتی از وضع موجود بد بینی‌ به هم نوع آن، درویی، کم فروشی ، مال مردم خوردن (یه آبم روش) و صادق نبودن در بیزینس، خیانت در امانت، ریا، حرص خوردن از اینکه کی‌ بیشتر از ما داره، ماشینِ کی‌ از مال ما بهتره، خونه کی‌ از مال ما بزرگتره، حسادت در مورد مبلایه طلائی و سرویس خواب طلائی یکی‌ از بچه‌های فامیل، این چیز میزأیی که گفتم به علاوه هزار صفتِ بدِ دیگه ...همگی‌ یا چند تأیش مارو تا آخرین ثانیه عمرمون دنبال میکنه. فکری که به حقیقه شکر گذر نیست هرگز آرامش نداره حتا با وجود میلیلون‌ها میلیارد تومن پول ده‌ها خونه ماشینه لوکس و هر چیز دیگه که بش میرسه. به دور و ورتون نگاه کنید چنتا پولدارِ میلیونر می‌بینید که با وجود داشتن اینهمه پول از زندگیش نرازیه؟

اگه همون جور که می‌خوایم پولدار باشی و به هدفهای مادیمون برسیم فقط و فقط رو اونها تمرکز کنیم ولی‌ درونِ واقعیمون را، سبک روندن بیزینسمون را ، طریقه سرویس رسوندن به همه خلق خدارا درجه یک نکنیم به خوشبختی‌ واقعی‌ نخواهیم رسید. امیدوارم که موفق و مؤیّد باشید همگی‌