تجارب موفق

[faramarz]

چند سال پيش اونقد غرق كار بودم كه حسابي خشك و جدي شده بودم. بر و بچه هاي همكار اينو به گوش رييس رسونده بودن. يه روز صدامون كرد. همگي دور ميز كنفرانس نشستيم. بعد گفتم آقاي ... بخند. من نيگاش كردم. دو سه بار تكرار كرد. تازه دوزاريم اوفتاد جدي داره ميگه بخند!!!! گفتم جمع شديم اينجا كه خنديدن منو ببينين!!! خوب نمياد. چيكار كنم!!! بازم تكرار كرد كه بخند. فقط يه لبخند زوركي و مسخره زدم!!! بچه ها زدن زير خنده.
راستش از اتاقش كه اومديم بيرون، همگي يه جوري بوديم. انگار اون خشكي و سختي صورت ها ديگه شكسته بود. كم كم به خودم اومدم و به فاصله حدود 10 تا 15 روز سر شوخي و بگو بخند رو باز كردم. كار بجايي كشيد كه اينقد ميخنديدم كه اشكمون در ميومد. يه خاطره خوب از يه مدير خوب و دانشمند برام شد.

خنديدن اولش سخته. مخصوصا ممكنه آدم فكر كنه كارش ضايعس!!! اما واقعا موقع خنديدنه كه آدم احساس زنده بودن رو با تمام وجودش لمس مي كنه.
اون سالي كه تازه از سربازي اومده بودم و بكوب واسه كنكور ميخوندم، دم دماي كنكور حسابي خسته و داغون شده بودم. يه دوستي داشتم هر روز جمعه با هم ميرفتيم كوه. اينم زنگ تفريح هفتگيمون بود. خيلي هم عالي و سالم بود. كاري به كار هيچكسي هم نداشتيم. يه روز به اين نتيجه رسيديم كه آدماي شوخ طبعي نيستيم!!!! بخاطر همين هم يه سري فرصت ها رو از دست ميديم. تشخيص درستي بود. از همون روز تصميم گرفتيم شوخي كردن رو با هم تمرين كنيم!!!
اولش شوخيا خيلي بيمزه و بي ربط بودن. تمرين رو ادامه داديم. تو فاصله دو تا سه هفته كلي پيشرفت كرديم!!! آخرش اونقد خوب شوخي مي كرديم كه نه بهمون بر مي خورد و نه بيمزه بود. از خنده هم ريسه مي رفتيم.
نتيجه: اگه شما هم تمرين كني بهتر از ما مي توني. بعد از قبولي دانشگاه، دوباره اون تمرينات رو گذاشتم كنار ولي اين خاطره بابت اينكه منم مي تونم آدم شوخ و شادي باشم، واقعا برام بيادموندني شد!!!

---

ديشب دم دماي اذون مغرب يهو يه حالي بهم دست داد!!! يادم اومد پارسال تو حرم حضرت معصومه يه خواهش از بي بي كردم. خوب نمي تونم خيلي اين خواسته رو بازم كنم. ببخشيد يه كم خصوصيه!!!

اما راستش وقتي اين خواسته بلند و بالا رو گفتم فكر نمي كردم تمام و كمال بشه!!! امسال اون خواسته، بي كم و كاست كه نه، خيلي هم بيشتر از اوني كه فكرشو ميكردم، محقق شد!!! ديشب دوزاريم افتاد!!!

موقع اذون داشتم فكر مي كردم واقعا اگه خدا پشت آدم باشه، به سه سوت هم نميرسه، غيرممكن، ممكن ميشه. داشتم احساس مي كردم همين حالا يه ميلياردرم. حس جالبي بود. بعد حس كردم آرامش عجيبي دارم. به خودم و دور و برم نيگا كردم. البته تو همون حال ميلياردري!!! حس خيلي خوبي بود. خيلي خوب. فكر كردم همين فردا برم يه شركت بزنم و برو بچه هاي با استعداد رو جذب كنم و زندگيم رو وقف توليد و نوآوري و خدمت و بخشش كنم. اميدوارم.