اعتماد بنفس

[yu3f]

البته در محضر استاد قربانیان جسارت نشود. ایشان فرمودند بنده هم گفتم تجربه نه چندان با اهمیت خودمو انتقال بدم. شاید فایده ای داشته باشه.

وقتی وارد شرکت شدم تا ۱ ماه کسیو نمیشناختم . حتی همکار های مرتبط با خودم رو. بخاطر روحیه شخصی ام بود.

من شخصیتی درونگرا داشتم و خب تعداد دوستانم به تعداد انگشت های دست هم نبود. سعی می کردم همانطور که یاد گرفتم پسر ساکت، مودب و سر به زیری باشم. فکر میکردم ادب این هاست.
بعد از مدتی احساس کردم رفتار های من ناشی از ادب نیس. ناشی از عدم اعتماد ب نفس هست. وقتی یک کاری رو انجام می دادم و روم نمی شد بگم کار من بود نه همکارم.

کمی با خودم کار کردم. کتاب خواندم. مقاله خواندم. تمرین کردم. کم کم جای خودم را پیدا کردم. بعد از ۴ سال کار تو شرکت از یک کارمند جزء شدم یک کارشناس ارشد که تو تمام جلسات حضور داشت و مدیریت باهاش مشورت می کرد همیشه. افراد خیلی زیادی آمدند و رفتند اما من ثابت بودم.

آواخر سال ۹۰ خیلی با خودم کلنجار می رفتم. یک دوست خیلی بهم کمک کرد. باعث شد خودمو باور کنم. بعد از ۲ ماه تلاش احساس کردم من می تونم ! (اعتماد ب نفس مورد نیاز بدست آوردم) رفتم پیش مدیر عامل و گفتم من برای چنین جایگاهی کار نمی کنم. من توانایی ام بیشتر از اینه.

انقد قاطع گفتم و به خودم اعتماد داشتم که این حس به مدیرعامل منتقل شد. همونجا حسابدار رو صدا کرد و دستور داد حقوقم ۲ برابر بشه و منو کرد مدیر بخش و اختیارات تام بهم داد. اختیاراتی ک من تو شرکت دارم فقط ۲ نفر دیگر دارند. یکی رییس هیئت مدیره ک مدیر فنی شرکت هست و یکی هم یک فوق نابقه در زمینه برنامه نویسی (مدیر تیم برنامه نویسی)

معجزه اعتماد به نفس رو اونجا بود فهمیدم.

پ.ن: برای داشتن اعتماد به نفس و ابراز اون نیاز به بی ادبی نیس. در کمال ادب و احترام به دیگران، انسان می تونه اعتماد به نفس داشته باشه و این حس رو به دیگران منتقل کنه و دیگران هم اعتماد به نفس شما داشته باشه.

پ.ن۲: اعتماد ب نفس کاذب خیلی خطرناکه و گاهی میتونه صدمات جبران ناپذیری به آدم وارد کنه. انسان باید واقع بین باشه البته با دید مثبت