به بهانه روز مادر

[قناد]

با سلام، شنبه 23 اردیبهشت، ولادت حضرت فاطمه زهرا (س)، روز مادر و روز زن است؛ عزیزان انجمن میلیاردرها، در این تاپیک می توانند دلنوشته های خود را به عنوان پیامی برای مادر خویش قرار دهند یا از شاعران و سخنوران، قطعه ای در وصف مادر بنگارند.

اینک شعری از فریدون مشیری برای تمام مادران ایران:

تاج از فرق فلک برداشتن
جاودان آن تاج بر سر داشتن
در بهشت آرزو ره یافتن
هر نفس شهدی به ساغر داشتن
روز در انواع نعمت ها و ناز
شب بتی چون ماه دربر داشتن
صبح از بام جهان چون آفتاب
روی گیتی را منور داشتن
شامگه، چون ماه رویاآفرین
ناز بر افلاک و اختر داشتن!
چون صبا در مزرع سبز فلک
بال در بال کبوتر داشتن
حشمت و جاه سلیمان یافتن
شوکت و فر سکندر داشتن
تا ابد در اوج قدرت زیستن
ملک هستی را مسخر داشتن
بر تو ارزانی، که ما را خوشتر است
لذت یک لحظه: مادر داشتن!


و قطعه ای از رابیندرانات تاگور در وصف تمام مادران دنیا:
مادر ابرنشین ها ندا می دهند مرا که:
"ما از با م تا شام با سپیده دم طلایی و ماه نقره ای بازی می کنیم."
می پرسم: "اما من چطور باید پبش شما بیایم؟"
جواب می دهند:
"به کنار زمین بیا، دست هایت را به آسمان بلند کن، و تو در ابرها خواهی بود."
می گویم: "مادرم در خانه چشم به راه من است. چطور او را بگذارم و بیایم؟"

آنها لبخندزنان دور می شوند.

مادر، اما من بازی بهتری بلدم.
من ابر و تو ماه خواهیم شد.
با دست هایم تو را می پوشانم، و آسمان آبی، بالای خانه ما خواهد بود.

موج نشین ها مرا صدا می زنند و می گیوند:
"ما از بام تا شام آواز می خوانیم، همیشه در سفریم و نمی دانیم از کجا می گذریم."
می پرسم: "اما من چطور باید پیش شما بیایم؟"
می گویند: "بیا کنار دریا و با چشم های بسته بیایست و ان وقت تو را روی امواج خواهند برد."
می گویم: "مادرم همیشه دلش می خواهد من غروب ها خانه باشم، چطور می توانم او را بگذارم و بروم؟"
آنها لبخنزنان و رقصان می روند.

اما من بازی بهتری می دانم.
من موج می شوم و تو یک ساحل غریب. من مدام می غلطم و خنده کنان در دامن تو می شکنم.
و هیچ کس در جهان نمی داند ما دو تا کجاییم.