کارگاه مجازی اموزش داستان نویسی

[قناد]

جناب آقای سجاد عزیز
با خواندن مطلب بسیار مفیدتان در مورد فیلم نامه و سپس داستان نویسی، پی بردم که در این موارد دارای مطالعه و بینش بسیار هستید اما ناچارم در مواردی مجددا با شما مخالفت کنم و صمیمانه امیدوارم عذر مرا بپذیرید و توضیحاتم را نه ادعای فضل، بلکه از روی دلسوزی نسبت به خوانندگان جوانی که این نوشته را مطالعه می کنند، بدانید. سجاد جان! برخلاف گفته شما قصه و داستان نویسی هر دو در یک حوزه قرار دارند؛ فیلم نامه نویسی دارای اصول و قواعدی است که حتما حتما باید آنها را رعایت کرد (مثل مشخص کردن میزانسن، دیالگوها و ...) که به جا در تعریف فیلم نامه نویسی از آنها یاد کرده بودید. در مقابل، در داستان نویسی هیچگونه اصول و قواعدی وجود ندارد و شاید تنها حوزه ای باشد که صرف داشتن قریحه و ذوق نوشتن در آن کافی است. در مطالعه کتب و داستان های گوناگون از نویسندگان زن و مرد کشورها و جامعه های گوناگون و در قرون و اعصار مختلف، مشخص میشود که انسان ها صرفا بر بال خیال شخصیت ها را می سازند، آنها را پر و بال میدهند و یا به ژرفای چاه ویل می فرستند. گاه پیش میاید یک شخصیت از زمان حال، بدون هیچ قاعده ای پا به دنیای گذشته یا آینده میگذارد. برخلاف گفته شما، شخصیت ها حتی گاه سر از تاریخ و دنیای پریان درمیاورند و بسته به کلک خیال نویسنده، شاید هم با اوضاع کنونی دست و پنجه نرم کنند. اما به هر حال نه در زمان حال میشود به نویسنده تحمیل کرد که از گذشته و جن و پری ننویسد و نه اصولا قدمای این رشته در چهارچوب جن و پری و افسانه می نوشته اند؛ دنیایی است بی اندازه شگرف و زیبا که تو میتوانی در آن آرزوها، امیدها و یا ناکامی هایت را به سرعت برق و باد به دستان معجزه گر یک پری دود کنی و به هوا بفرستی یا حرف های چون بغض فروخفته در گلویت را از شرق جهان به دهان پیرزنی در غرب عالم فریاد بزنی.میتوانی نقبی به تاریخ بزنی یا سراسر از ذهن و تخیل خود بهره بگیری.
این مطلب حتما بسیار گسترده تر از این نوشتار من میباشد و بیشتر گفتن را به وقتی دیگر می سپارم.
با آرزوی توفیق برای تو دوست گرامی