مشاعره

[dara]

دوش چه خورده ای بتا راست بگو ! نهان مکن !
چون خموشان بی گنه روی به آسمان مکن !
باده ی خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای
بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن !
روز الست جان تو خورد میی ز خوان تو
خواجه ی لامکان تویی بنده گی مکان مکن
دوش شراب ریختی وزبر ما گریختی
بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مکن
من همه گی توراستم مست می وفاستم
با تو چو تیر راستم تیر مرا کمان مکن
ای دل پاره پاره ام دیدن اوست چاره ام
اوست پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن
...