شغل مناسب برای رشته کامپیوتر

[Shadiii]

اینهم قسمتی از مقاله یک مهندس کامپیوتر که به بیان این واقعیت می پردازه:

خبر غیر منتظره است. رشته‌ کامپیوتر با 27.2 درصد بالاترین نرخ بیکاری کشور را دارد.
فارغ التحصیلان رشته کامپیوتر در شرایطی در جمع بیشترین افراد بیکار قرار گرفتند که از اواسط دهه 70 بسیاری از خانواده های ایرانی به این گزاره پی برده بودند که « درآینده ای نزدیک کامپیوتر به یک نیاز اصلی تبدیل خواهد شد» و بر این اساس آرزویی در سر می پروراندند که فرزندانشان بتوانند در رشته مهندسی کامپیوتر فارغ التحصیل شوند. آرزویی که این روزها با خبر قرار گرفتن فارغ التحصیلان رشته کامپیوتر در جمع بیکارترین افراد به نظر می رسد نقش بر آب شده است.

سوالی که در چنین شرایطی مطرح می شود این است که چه اتفاقی افتاده که رشته کامپیوتری که روزگاری قله آرزوهای کاری بسیاری از نوجوانان و جوانان بوده در چنین وضعیتی قرار گرفته است؟ در یک تحلیل کلی باید بر این نکته تاکید کرد که در تمامی رشته های تحصیلی- و نه فقط کامپیوتر- اگر فردی که می خواهد وارد آن شود خودش را با شرایط واقعی بازار کار منطبق نکند و فقط بخواهد با گذراندن دوره های آکادمیک شرایط کاری مناسبی داشته باشد، نشدنی است.

بر این اساس اینکه صرفا فرد یک سری تئوری را یاد بگیرد و سپس وارد بازار کار شود از واقعیت دور است و نیاز را نمی شناسد. از این زاویه می توان وضعیتی شبیه دانش بازاریابی را در نظر گرفت که ابتدا باید نیاز مشتریان و مخاطب را مورد بررسی قرار داد و بر اساس آن نیازها راه حل هایی ارائه نمود که بتواند به رفع نیازها منجر شود. از این سو در رابطه با جذب در بازار کار باید این مهم را تاکید کرد که نیاز بازار کار و حرفه ای که قرار است در آن مشغول شویم چیست و مهارت هایی که باید یاد بگیریم را بشناسیم تا بتوانیم نیاز کارفرما را پاسخ دهیم.
....
منبع : خبر آنلاین
نویسنده: محمدرضا عمرانی،مهندسی نرم افزار کامپیوتر و کارشناس ارشد مدیریت اجرایی از دانشگاه اشتنبایس آلمان


تمام این حرفها حقیقت داره و با قسمت آخر هم موافقم: نیاز بازار کار و حرفه ای که قرار است در آن مشغول شویم چیست و مهارت هایی که باید یاد بگیریم را بشناسیم تا بتوانیم نیاز کارفرما را پاسخ دهیم.

نگاه مقاله نگاه انتقادی نیست و فقط خبر از آمار و ارقام و توضیح مقوله ی بیکاریه و در نهایت ارایه راهکاری که برای فارغ التحصیلان نوشداری پس از مرگ سهرابه،کسی که چهار سال وقت عزیز جوانیشو تو این رشته گذاشته حالا میاد و با این واقعیت تلخ روبرو می شه و تازه باید برای یادگیری مهارت دوباره یه پروسه سه چهار ساله دیگه رو علاوه بر هزینه و وقتی که مجددا صرف می کنه بزاره تا بتونه به سطح قابل قبولی برای کار برسه، همین امر خودش موج نا امیدی زیادی برای این افراد به راه میندازه حالا شما بگو مثبت اندیش باش و به فروم های روانشناسی سر بزن و غیرو و ذالک...