نگرش یعنی همه چیز بخش سوم : کردار

[abdolhossein]

در آغاز

چطور است که شخصی مثل سالی جسی رافائل بیست و شش سال شکست را تحمل می کند و تسلیم نمی شود؟ به نظر من اگر به دوران کودکی خود رجوع کنید خواهید دید که خودتان هم در مواجهه با شکست های متوالی مقاومت قابل توجهی از خود نشان می دادید.
هنگامی را که می خواستید دوچرخه سواری یاد بگیرید، به یاد دارید؟ احتمالا در آغاز دو چرخ کمکی در کنار چرخ عقب دوچرخه تان وصل بود تا مانع از زمین خوردنتان شود. پس از مدتی که چرخ های کمکی از دوچرخه تان سوا شد، حفظ تعادل برایتان مشکل بود. در تلاش برای حفظ تعادل احتمالا چند باری زمین خوردید و خودتان را زخم و زیلی کردید و در همین حال داشتید درس مهمی درباره شکست می آموختید.
به احتمال زیاد همچنان که تمرین دوچرخه سواری می کردید، یکی از والدینتان کنارتان راه می رفت و با فریادهای خودش به شما آموزش می داد ، تشویقتان می کرد و وقتی تعادلتان را از دست می دادید نگه تان می داشت. می ترسیدید اما هیجان زده بودید! به موفقیت چشم دوخته بودید و منتظر لحظه ای بودید که به تنهایی و بدون کمک دیگران دوچرخه سواری کنید . به همین منظور ، هر روز آن قدر به تمرین ادامه دادید تا بالاخره این مهارت را فرا گرفتید.
چه چیز باعث شد تا عاقبت دوچرخه سواری را یاد بگیرید؟ به طور قطع، تداوم و پشتکار. شما مصمم شده بودید هر قدر هم که طول بکشد ، در این کار موفق شوید! همچنین ، نسبت به هدف خود اشتیاق فراوانی داشتید و دست آخر، نباید تاثیر تشویق مثبت را نادیده بگیریم . همواره می دانستید که پدر یا مادرتان از کنار، هوایتان را دارد.
در شش سالگی که دوچرخه سواری را یاد می گرفتید ، خوش بین... هیجان زده و مشتاق بودید. برای تلاشی دوباره سر از پا نمی شناختید و می دانستید که سرانجام در آن کار موفق می شوید.
اما این مربوط به مدت ها پیش است.